ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΗ

Ένα πρωινό του Μάη στις πόλεις των φτωχών, τ’ αγριόχορτα σκέπαζαν τα παιχνίδια των παιδιών. Ξεθυμασμένα τριαντάφυλλα , πεταμένα στους δρόμους κήρυτταν το πένθος. Θάνατο μύριζαν οι ακτίνες του ήλιου. Στο ξερό χώμα ξεψυχούσαν πεταλούδες, αφήνοντας λίγη ελπίδα : το τέλος να ‘ναι η αρχή. Ο χρόνος τριγυρνούσε στα παλιά σχολεία νικητής . Στα βουβά μνημεία η νοσταλγία των νεκρών, φανέρωνε τη χαρά της σιωπής. Από παλιά , οι δαίμονες μισούσαν την ωραιότητα τού πόνου . Δεν ήθελαν η θλίψη του Θεού να ευλογεί τους νικημένους, τα πρωινά του Μάη …