Τον φονιά να πιάσετε,
αυτό το μαύρο φίδι
που με δηλητήριο σκοτώνει. Σκίρτημα καρδιάς και φονικό ριζώνει.
Λιγώνει το κορμί και τα θεριά εντός του τα πορώνει.
Το φονιά να πιάσετε,
αυτόν τον άγριο τύπο.
Αυτόν που σίγησε και της καρδιάς τον χτύπο.
Τον φονιά κρατήστε μακριά, απ' τα νεκρά ονείρατά μου. Να τους διαβάσω προσευχές
και στης ψυχής το ψυχρό δωμάτιο να τα θάψω. Μη μου τα ατιμάσει,
στο θέαμα τους, μη γελάσει. Τον φονιά κρατήστε μακριά μου,
καθώς θα πέφτω στα γόνατα, μην του δώσω φιλί αιμάτινο κι όρκο δεσίματος συνάψω με τη μορφή του. Να μην αντικρίσω τη λάγνα μορφή του. Τον φονιά να πιάσετε... Να του πάρετε από το χέρι την εμπειρία
κι απ' το βλέμμα να του κλέψετε αυτή την τρικυμία, που ζαλίζει των ζώων, την άπειρη, διψασμένη ευφορία...
Βάγια Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου