ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΟ

Η Άννα Τσεκούρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία με ανώτερες σπουδές στο University of London. Έχει ακόμη πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων, πτυχίο με αριστείον στις Δημόσιες Σχέσεις και Μάρκετινγκ. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Σπετσών επί δύο συνεχόμενες διετίες. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για μαθητές με Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες καθώς και σεμινάρια DEALING WITH PRESS AND IMAGE MAKING. 

Η Άννα Τσεκούρα έχει γράψει και εκδώσει τα μυθιστορήματα : 

ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΜΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΦΩΣ, 

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, 

"ΤΟ ΤΑΓΚΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ" από τις εκδόσεις Αργοναύτης. 

Έχει γράψει τις συλλογές κειμένων ποίησης 

ΣΠΑΡΑΓΜΟΙ ΘΝΗΤΩΝ - ΛΥΓΜΟΙ ΑΘΑΝΑΤΩΝ 2012, 

ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΟΥ 2013, 

Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΜΟΝΑΞΙΑ 2015, 

ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ 2016 από τις εκδόσεις BOOKSTARS. 

Ενώ αναμένονται μέσα στο 2017 το νέο της μυθιστόρημα Η ΠΟΙΝΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και η πέμπτη ποιητική συλλογή της. 

Έχει δανείσει στίχους της σε μουσικές παραγωγές. Αποσπάσματα των έργων της αλλά και ανέκδοτα κείμενά της, έχουν φιλοξενηθεί σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές. Κείμενά της υπάρχουν στο διαδίκτυο σε ηλεκτρονικές σελίδες λογοτεχνίας καθώς και σε λογοτεχνικές λέσχες ανά την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Ενώ το χειμώνα του 2012 μια μικρή συλλογή της μεταφράστηκε από ιδιώτη και συνόδευσε Έργα Μοντέρνας Τέχνης που ήτο εμπνευσμένα απο τα κείμενά της και παρουσιάστηκαν σε πινακοθήκες και γκαλερί στο εξωτερικό με θέμα το Ερωτικό πάθος. 

Η Άννα Τσεκούρα εχει αρθρογραφήσει για τοπικό και αθηναϊκό τύπο. Άρθρα της για τον πολιτισμό, την ιστορία και την κοινωνία εχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα έντυπα. Επίσης, κείμενά της εχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα Ρήξη της Πάφου στην Κύπρο την εποχή που ήταν έντυπη. Από το 2014 αρθρογραφεί για την μεγάλη ηλεκτρονική εφημερίδα PoliticalDoubts όπου διατηρεί δική της στήλη. Διοργανώνει πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις και έχει ενεργή δράση σε συλλόγους και οργανισμούς κοινωνικού και ανθρωπιστικού χαρακτήρα.

Α' ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ 

i.Και τα σκοτάδια μου γέμισαν φως 

 Άννα Τσεκούρα - Και τα σκοτάδια μου γέμισαν φως 
Εκδότης - Αργοναύτης
Έτος κυκλοφορίας - 2012
Σελίδες - 253 σελίδες
Εξώφυλλο - Μαλακό εξώφυλλο
ISBN - 960-9696-02-3

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα ένα βιβλίο για το πώς χτίζουν χαρακτήρα οι άνθρωποι. Για το πώς και γιατί ασυμβίβαστοι μα και ταυτόχρονα παραδομένοι άνθρωποι λαχταρούν και διεκδικούν αντίστοιχα. Ένα βιβλίο για την φρίκη που μπορεί να βιώσει ένα παιδί και αυτό να του διαμορφώσει την στάση απέναντι στην ζωή μα και για τον Έρωτα που δεν ρωτά ποτέ. Η Αρετή, παιδί της φρίκης μα και η ηρωίδα της ζωής της, δεν τον αρνήθηκε αυτόν τον έρωτα. Τον καλωσόρισε. Τον υπερέβη. Τον πλήρωσε. Άλλωστε πάντα πληρώνουμε πολύ ακριβά ότι μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά πλήρεις. Ο Ανδρέας, παιδί της μοναξιάς, είχε μια ζωή με μυστικά τα οποία αγνοούσε ο ίδιος. Άλλος ήταν και άλλος πίστευε πως ήταν. Όταν ανακάλυψε τις αλήθειες της ύπαρξης του άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να ζήσει τον έρωτα νομίζοντας πως η ζωή του δίνει πίσω αυτά που του χρωστούσε. Όμως, έκανε λάθος. Η μοίρα σπάνια δίνει πίσω ότι κλέβει. Ακόμη και όταν νιώσεις πως κάτι σου επιστρέφει, στην ουσία είναι μονάχα η προκαταβολή που της πληρώνεις για να υπάρξεις λίγο, πολύ λίγο ευτυχισμένος. “Να αγαπάς και να ζεις ότι ποθεί η καρδιά σου. Μόνον έτσι έχει άρωμα η ζωή, έχει χρώμα. Μόνον έτσι γεμίζουν με φως τα σκοτάδια.” 

❀  ❀  ❀  ❀

Απόσπασμα 

Βράχος είσαι. Συμπαγής, αιώνιος, γεμάτος γνώση και εμπειρίες, αλλά σκληρός και σιωπηλός. Χτυπώ σαν κύμα πάνω σου και σπάω και διαλύομαι σε υπέροχους αφρούς, που γίνονται διαφάνεια πάνω στο απέραντο υδάτινο χαλί.

Νιώθω την πλάτη μου να την κεντάει η άμμος και το νερό της ακτής χαϊδεύει το όνειρο που σε έχω κλείσει. Τίποτα δεν θα γίνει το ξέρω. Όμως, ο πανικός μου θέλει ελπίδα και αναζητά την ψευδαίσθηση της παρουσίας σου, στο τοπίο της ερημικής παραλίας που φιλοξενεί τις επιθυμίες μου.

Ακούω στους ήχους της σιωπής τα απελπισμένα ουρλιαχτά της μοναξιάς μου. Απλώνω τα χέρια μου ν’ αγγίξω το κενό που τόσο σου μοιάζει… Η τελειότητα του κενού. Είναι τόσο παράξενο το πόσο τέλειο μπορεί να είναι το τίποτα, όταν το κάτι δείχνει τόσο πολύτιμο μα μισό, ενώ το όλα τόσο αδιάφορο και βαρύ ταυτοχρόνως.

❀  ❀  ❀  ❀

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο  - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Τα Σκοτάδια, είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο που κυκλοφορεί αφού προηγουμένως είχα γράψει και δημοσιεύσει διάφορα κείμενα σε έντυπα και σε ηλεκτρονικά μέσα. Τα Σκοτάδια είναι ένα μυθιστόρημα για την δύναμη των βιωμάτων στην ζωή ενός ανθρώπου. Για την καταλυτική επίδραση τους στην πορεία και στις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε. Σκοτάδια κουβαλάμε όλοι μας. Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Τα Σκοτάδια γεμίζουν Φως με ηχηρά συναισθήματα, με δυνατές αισθήσεις, με αποδοχή της ταυτότητάς μας και με αποφασιστική άρνηση σε ότι μας θλίβει. Πρέπει οι άνθρωποι να μάθουμε κάποτε να διεκδικούμε την ευτυχία μας. Δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει!  http://now24.gr/

ii.Το ποτάμι της μοίρας

Αννα Τσεκούρα - Το ποτάμι της μοίρσς
Εκδότης - Αργοναύτης 

Έτος έκδοσης - 2012 
Εξώφυλλο -  Μαλακό εξώφυλλο
Αριθμός σελίδων -  196
ISBN - 9609696015

Το "Ποτάμι της μοίρας" βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, πραγματεύεται μια ιστορίας πάθους, τυφλής αφοσίωσης μα και ακραίας υποκρισίας. Όμως επειδή κανένα τέλος δεν είναι τέλος, αφού η ζωή και η φύση σου δίνουν πάντα την δυνατότητα να κάνεις μια καινούργια αρχή, μέσα από το χειρότερο συμβάν ακόμη, το "Ποτάμι της μοίρας" είναι ένα βιβλίο για το ψέμα μα και για την ελπίδα.
Η Αγάπη και ο Βασίλης δυο παιδιά που μεγάλωσαν ερωτευμένα σε ένα χωριό δίπλα στο ποτάμι του Αχέροντα, θα ξαναβρεθούν όταν πια θα έχουν εντελώς διαφορετικές ζωές και απόψεις για την αλήθεια και την ζωή. Ο Βασίλης μαθημένος να κερδίζει πάντα και με όποιο κόστος, θα πολιορκήσει την Αγάπη, η οποία παρόλο που θα αντισταθεί γνωρίζοντας τον επιπόλαιο και τυχοδιωκτικό χαρακτήρα του Βασίλη, τελικά θα αφεθεί στην λαίλαπα του πάθους που της ξυπνά ξανά. Θα τον διώξει. Θα συρθεί στα πόδια της, ώσπου θα την παρασύρει στα ορμητικά, σκοτεινά νερά του ποταμιού που έπαιζαν όταν ήταν παιδιά. Μόνο που αυτό το ποτάμι η παράδοση το θέλει να είναι οι πύλες του Άδη..

❀  ❀  ❀  ❀

Απόσπασμα 
Πάνω στο σεντόνι της γης η αγάπη κοιμάται.
Μες στα χέρια της αγάπης η ζωή υφαίνεται. Σιωπηλά, πλέκει τους δρόμους που περπατάμε, τα δίχτυα που θα πιαστούμε. Στον τεράστιο αργαλειό της, αργά, με απόλυτη ακρίβεια, υφαίνει τα σχέδια που μας επιφυλάσσει.
Κι ύστερα, η γλυκιά μαστόρισσα, η μοίρα, κάθεται τάχα αδιάφορα και αυστηρά στο σκαμνί που υπάρχει δίπλα στο ξεχασμένο αδράχτι. Κοιτά γύρω, αρχίζει να γνέθει….
Στο προηγούμενο ταξίδι της τέλειωσε το κουβάρι. Τα νήματα είχαν ονόματα άλλων. Σε αυτό ίσως έχουν τα δικά μας. Πάντα έχουν ονόματα. Χρώμα δεν έχουν. Σκεπάζουν τις ζωές μας και εμείς κρυώνουμε περισσότερο από πριν.
Στην έρημο της απελπισίας κείτονται οι περισσότεροι νεκροί. Αυτοί που χάθηκαν και έχασαν το δρόμο του νερού. Δεν είδανε την όχθη. Δεν είχαν το νόμισμα. Ή είχαν κάλπικα νομίσματα στα μάτια και δεν τους δέχτηκε ο βαρκάρης.
Εκεί θα ταξιδέψει η κυρά, η μεγάλη ερινύα, στο μονοπάτι του φόβου θα μας παρασύρει. Θα μας ζητήσει να κουβαλήσουμε τις αποσκευές-ενοχές μας. Θα μας φορέσει το υφασμένο παλτό στον αργαλειό της, την τιμωρία. Αυτήν που δεν επιβάλλουν οι νόμοι, αλλά η έλλειψη της σωφροσύνης και της αξιοπρέπειας. Κι ύστερα η πύλη θα ανοίξει και η είσοδος θα μας καταπιεί, γυμνούς. Χωρίς στολίδια. Χωρίς κοσμήματα. Χωρίς συγχώρεση.

❀  ❀  ❀  ❀

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο  - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Το Ποτάμι της Μοίρας, είναι πραγματικά ένας τίτλος με διττό ρόλο. Από την μια είναι το ποτάμι της ιστορίας μας που γίνεται μάρτυρας πολλών παθών, πολλών πόθων, πολλών λαθών και πολλών φυγών και είναι συγκεκριμένα το ποτάμι του Αχέροντα. Από την άλλη, στο Ποτάμι της Μοίρας έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό θέμα από τα Σκοτάδια – Σημείωση: μου αρέσει να γράφω διαφορετικά και να μην επαναλαμβάνομαι, ακόμη και αν ο άξονας των ιστοριών μου είναι ο Έρωτας. Οι ιστορίες μου απαιτώ να έχουν κάτι διαφορετικό να πουν κάθε φορά. – Ενώ στα Σκοτάδια λοιπόν, είχαμε θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση, βιώματα που οδηγούν έναν άνθρωπο να αποφασίσει έτσι ή αλλιώς στην ζωή του, στο Ποτάμι, έχουμε την σύγκρουση της αγνής ατόφιας αγάπης με το ψεύδος και την υποκρισία. Όπως αρέσκομαι να λέω για αυτό το βιβλίο, είναι γραμμένο για ένα κάθαρμα! Είναι αληθινή ιστορία όπως και τα Σκοτάδια και είναι μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί. Ήθελα να γράψω για τον Έρωτα που σε κατακρεουργεί – όχι δίχως ευθύνης σου προσωπικής ίσως μα ακόμη και έτσι, δεν σου είναι εύκολο να παραδεχτείς πως έπεσες θύμα του. Το βιβλίο αυτό μιλά για την άλλη πλευρά του Έρωτα εκείνη την σκοτεινή, την αδυσώπητη, που χειραγωγεί τον απέναντι που τον αισθάνεται http://now24.gr/

iii.Το ταγκό της σκιάς

Αννα Τσεκούρα -Το ταγκό της σκιάς
Εκδότης: - Αργοναύτης 

Έτος έκδοσης -  2014 
Εξώφυλλο  -  Μαλακό εξώφυλλο
Αριθμός σελίδων: 340
 ISBN -  9609696325

Το "Ταγκό της σκιάς" είναι μια μουσική σύνθεση του Λευτέρη Βελισσάρη, ενός νέου, αλλά διάσημου πιανίστα. Την γράφει ένα βράδυ που ξυπνά από μια εφιαλτική φαντασίωση με την γυναίκα που είναι παράφορα ερωτευμένος αλλά δεν το έχει εξομολογηθεί ποτέ πουθενά, λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί από την εξοχική του κατοικία στις Σπέτσες μαζί με την δίδυμη αδελφή του και άλλους τρεις φίλους τους το Σεπτέμβριο του 1992. Τον Οκτώβριο του 2012 η νεότερη αδελφή του Αγγελική, κατόπιν επιθυμίας του υπερήλικα πατέρα της αναθέτει στον Αριστείδη Κτενά, τον άνθρωπο που ασχολήθηκε με την υπόθεση αυτή όσο κανείς, την εκ νέου έρευνα της όταν κυριολεκτικά, νέα στοιχεία πέφτουν στα χέρια τους.
Που απευθύνονται οι ανεπίδοτες, ιδιόχειρες επιστολές του Λευτέρη, οι οποίες βρέθηκαν κρυμμένες επιμελώς, στο δωμάτιο του στο σπίτι των Σπετσών; Τι αποκαλύπτει το προσωπικό ημερολόγιο που δόθηκε στον γέρο Βελισσάρη και περιείχε καταθέσεις ενός άλλου γυναικείου προσώπου που αγνοείται από εκείνη την νύχτα ;Ποιος ο ρόλος της διάσημης πιανίστριας Δανάης Αλεξίου, επιστήθιας φίλης, συνεργάτιδας και συντρόφου για ένα διάστημα του Λευτέρη, που ζει απομονωμένη σχεδόν στην Γαλλία; Ποιο είναι το μυστικό που βασανίζει τον γέροντα πατέρα; Ήταν ένα ψυχρό ομαδικό έγκλημα; Ήταν έγκλημα πάθους; Αν υπάρχει έγκλημα, που είναι τα πτώματα; Αν δεν υπάρχει, που βρίσκονται τόσα χρόνια οι πέντε αυτοί άνθρωποι; Τι πραγματικά συνέβη το Σεπτέμβρη του 1992;
Νέες εξομολογητικές μαρτυρίες οικείων των αγνοουμένων, συνθέτουν τον καμβά ενός μυστηριακού πίνακα, ξεδιπλώνοντας ταυτόχρονα μυστικά και πάθη των εμπλεκομένων, την στιγμή που ο Αριστείδης Κτενάς και η Αγγελική Βελισσάρη προσπαθούν να σκοτώσουν τους δικούς τους δαίμονες και να χαλιναγωγήσουν την σφοδρή ερωτική έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, σε έναν έρωτα που μοιάζει τόσο απαγορευτικός, όσο και εκείνος στο μυαλό του πιανίστα.

