Στο βάθος των ανθρώπινων βλεμμάτων αντικρίζω της παιδικής τους αθωότητας τα προδομένα όνειρα Και άλλοτε πάλι σπάνια ίσως την θλίψη της συνείδησης τους να δακρύζει από ντροπή ίσως μια ακόμη περιττή ντροπή στα αζήτητα τoυ κυνισμού μιας αδιάφορης εποχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου