ΧΡΙΣΤΙΝΗ ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ " Προσδιορισμός "

Προσδιορισμός
..................................................
δεν αναρωτιέμαι πλέον
χρόνια έπαψα να το πράττω
κατανοώ και αποδέχομαι
την ως έχει πραγματικότητα
δρομέας των μεγάλων αποστάσεων
τερματισμούς δεν προσδοκώ
Το ανερμάτιστο εμπεριέχει και εμπεριέχεται
στην αέναη ροή των φυσικών των νόμων
που διέπουν τα Πάντα στο Εν του Σύμπαντος.

Τα νοητικά αραξοβόλια,βολίδες είναι
που στοχεύουν τους αστόχαστους,
οι ψίθυροι στις αυλές των αυλαρχών
οι χαμηλόφωνες φωνές των κυλικείων
δεν με εκπροσωπούν
όπως και
τις άναρθρες κραυγές των συνδαιτυμόνων
δεν ακούω καθαρές. Σκοτίζονται μέσα
στο ιδιοτελές κέλυφος τους, γι αυτό
δεν ακούω.
Το ανήκειν δεσμός της αστάθειας
του ολιγοβαρούς είναι που δεν κατανοεί
το Απέραντο του, μα και το Οικείον της Συν Ύπαρξης.

Απεχθάνομαι τις στάσεις των στάσιμων
δεν στέκομαι.
Αφουγκράζομαι τα πάντα
μέγεθος δεν έχω
τα μεγέθη μέτρο σύγκρισης είναι του ανεπαρκούς
και της ανασφάλειας του.
Επάρκεια και ανεπάρκεια δεν έχω.
Ο συγκριτισμός εμφανής,
ασυγκίνητη με αφήνει, διότι απλά
δέχομαι την ύπαρξη του,ως βαρητικού πεδίου
και αποδέχομαι το σημείο της ωρίμανσης του
χωρίς κριτική
μα,παρατηρώντας τον εαυτό...γνωρίζω...
το μάκρος του ατελειώτου δρόμου... γνωρίζω.
Το ανεξάντλητο πεδίο της Φύσης μας, έχει απεριόριστη
Συμπόνια, Ανοχή και Υπομονή
και η Ελευθερία, μας συμπονεί
γι αυτό και αντέχουμε
και συνεχίζουμε .....

Αγαπώ τους πάντες και τα πάντα
διότι κατανοώ .... δεν είμαι "καλή" ή "κακή"
διότι οι προσδιορισμοί φτιάχνουν κάστρα
και τα κάστρα εξόντωση.
Αγαπώ διότι δεν μισώ, δεν αντιστέκομαι
αποκαλύπτομαι διαρκώς διότι είμαι ευάλωτη
και το γνωρίζω ..... αυτό.....και το αποδέχομαι
ως πρόκληση να ψάχνω διαρκώς
.....το νόημα του Νοός.....
και την Ουσία του Ταξιδιού....

Δεν περιορίζομαι διότι το "σπίτι"
είναι απεριόριστο στην αντίληψη
της Φύσης μας ....αντίληψη λοιπόν...
δεν θα την ορίσω.....αντιλαμβάνομαι
την ύπαρξη μου ως κουκκίδα
στον ωκεανό της δικής σας αντίληψης....απλά
δεν μου διαφεύγει ποτέ το φυσικό γεγονός
ότι το σημαίνον και το σημαινόμενον
είναι οι δύο κινήσεις ,αριστερά και δεξιά
του Ενός και Ιδίου εκκρεμούς της
Κίνησης του Σύμπαντος Είναι.

Μάχομαι, μαχόμουν ,θα μάχομαι
διότι με θυμώνουν οι καιροί...
Είμαι θυμωμένη, διότι
η "πρέζα" και ο φόβος που εξαπολύουν
απλώνει τη τοξικότητα της
και στοχεύει τη Μνήμη μας
εν τω συνόλω.
Το Φως της να σβήσει παντελώς στοχεύουν
παραλύοντας τους νευρώνες των ριζών μας
στην αναζήτηση των υδάτων.....
χέρσο στο χωράφι της ψυχής στοχεύουν
και την Μνήμη μας ξεριζώνουν...
Ονειρεύονται στέπα ...όμως μία ...
σταγόνα Μνήμης αρκεί ....
και υπάρχει....
το έγκλημα να σταματήσει.
Στο Φως ...η γομολάστιχα τους
θα θρυμματιστεί ....

Χ ροή. χριστίνη σκουλούδη 3:51μμ 26-3-2018