Απόσπασμα 

" Ποιος μπορεί να πει τι κρύβει ο άνθρωπος στα βαθιά σωθικά του; 

Ποιος γνωρίζει, ποιος μπορεί να πει με σιγουριά τι αισθάνεται κάποιος; Πίσω από τα σκληρά προσωπεία τις περισσότερες φορές κρύβονται ευάλωτες πλευρές και τρομακτικές ανεπάρκειες. Καθένας μας έχει τις δικές του. Καθένας μας σέρνει πίσω του τις δικές του εμμονές, φοβίες, σκιές. Ελάχιστες οι στιγμές της ελαφρότητας και της ξενοιασιάς. Ελάχιστες οι φωτεινές σχισμές. Ελάχιστες οι γενναιότητες, ελάχιστοι οι δοκοί ισορροπίας στις οποίες στέψαμε πρωταθλητές.

Ο καθένας για τους δικούς του λόγους, ο καθένας για τα δικά του μυστικά, πορεύεται με πυξίδα την αμφιβολία και τον τρόμο μην τυχόν και καταλήξει δίχως όνειρα. Μην τυχόν και αποδειχθεί άχρηστος σε κάποιο τομέα. Μάθαμε οι άνθρωποι να απαιτούμε την τελειότητα σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Μάθαμε να απαιτούμε… μάθαμε να αγοράζουμε κάποιοι… Να αγοράζουμε τα πάντα… 

Με αυτήν την έντονη αμφισβήτηση για την διαδρομή του, με αυτήν την έντονη κατάσταση πανικού, ζει και πεθαίνει ο κόσμος όλος. Ταξιδεύει, παντρεύεται ή όχι, σιωπά, κραυγάζει, αυτοκαταστρέφεται ή ξαναδημιουργείται, παραπατά, ορθώνεται, σκύβει, λυγά, πολεμάει!

Ο καθένας για τους δικούς του λόγους… "

❀  ❀  ❀  ❀

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο  - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Το Ταγκό της Σκιάς γεννήθηκε μόλις τελείωσε τοΠοτάμι. Ήταν το προσωπικό μου στοίχημα με την μυθοπλασία. Τα δύο προηγούμενα μυθιστορήματα ήταν αληθινές ιστορίες και η δομή και γενικότερα, η διαδικασία της γραφής τους ήταν διαφορετική. Στο Ταγκό, μιλώ για μια παράξενη εξαφάνιση πέντε νέων από την έπαυλη του ενός εξ αυτών είκοσι χρόνια πριν, στο νησί των Σπετσών. Αρχικά εμπνεύστηκα το γεγονός, την εξαφάνιση δηλαδή και έπειτα το τοποθέτησα στο νησί που διαμένω και η ίδια, τα τελευταία είκοσι χρόνια ως μόνιμη κάτοικος. Σκέφτηκα πως ήθελα να γράψω ένα βιβλίο δίχως κανένα αληθινό συμβάν, μα γεμάτο αληθινά στοιχεία και περιγραφές. Να υμνήσω το νησί μου και τον λατρεμένο αυτό τόπο τοποθετώντας μια ιστορία μου εδώ. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τα μυστικά που μόνο κακό προκαλούν. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να κρατά τον αναγνώστη σε διαρκή αγωνία και αμφιβολία. Το στοίχημα μου ήταν αν θα μπορούσα με κάτι εντελώς φανταστικό να το καταφέρω αυτό με τους αναγνώστες. Ευτυχώς από την αποδοχή που είχε, μπορώ να αντιληφθώ πως το κέρδισα το στοίχημα. Το Ταγκό όμως, είναι και ένα βαθιά ερωτικό βιβλίο αφού τα πάντα γύρω από την αστυνομική πλοκή έχουν να κάνουν με τον Έρωτα που πνίγει κάθε ήρωα αυτού του βιβλίου, ζωντανό ή όχι, υπαρκτό ή ανύπαρκτο. http://now24.gr/

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 

i. Σπαραγμοί θνητών - Λυγμοί αθανάτων

Άννα Τσεκούρα - Σπαραγμοί θνητών - Λυγμοί αθανάτων
Εκδόσεις - Bookstars-Free Publishing
Έτος έκδοσης - 2012

Επειδή κανείς ποτέ δεν ξέφυγε από τον Έρωτα... 

Απόσπασμα

Ξέρεις πόσα βράδια με στήνω στο τοίχο και οπλίζω;
Ξέρεις πόσες φορές μπλοκάρει το τουφέκι και παραμένω ζωντανή;

❀  ❀  ❀  ❀

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο  - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Ναι, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια που έγραφα τέτοιου είδους κείμενα (ποιητικά όπως τα ονομάζουν, η ίδια αρνούμαι τον τίτλο της ποιήτριας όσο και αν με τιμά, προτιμώ το γραφιάς που είναι γενικό και δεν με φέρνει σε δύσκολη θέση. Προς Θεού, εγώ ποιήτρια; Όπως η Πολυδούρη, η Πλαθ η Ντικινσον ή ή μέγιστη Κική Δημουλά;) έπειτα από πολλά χρόνια δημοσιεύσεων τέτοιων κειμένων ακόμη και μέσα στα μυθιστορήματά μου, πείσθηκα πως θα έπρεπε να τολμήσω μια προσπάθεια και είπα ναι στην έκδοση αυτών. Η συγκεκριμένη συλλογή είναι μια αναφορά στον ανίκητο έρωτα. Κανείς ποτέ δεν γλύτωσε από τον έρωτα, ούτε θνητός ούτε αθάνατος. Είναι καταγραφές ετών. Είναι κείμενα που γεννήθηκαν στιγμές που πέθαινα από την έλλειψη κάποιου προσώπου ή από αντίδραση για ότι ένιωθα πως με κατακτούσε. Γιατί πρέπει να σας πω πως όσο καλώς ορίζω τον έρωτα στην ζωή, τόσο τον αντιμάχομαι χρόνια!  Πολεμούσα την συντριπτική του δύναμη να σε σκλαβώνει.  Από την στιγμή που ερωτεύεσαι και μπλέκεσαι στα δίχτυα του παύει η ελευθερία σου, θολώνει το μυαλό σου και μόνο έρμαιο συναισθημάτων μπορείς να είσαι. Όσο και αν το λαχταρώ αυτό το δόσιμο, αντιφατικά σχεδόν, το πολεμάω.  Έχω γκρεμιστεί στο συναίσθημα αλλά έχω και προσπαθήσει να αποφύγω την παράδοση σε αυτό, πολλές φορές.  Σπαραγμοί Θνητών, αφού όλοι μας του υποκλινόμαστε και μας υποδουλώνει. Λυγμοί Αθανάτων, αφού ακόμη και οι Θεοί στην παγκόσμια μυθολογία, ερωτεύονταν παράφορα και φερόντουσαν ως θνητοί όταν το συναίσθημα αυτό το απόλυτο τους κυρίευε. Σπαραγμοί Θνητών γιατί έχω συρθεί και έχω πληγώσει το σώμα και την ψυχή μου όπως όλοι μας, για έναν έρωτα. Λυγμοί Αθανάτων, επειδή ο ίδιος ό Έρωτας είναι ένας αιώνιος, αθάνατος Λυγμός… http://now24.gr/

ii. Για το σημάδι σου

Άννα Τσεκούρα - Για το σημάδι σου
Εκδότης -  Bookstars - Γιωγγαράς 

Έτος έκδοσης -  2013 
Μορφή -  Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις -  25×17 
Αριθμός σελίδων -  90
ISBN - 6185015579

