που σάστισαν μπροστά σ’ ένα λουλούδι
καθώς αυτό μισάνοιγε τα μάτια του στον κόσμο.
Κι άλλους που μέθυσαν σε ύποπτα καταγώγια
για να παρηγορήσουν φίλους ενδεείς
κι ανήμπορους στο θαύμα.
Επαναστάτες που ούτε μια φορά
σύνθημα δεν θα δεις στους στίχους τους να ουρλιάζει
κι ούτε στα χέρια τ’ αδειανά σημαία ν’ ανεμίζει.
Κι όμως μπροστάρηδες βρεθήκανε σε κάθε αναλαμπή
σημαίνοντας διαρκώς τον δρόμο της ανάτασης
σε όσους τους εννοήσαν.
Διώνη Δημητριάδου
(φωτογραφία: Τάκης Τλούπας, 1953)
http://meanoihtavivlia.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου