ΤΑΣΟΣ Σ. ΜΑΝΤΖΙΟΣ " Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΗ "

Κύριε, στα σκαλοπάτια σου ακουμπώ γυμνή τη συντριβή μου. Εξω απ΄τη σκέπη των ρημάτων σου πορεύτηκα. Ξοδεύτηκα,στην άγρα των φθαρτών. Δείξε το έλεός σου,σ΄αυτή την αστοχία μου. Το έλεός σου δείξε, Κύριε και σε αυτούς τους Φαρισαίους, που περιφέρουν επιδεικτικά τα εκκωφαντικά τους ντεσιμπέλ της πίστης. Βρίθει ρομφαίας ο λόγος τους. Κατάσπαρτος,με απειλές ερέβους. Με αστερίσκους είναι η καλοσύνη τους, με εξαιρέσεις η στοργή τους. Κλειστή κρατάν την αγκαλιά τ΄απολολώτα,αποστρέφονται. Ισόβια,νηστεύουν τη συγχώρεση. Σχολαστικά,σκουπίζουν τα υποδήματα, μα.έχουν βρώμικα τα πόδια. Πομπώδεις,μεγαλόσταυροι, δοσμένοι σε στυγνή τυπολατρία. Αναμασάν αγάπη κι ουρανό και δε μοσχοβολάν Θεό, μα,ζέχνουνε θρησκεία. Τάσος Σ. Μάντζιος