Απόσπασμα 

Για το σημάδι σου,
Για αυτό θα πολεμήσω.
Για να έχει η ουλή μου
το όνομα σου.
Ράμμα να γίνει
στης Ιστορίας τα
Μπαλώματα.
Για το σημάδι σου
για την οργή σου.
Για να εκραγεί η
Λογική μου στου
δικού σου του κρατήρα
το χείλος.
Λάβα να στάξει στης
ανοργάσμικότητας
τη μελαγχολία.
Για το Αντίο σου
για το Τέλος.
Για να υπάρξει η Τραγωδία
στης γελοιότητας την
ολοκλήρωση.

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Το Για το Σημάδι Σου, είναι ένας λαβύρινθος στην κόλαση. Αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο είναι κείμενα παθιασμένα, σχεδόν παράφρονα από την κραυγή που ενέχουν συγκαλυμμένη κάτω από τους στίχους τους. Είναι στίχοι γραμμένοι με οργή, οργασμό ψυχής, εξουσιαστική διάθεση κάποιες φορές μα και απόλυτη διάθεση παράδοσης, κάποιες άλλες. Κείμενα που παρακαλούν τον Έρωτα να Με σημαδέψει. Να Σε σημαδέψει. Να Μας σημαδέψει! Το δεύτερο μέρος είναι μια σειρά διηγημάτων, μικρών κειμένων με συγκεκριμένες μικρές ιστορίες που μιλούν για την Απώλεια. Απώλεια θανάτου και απώλεια ερωτικού χωρισμού. Μιλούν για το σημάδι της απώλειας, το σημάδι της χαμένης αθωότητας, το σημάδι της αλόγιστης βίας. Το τρίτο μέρος είναι αφιερωματικό. Είναι αφιερωμένο σε μια πολύ καλή φίλη μου αλλά και εξαίρετη δημοσιογράφο που λάτρεψε το ομώνυμο ποίημα «Για το Σημάδι Σου» που κοσμεί το οπισθόφυλλο, πολύ πριν το εντάξω στην συλλογή. Η Ματούλα Παντελίδου βραβευμένη δημοσιογράφος και ιδιοκτήτρια, τότε, του σταθμού «Παλμός της Ρόδου, Ραδιόφωνο», εκτός από άριστη γνώστης της λογοτεχνίας και της ποίησης είναι και μια γυναίκα που δημιουργεί μοναδικές συνθέσεις από σκόρπιους στίχους και λόγια λογοτεχνών με μοναδικό τρόπο. Εξαιτίας των εμπνεύσεων που είχα διαβάζοντας δικές μου και άλλων συνθέσεις που επιμελήθηκε, της αφιέρωσα το βιβλίο και φυσικά το τρίτο μέρος έχει όλα τα κείμενα που εμπνεύστηκα εξαιτίας των δικών της συνθέσεων. http://now24.gr/

iii. Η πόρνη που την έλεγαν μοναξιά

Άννα Τσεκούρα - Η πόρνη που την έλεγαν μοναξιά
Εκδότης -  Bookstars - Γιωγγαράς 

Έτος έκδοσης: 2015 
Μορφή - Μαλακό εξώφυλλο Διαστάσεις -  25×17 
Αριθμός σελίδων -  101
ISBN - 960571101Χ 

❀  ❀  ❀  ❀

Αποσπάσματα

i."Να ήσουν εδώ να μην κρύωνα τόσο.
Να ήσουν κοντά μου να μη χρειαζόταν
να κουβαλάω πάντα τα όπλα μου.
Να μη με βάραιναν τόσο οι ασπίδες μου."

ii. - Παίζουμε;

- Τι;

- Εσύ θα κάνεις πως με αγαπάς 

και εγώ πως σε ξέχασα.

❀  ❀  ❀  ❀

Η Α. Τσεκούρα για το βιβλίο - Από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

Η Πόρνη που την έλεγαν Μοναξιά… Οι τίτλοι είναι το πρώτο που γεννιέται. Πριν υπάρξει το περιεχόμενο έχει γεννηθεί ένας τίτλος στο κεφάλι μου. Σε ότι έχω γράψει έτσι συμβαίνει. Σε αυτό που γράφω τώρα την «Ποινή της Ελευθερίας» έτσι γεννήθηκε. Ήρθε ο τίτλος στο νου και έπειτα γέμισε. Είναι γιατί ξέρω τι θέλω να πω και έπειτα αρχίζω να το καταγράφω. Πρώτα είναι μια κεντρική ιδέα και έπειτα αναλύεται. Παράξενο, αλλά και με την Πόρνη έτσι συνέβη. Μια γυναίκα που λέμε πως είναι Πόρνη χρησιμοποιεί το σώμα της πάνω σε άλλα σώματα και επιτρέπει σε σώματα να κακοποιούν το δικό της. Όμως μια πόρνη που λέγεται Μοναξιά, ίσως, δεν ήταν ποτέ πόρνη και δεν είχε παρά επιθυμίες, που όμως δεν έγιναν πραγματικότητα. Έπειτα, η Μοναξιά πάει με όλους, δεν κάνει διακρίσεις και είναι μια άλλη πόρνη της καθημερινότητάς μας. Για αυτό ακριβώς και στο βιβλίο αναφέρονται και τα δύο φύλα. Διαβάζουμε κείμενα που αφορούν τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Όλο το μυστικό του τίτλου κρύβεται στο δίστιχο του εξωφύλλου μου. «Συμβιώνω με τον Έρωτα χιλιάδες χρόνια κι όμως, διάγω βίο μοναχικό.» http://now24.gr/

iv. Δια πυρός και σιδήρου

Εκδότης - Bookstars - Γιωγγαράς
Έτος έκδοσης - 2016
Μορφή - Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις - 25×17
Αριθμός σελίδων - 100
ISBN - 9605712040

Η ζωή για να αποτυπωθεί στην τέχνη και να γίνει βιβλίο, τραγούδι ή πίνακας ζωγραφικής, συχνά έχει περάσει πρώτα δια πυρός και σιδήρου. Το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι αυτή ακριβώς η διαδρομή στον αόρατο χρόνο. Είναι ένας εσωτερικός χάρτης. Η απελπισία, η απογοήτευση, η κατακρήμνιση, η πάλη με ότι με γοητεύει, η μάχη με τα ελαττώματα μου, η έλξη, η υποκρισία, ο θυμός, οι φίλοι που εχθρεύονται περίτεχνα, είναι οι τόποι του. Είναι η πίστη μου στο αδύνατο, με όλο το βάρος των συναισθημάτων που γεννούν οι κατ' επιλογήν καταστροφές. Με όλες τις ενοχές που γεννούν οι αποτυχίες. Είναι η απογύμνωση με πολύ φόβο και πάθος, παίρνοντας αποφάσεις σύμβασης ή επανάστασης. Όμως, είναι και ένα ευχαριστώ στον Έρωτα που πάντα με γλυτώνει την τελευταία στιγμή από το ασφαλές της αδράνειας, με το να με αναγκάζει να δρω και να του παραδίνομαι. Το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι ένα σιδερένιο βέλος που σημαδεύει το αγρίμι που κοιμάται μέσα μου και μια βουτιά στην φωτιά που σιγοκαίει στην ψυχή μου ως Ενθύμιο ζωής.

Αποσπάσματα
i.Παντού θα με βρίσκεις
Αθάνατη σιωπή στις κραυγές σου

ii. Θα παραμείνω Απουσία
για να έχω αξία στη ζωή σου

ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΜΑΡΙΑ ΒΑΛΑΣΗ : Ανάλυση - Κριτική σε δύο βιβλία της Αννας Τσεκούρα

i.Το ποτάμι της μοίρας
Την Αννα Τσεκούρα την καρδούλα μου όπως την αποκαλώ εγώ την γνώρισα στην παρουσία της ποιητικής της συλλογής Λυγμοί Αθανάτων... την γνώρισα πρώτα σαν άνθρωπο και την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή για την πληθωρικότητα των συναισθημάτων της... την γνησιότητα του χαρακτήρα της την αγνή παιδική ψυχούλα της και την υπέροχη θετική αυρα της που αγκαλιάζει όσους βρίσκονται γύρω της..... Αργότερα γνώρισα μέσα από τα βιβλία της την ποιήτρια και συγγραφέα Άννα Τσεκούρα και μαγεύτηκα από την γραφή της...!!! Η Αννα Τολμά να εναποθέσει την ψυχή της χωρίς επικαλύψεις. Την διαβάζεις και νοιώθεις ότι μέσα από την γραφή της , πίσω από τις λέξεις της ανακαλύπτεις ό,τι πιο ανθρώπινο και φυσικό υπάρχει στην ύπαρξή σου. Δεν χρειάζεται να ψάξεις τι θέλει να πει. Το μαγικό με αυτή την γυναίκα είναι ότι η πληθωρική της ύπαρξη αποτυπώνεται σε κάθε λέξη της.
Όταν έπιασα στα χέρια μου το Ποτάμι της μοίρας δεν σταμάτησα ούτε λεπτό μέχρι να φτάσω στο τέλος. Αρχικά μου κίνησε το ενδιαφέρον η περίληψη στο οπισθόφυλλο που γράφει ότι αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία. Οι αληθινές ιστορίες, εξιτάρουν την περιέργειά μας, για το τι μπορεί να συμβαίνει στους άλλους και κατά πόσο μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους.
Ωστόσο πριν ξεκινήσω το διάβασμα, στάθηκα για πολύ ώρα στο τίτλο «Το ποτάμι της μοίρας». Το κοίταζα και αναρωτιόμουν, «τελικά η μοίρα είναι ένα ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω; ένα ποτάμι που δεν μπορείς ν΄ αλλάξεις τη ροή του, παρά μόνο να υποταχθείς στη πορεία του;;; Και την πορεία του ποταμού ποιος την ορίζει;;;από πού πηγάζει η μοίρα ώστε να ξεκινήσει το ταξίδι χωρίς γυρισμό;;; κι αν βρεθεί διέξοδος σ΄ ένα μικρό παραπόταμο, μπορεί η μοίρα να ξεφύγει από τη πορεία του ποταμού που την παρασύρει;;;Ή πρέπει υποχρεωτικά ν΄ αφεθεί στην ορμή του;;;; και τελικά τα ορμητικά νερά του ποταμού παρασύρουν τη μοίρα ή μοίρα ορίζει την διαδρομή του;».
Στην πορεία διαπίστωσα ότι το ποτάμι παίζει ουσιαστικό ρόλο στην υπόθεση του βιβλίου, μιας κι έχει σημαδέψει τις ζωές των ηρώων από τα παιδικά τους χρόνια. Δεν είναι ένας τίτλος αόριστος εφόσον όλα αρχίζουν κι όλα τελειώνουν σ΄ αυτό το ποτάμι. Ένοιωσα να ταυτίζομαι με τους ήρωες… Μα πως είναι δυνατόν να έχουμε βιώσει παράλληλες ιστορίες; Πόσο μοιάζουν οι ιστορίες μας!!!!!
Ίσως να φταίει το ότι ο καθένας μας ζει την πορεία του μέσα από το δικό του ποτάμι της Μοίρας. Άλλος κουβαλάει στις αποσκευές της ζωής του τις αναμνήσεις που βίωσε δίπλα στο ποτάμι, άλλος βιώνει το ποτάμι των αναμνήσεων , άλλος περνά μέσα από το ορμητικό ή γαλήνιο ποτάμι του. Είμαστε συνδεδεμένοι με ένα ποτάμι, που η απαρχής και η κατάληξη του είναι διαφορετική. Και αναρωτιέται κάποιος, υπάρχει μοίρα που ρέει σαν ποτάμι; υπάρχει θεία δίκη; Υπάρχει δικαίωση; Ας γυρίσουμε όμως στους πρωταγωνιστές μας Ο Βασίλης και η Αγάπη γνωρίζονται από μικρά παιδιά αφού γεννήθηκαν στο ίδιο χωριο΄δίπλα στο ποτάμι. Εκεί παιζουν τα πρώτα τους παιχνίδια κάνουν τα πρώτα τους όνειρα, γνωρίζουν την αγάπη τον έρωτα!!!. Οι δυο τους ερωτεύονται και χαίρονται την αγάπη τους για μερικά χρόνια παρ’όλο που ο Βασίλης δεν ήταν ποτέ απόλυτα πιστός!!!Η επιπολαιότητά του κουράζει ,απογοητεύει την Αγάπη και την αναγκάζει να τον εγκαταλείψει . Ο Βασίλης δικηγόρος στο επάγγελμα γνωρίζει πολύ καλά να χειραγωγεί τους ανθρώπους Πολύ εύστοχη η επιλογή του επαγγέλματος από την Άννα Τσεκούρα. Ο ίδιος παρασυρόμενος από την υπέρμετρη φιλοδοξία του παρασύρει σαν ορμητικό ποτάμι και όσους είναι γύρω του για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του και ν΄ αποκτήσει πλούτη και δύναμη!!! Το θαυμαστό στοιχείο στο «ποτάμι της Μοίρας» είναι ο τρόπος που η Άννα η ίδια εισχωρεί στην ψυχοσύνθεση του Βασίλη αλλά και των άλλων προσώπων που περιπλέκονται στην ζωή του. Ταξιδεύει όχι μόνον δίπλα στο ποτάμι αναβιώνοντας τις αναμνήσεις της , αλλά μέσα από το ποτάμι αναδεικνύει όλη την δύναμη και τις αδυναμίες του. Βγάζει στην επιφάνεια τα καλά κρυμμένα μυστικά , αυτά που αναστατώνουν , που πισωγυρίζουν, αυτά που αναχαιτίζουν την Αγάπη. Βγάζει στην επιφάνεια την αλαζονεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τον ναρκισσισμό που είναι καλυμμένος κάτω από μια βελούδινη εξουσιαστική γροθιά , κρυμμένος πίσω από ένα κοστούμι, μέσα από τα άδυτα της πιο σκοτεινής πλευράς ενός ανθρώπου. Ο Βασίλης άριστος εραστής αν και χωρίς συναίσθημα έχει τον τρόπο να κρατάει τις γυναίκες δίπλα του παρόλο που τις απαξιώνει με τη συμπεριφορά του !!!
Τι γίνεται όμως με την Αγάπη;; Θεωρώ απόλυτα πετυχημένη την επιλογή της Άννας Τσεκούρα στο όνομα της ηρωίδας. Γιατί η Αγάπη δεν είναι απλά ένα πρόσωπο είναι το ίδιο συναίσθημα!!!!
Ο Βασίλης μετά από χρόνια συναντάει τυχαία την Αγάπη και αποφασίζει να την διεκδικήσει και να την κατακτήσει από την αρχή. Η Αγάπη στην αρχή διστάζει.. αλλά στο τέλος υποκύπτει… στη φλόγα της αγάπης που σιγόκαιγε μέσα της και παραβλέποντας το ένστικτό της την αφήνει να γίνει πυρκαγιά και να παρασύρει τα πάντα στο δίαβα της Την πλήγωσε !!!! την διέλυσε για΄άλλη μια φορά!!!! Η συνειδητοποίηση της αλήθειας είναι αυτή που πονάει περισσότερο και αδικεί την ίδια την Αγάπη. Αντιλαμβάνεται ότι κανένας δεν αλλάζει την ρότα της ζωής του αν δεν απελευθερώσει την καρδιά του. Η εικόνα που έχτισε καταρρέει. Η οργή και ο θυμός θα οδηγήσουν στο μοιραίο τέλος. Η τιμωρία είναι ανελέητη. Όλα παγώνουν- στην ψυχή επικρατεί εκκωφαντική σιωπή .Ο χρόνος σταματά. Η λύτρωση έρχεται μόνον μέσα από το πέρασμα της συνειδητοποίησης. Η Σωτηρία της ψυχής είναι το άγγιγμα της συγχώρεσης. Η αυτούσια αγάπη ποτέ δεν χάνεται είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι η περιπέτεια την οποία αξίζει κάποιος να ζήσει. Το βιβλίο της Άννας, είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας με όλες τις εκφάνσεις της ζωής και του θανάτου, είναι ένα βιβλίο Κοινωνιολογίας με όλες τις εκφάνσεις της έρευνας στις ανθρώπινες σχέσεις. «Το ποτάμι της μοίρας» μια ανθρώπινη αποκαλυπτική ιστορία. Η μοίρα αδυσώπητη μα και η συνέχεια της ζωής κορυφαία πράξη της αναγέννησης .
Άννα σ΄ευχαριστούμε!

Μαρία Βαλάση

❀  ❀  ❀  ❀

ii. Το Ταγκό της Σκιάς

Η πένα της Άννας Τσεκούρα μετά από 2 υπέροχα μυθιστορήματα και 2 φοβερές ποιητικές συλλογές δεν χρειάζεται συστάσεις. Σε συναρπάζει σε καθηλώνει σε μαγεύει. Γιατί η Άννα έχει ένα μοναδικό μαγικό τρόπο να σε βάζει μέσα στο κείμενό της και να νοιώθεις το τσίμπημα στην καρδιά……… το ρίγος……. Όλα τα συναισθήματα των ηρώων….. να ταυτίζεσαι μαζί τους. Ας επανέλθουμε όμως στο Ταγκό της σκιάς που είναι ένα βαθιά ερωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα με έντονες κοινωνιολογικές προεκτάσεις, ένα μυθιστόρημα πάθους και μυστηρίου και γράφτηκε, όπως υποστηρίζει η ίδια η συγγραφέας Άννα Τσεκούρα, για να δείξει πόσο καταστροφικά είναι τα μεγάλα μυστικά. Ένα μυστικό του παρελθόντος παγίδευσες τις ζωές 5 και περισσοτέρων ανθρώπων αφανίζοντάς τες η λυτρώνοντάς τες μέσα από τον παντοδύναμο έρωτα «ο Έρωτας σκοτώνει και σκοτώνεται κάθε ημέρα» «τα μυστικά δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν».

Το κοινωνιολογικό ενδιαφέρον που κρύβει μέσα του το ταγκό της σκιάς κέντρισε την δική μου προσοχή και πάνω σε αυτό θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Όλα ξεκίνησαν με την μυστηριακή εξαφάνιση 5 ανθρώπων μέσα από το σπίτι τους στις Σπέτσες ενώ υποτίθεται ότι διασκέδαζαν. Τα 5 νεαρά άτομα που εξαφανίστηκαν ήταν ο διάσημος πιανίστας Λευτέρης Βελησάρης, η δίδυμη αδερφή του Ελευθερία και 3 φίλοι τους, η Ευτυχία, ο αδερφός της Μιχάλης και η κοπέλα του η Αγνή. Οι έρευνες της αστυνομίας καθώς και του ιδιωτικού αστυνομικού Αριστείδη Κτενά απέβησαν άκαρπες. Δεν βρέθηκε κανένα ίχνος των εξαφανισθέντων ούτε καν τα πτώματα. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο της αστυνομίας αλλά όπως φαίνεται δεν έκλεισε ποτέ. 20 χρόνια αργότερα ο πολύ γέρος ετοιμοθάνατος πλέον πατέρας Βελησάρης θα αναθέσει εκ νέου την διερεύνηση της υπόθεσης στον Αριστείδη Κτενά μέσω της μικρής κόρη του Αγγελικής. Και έτσι η απεγνωσμένη αναζήτηση της χαμένης αλήθειας ξετυλίγει το νήμα της τραγικής αυτής ιστορίας από την αρχή και μπλέκει τους πρωταγωνιστές σε ένα καινούριο ερωτικό ταγκό στη σκιά των περασμένων ταγκό που δεν ξεχάστηκαν ποτέ. Φυσικά δεν έχω καμία πρόθεση να σας αποκαλύψω τι ακριβώς συνέβη τότε στις Σπέτσες ούτε βέβαια το δολοφόνο, αν υπήρξε ποτέ δολοφόνος των εξαφανισμένων, ούτε τη γυναίκα που ήταν το ανομολόγητο πάθος του Λευτέρη Βελισάρη γιατί πρέπει να τα ανακαλύψετε όλα αυτά μόνοι σας μέσα από τη γεμάτη ανατροπές πλοκή της ιστορίας μας. Θα προσπαθήσω όμως να εμβαθύνω στην ψυχή των ηρώων μας αποκαλύπτοντας πολύ ενδιαφέροντες προβληματισμούς κατά τη γνώμη μου. 

Τραγική φιγούρα της ιστορίας μας ο πατέρας Χρήστος Βελισάρης. Ποιο φοβερό μυστικό κουβαλάει σαν άλλο σταυρό μαρτυρίου και ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό με την τραγωδία που σημάδεψε την οικογένειά του; Μια ζωή μέσα στο χρήμα και την κοινωνική καταξίωση έμαθε να αγοράζει……. Να αγοράζει τα πάντα και τώρα ένα βήμα πριν το θάνατο ζητά πίστωση χρόνου από το Θεό για να ανακαλύψει την αλήθεια… μια αλήθεια που πιθανόν προαισθανόταν και ήθελε να επιβεβαιώσει….. είχε δώσει το λόγο του στον εαυτό του και στα αγαπημένα του πρόσωπα ότι πριν κλείσει τα μάτια του θα ανακάλυπτε τι είχε διαδραματιστεί εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι, πως χάθηκαν τα παιδιά του και οι φίλοι τους….. κι αυτόν τον λόγο σκόπευε να τον κρατήσει όπως έκανε πάντα στην ζωή του. 

Στην συνέχεια ο Αριστείδης Κτενάς άριστος και δίκαιος για όλους εκτός από τον εαυτό του. Μετά τον θάνατο της συζύγου του και της κόρης τους σε τραγικό δυστύχημα έχει καταδικάσει τον εαυτό του σε αιώνιο πένθος. Η καρδιά του έχει νεκρώσει από συναισθήματα και η ζωή του ένα απέραντο κενό. Αυτός ο βαθιά πληγωμένος άνθρωπος καλείται να ανακαλύψει την αλήθεια. Ποια αλήθεια;;;; για το συμβάν;;; η τη δική του προσωπική αλήθεια μέσα από τον Έρωτα-Ευλογία της Αγγελικής και πόσο έτοιμος είναι να παλέψει με τους δαίμονές του για να το επιτύχει;;;; «η αλήθεια σου παρουσιάζεται όταν είσαι έτοιμος να την δεχτείς ποτέ πιο πριν».

Η Αγγελική Βελησάρη άλλο ένα πρωταγωνιστικό πρόσωπο της ιστορίας μας έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μέσα στο πένθος που επικρατούσε στο σπίτι της για τον τραγικό χαμό των δίδυμων αδερφών της και των φίλων τους, γεγονός που ήδη είχε σκοτώσει και την μητέρα της. Ήρθε αργά στην ζωή των γονιών της εκεί που δεν περίμεναν άλλο παιδί σαν άγγελος για να τους παρηγορήσει αργότερα για την τραγική απώλεια των άλλων 2 παιδιών τους; Σαν άγγελος παρουσιάστηκε και στην ζωή του Κτενά….. θα καταφέρει άραγε να τον τραβήξει από την κόλαση στον παράδεισο και να λυτρωθεί μαζί του;

Ο Λευτέρης Βελησάρης ο διάσημος πιανίστας, ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας. Μέσα από τις καλά κρυμμένες, γεμάτες ερωτικό πάθος και ένταση ανεπίδοτες επιστολές του μαθαίνουμε ότι ζούσε εντελώς μόνος έναν έρωτα μυστήριο γεμάτο πάθος που τον εκδηλώνει μόνο με την μουσική του. Έτσι ένα βράδυ λίγο πριν χαθεί μετά από μια φοβερή ερωτική φαντασίωση με την γυναίκα που είναι παράφορα ερωτευμένος γράφει μία υπέροχη ανεπανάληπτη σύνθεση «το ταγκό της σκιάς». Ποια ήταν αυτή η άγνωστη που του είχε πήρε το μυαλό και γιατί αυτός ο άνθρωπος που είχε τα πάντα, ήταν το όνειρο κάθε γυναίκας δεν μπορούσε να ζήσει τον έρωτα του ελεύθερα, φανερά;

Η φίλη του Λευτέρη η Δανάη Αλεξίου, ίσως το πιο τραγικό πρόσωπο στην ιστορία μας, διάσημη πιανίστρια και η ίδια είναι πάντα δίπλα του, είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής της. Από μικρό κοριτσάκι τον αγαπά τρελά και του συμπαραστέκεται σε όλες τις δύσκολες στιγμές του, έχοντας βαθιά επίγνωση ότι δεν θα ήταν ποτέ δικός της, ότι άλλη γυναίκα ήταν το όνειρο του πολυαγαπημένου της Λευτέρη. «Δεν ελέγχονται τα συναισθήματα, ούτε δηλώνονται». «Γιατί τι είναι ο έρωτας; Μια μεγάλη κολυμπήθρα είναι Μια θάλασσα απέραντη είναι Μια βουτιά είναι είτε είναι βουτιά στο κενό είτε είναι βουτιά σε σκοτεινό βυθό το ίδιο αποτέλεσμα φέρει πουθενά δεν ξέρεις τι σε περιμένει πουθενά δεν ξέρεις για πόσο θα κρατήσει η αναπνοή σου για πόσο θα ουρλιάζεις από ευτυχία ή από πόνο» Η Δανάη και ο Λευτέρης θα ζήσουν πολλά μαζί, θα μοιραστούν ανείπωτα μυστικά και ένα Ταγκό στη σκιά θα τους κρατά αιώνια δεμένους.

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι έρωτες στο ταγκό της σκιάς που ο καθένας τους θα μπορούσε να αποτελεί ένα ξεχωριστό βιβλίο. Αποκαλύπτονται ένας ένας από την έρευνα του ντεντέκτιβ Κτενά και συμβάλλουν στην εξέλιξη της ιστορίας που με τόση μαεστρία και φοβερές ανατροπές μας ξετυλίγει η μαγική πένα της Άννας Τσεκούρα. Η Ευτυχία για παράδειγμα μία από τις κοπέλες που εξαφανίστηκαν. Τι τραγική ειρωνεία! Μόνο ευτυχία δεν βρήκε στην ζωή της! Άλλος ένας ανεκπλήρωτος έρωτας κατάτρωγε την καρδιά της για κάποιον που αγαπούσε κάποια άλλη. Ένα «Μου» σημάδεψε την ζωή της Ευτυχίας και τους καθηγητή Αναγνώστου που την αγαπούσε και τον χρησιμοποίησε σεξιστικά για να λυτρωθεί από τον ανομολόγητο πόθο της για κάποιον που αποκαλούσε «το Άπιαστο». Παντού και πάντα πρωταγωνιστής ο έρωτας στο Ταγκό της σκιάς της Άννας Τσεκούρα. Ο έρωτας που κάνει 2 κορμιά, 2 ψυχές να χορεύουν ταγκό άλλοτε στο φως και άλλοτε στη σκιά. Το ταγκό της σκιάς λοιπόν εκτός από ένα γοητευτικό, γεμάτο μυστήριο και ανατροπές ερωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελεί και μια κοινωνιολογική μελέτη ανθρωπίνων χαρακτήρων και διαδράσεων μεταξύ τους που σαν συγκοινωνούντα δοχεία αλληλοεπηρεάζονται και μας συναρπάζουν κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας από την αρχή ως το τέλος. Παρολ’ αυτά το ταγκό της σκιάς είναι ένα υπέροχο βιβλίο που κυλά σαν γάργαρο νεράκι και δροσίζει την ψυχή του αναγνώστη. Μας γεμίζει εικόνες και έντονα συναισθήματα Σε αυτό συμβάλλει βέβαια και ο ποιητικός λόγος της Άννας Τσεκούρα που ενσωματώνεται με μαεστρία σε πολλά σημεία του βιβλίου και άλλοτε μας καθηλώνει με την έντασή του και άλλοτε μας λυτρώνει στη κορύφωση των συναισθημάτων. Το Ταγκό της σκιάς μας ταξιδεύει και παρασύρει με τις μελωδικές του νότες την καρδιά μας να χορέψει ταγκό, αυτό το θανάσιμα ερωτικό χορό που πάντα θέλει 2 είτε αυτοί είναι στο φως, είτε στη σκιά.

Καλοτάξιδο Αννούλα μου «Το Ταγκό της σκιάς» Κατάφερες για άλλη μία φορά να μας καθηλώσεις να μας μαγέψεις με την φοβερή πένα σου. Σ’ ευχαριστούμε πολύ!!!!! Είθε τα πλήκτρα της γραφής σου να συνθέτουν πάντα φοβερές μελωδίες και να μας οδηγούν σε ένα Αέναο ερωτικό Ταγκό.

Μαρία Βαλάση

ΚΡΙΤΙΚΕΣ 

Πέρα από την τεχνική της δεινότητα στην γραφή η οποία θα μπορούσε να μας πάρει μέρες να την αναλύουμε και θα σας κούραζαν οι όροι, υπάρχει η ψυχή της που είναι πραγματικά πέρα από κάθε τεχνική δεξιότητα, η οποία είναι δεδομένη. Διότι τεχνική, δίχως ψυχή κατακρεουργημένη, στην συγγραφή, δεν μεταδίδει συναισθήματα στον αναγνώστη. Αυτόν τον λυρισμό που βρίσκουμε μέσα και στις πιο ρεαλιστικές περιγραφές των μυθιστορημάτων της Άννας, τον συναντάμε ζωντανό, «σάρκινο» στην ποίησή της, όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο Λογοτέχνης – Δημοσιογράφος και κριτικός Άγγελος Πετρουλάκης. Η ποίηση της Άννας είναι μια ποίηση που σπαρταρά σαν ζωντανός οργανισμός.

❀  ❀  ❀  ❀

Από τον συγγραφέα Λευτέρη Πανούση κατά την παρουσίασή του στην Αθήνα. Ο οποίος είπε χαρακτηριστικά:
«Δεν υπάρχουν επαρκή λογια για να σας αναλύσω το Για το Σημάδι Σου. Πρέπει απλά να το διαβάσετε και όταν ματώσετε θα καταλάβετε γιατί είναι ένα τόσο σημαντικό βιβλίο. Η Άννα έχει κεντήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες της ψυχής μας σε ένα τεράστιο σεντόνι . Είναι στο χέρι μας αν θα το χρησιμοποιήσουμε για να σκεπαζόμαστε με αυτές και να μην τις βλέπουμε ώστε να μην αναγκαστούμε και να τις αντιμετωπίσουμε, ή θα το βγάλουμε στον ήλιο με αποφασιστικότητα για να ξαναζήσουμε.»

❀  ❀  ❀  ❀

«Συμβιώνω με τον Έρωτα χιλιάδες χρόνια κι όμως,  διάγω βίο μοναχικό.» γράφει στο εξώφυλλο της τρίτης της συλλογής με τον τίτλο «Η Πόρνη που την έλεγαν Μοναξιά».  Ο Ηθοποιός Τάκης Χρυσικάκος  στην παρουσίαση της είπε μεταξύ άλλων πως εδώ η Άννα καθηλώνει αποκαλύπτοντας την γυναικεία ψυχολογία και ουρλιάζει τον ερωτικό πόθο, το βάθος των συναισθημάτων που μια γυναίκα καλείται να βιώσει μονάχη, μιας και μας εισάγει στο κόσμο της γυναίκας που επιθυμεί με όλο της το είναι και τολμά να σπαράξει δίχως να νοιαστεί για την εικόνα της, γιατί πάνω από όλα βάζει τον έρωτα που αισθάνθηκε. Που τολμά να διεκδικεί και να υποτάσσεται. Η ίδια γυναίκα όμως, μόλις αντιληφθεί πως δεν είναι επιθυμητή, προτιμά την κρύα μοναξιά από το να εθελοτυφλεί, ή να κυνηγά κάτι ουσιαστικά απόν από την ζωή και την αγκαλιά της. «Είναι άνθρωπος που τολμά. Όποιος τολμά κατακτά και την ζωή και την τέχνη!» είπε ο Τάκης Χρυσικάκος για την Άννα και το έργο της.

❀  ❀  ❀  ❀

Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο δημοσιογράφος Απόστολος Αντωνάκης, το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι πέρα από ένα βιβλίο κειμένων ποίησης ένα μανιφέστο ενάντια στο Δήθεν Καθωσπρεπισμό που  μαστίζει την κοινωνία. Δεν περιμένει την επιβράβευση – λέει η Μαρία Στρίγκου Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και Συγγραφέας – δεν την αφορά αν την εγκρίνουν η την απορρίπτουν. Δεν την ενδιαφέρει αν αρέσει ή όχι. Εκείνη πράττει όπως νιώθει. Λέει ότι νιώθει. Μένει στο χαίρω πολύ ή σε κάνει κομμάτι της καρδιάς της. Βουτά στο κενό. Κάνει το μεγάλο άλμα στον γκρεμό του έρωτα και χαμογελά ακόμη και όταν ξέρει ότι δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. Δεν φοβάται να νιώσει, γιατί δεν φοβάται να ζήσει.

❀  ❀  ❀  ❀

Ο καθηγητής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ Θωμάς Μπάμπαλης στην παρουσίαση του πρώτου μυθιστορήματος της το καλοκαίρι του 2008 στις Σπέτσες: Το βιβλίο της Άννας « Τα Σκοτάδια» αλλά και όλα τα γραπτά της, τα οποία διάβασα, αποπνέουν έναν ζωντανό, ευφραδή, οξυδερκή, τολμηρό, αλλά ταυτόχρονα και βαθιά σεμνό άνθρωπο ως προς την αξία της.Όσον αφορά στην γραφή της έχει πολλά επίπεδα. Πέραν από αυτό που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης μετά την πρώτη ανάγνωση, υπάρχουν άλλα στρώματα που παραπέμπουν λυρικά, σε πεδία όπως η κοινωνιολογία και η ψυχολογία. Θεωρώ δε, πως την Άννα στο μέλλον δεν θα την παρουσιάζουν φιλόλογοι και εκπαιδευτικοί, αλλά κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι εφόσον τα επίπεδα της γραφής της θα αποτελούν λόγο μελέτης για τις αντίστοιχες επιστήμες.»

❀  ❀  ❀  ❀

Η Ακαδημαϊκός και Συμβουλευτική Ψυχολόγος Ευαγγελία Βλεπάκη έγραψε για την Άννα « Η Αννα Τσεκούρα απλά διατυπώνει δυνατά τις πιο μύχιες σκέψεις της/μας. Γνώρισμα των ανθρώπων που όσο και να φοβούνται, τολμούν. Ότι αναφέρει στα Σκοτάδια είναι ότι όλοι σκεφτόμαστε όταν μένουμε μόνοι με τον εαυτό μας Στην ψυχολογία που είναι σύνθετη επιστήμη και πρέπει να είσαι γιατρός δίχως να θεραπεύεις με τις κλασσικές μεθόδους, αλλά να βοηθάς κυρίως μέσα από συζήτηση, γνωρίζουμε πως είναι πολύ δύσκολο να εισέλθεις στον ψυχισμό του απεναντί σου και να εκμαιεύσεις τα στοιχεία εκείνα που θα σε οδηγήσουν να διαγνώσεις το πρόβλημα και να συμβουλέψεις σωστά. Η Άννα χτίζει τους χαρακτήρες της με τέτοιο τρόπο στα Σκοτάδια, που στο τέλος, ο ίδιος ο αναγνώστης, έχει κατά ένα τρόπο τολμώ να πω, θεραπεύσει τα δικά του Σκοτάδια και έχει φωτίσει τα πιο σκοτεινά σημεία της καθημερινότητάς του. Απλά αλλά ταυτόχρονα με έναν υψηλού λεκτικού επιπέδου μηχανισμό, ποιητικά λυρικό και τολμηρά κυνικό όπου χρειάζεται, πάντα όμως, πέρα για πέρα αληθινό και γενναίο.»

❀  ❀  ❀  ❀

Ο Συγγραφέας Όμηρος Αβραμίδης παρουσιάζοντας το σύνολο του έργου της Άννας Τσεκούρα είπε μεταξύ άλλων: " Το έργο της Άννας Τσεκούρα είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο. Μόνο διαβάζοντάς το μπορείτε να αντιληφθείτε την σημαντικότητά του. Ίσως και να το αδικήσω προσπαθώντας να το αναλύσω. Έχει δυνατές εικόνες, έξυπνους διαλόγους, ανατρεπτική διάθεση, έντονη πλοκή και υπέροχο λόγο. Το Ταγκό της Σκιάς είναι ένα από τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Η Άννα Τσεκούρα ξέρει να κρατά το ενδιαφέρον των αναγνωστών και να τους αποζημιώνει στο τέλος με πολλή τροφή για σκέψη, σε κάθε βιβλίο της, είτε αυτό είναι μυθιστόρημα είτε ποιητικό κείμενο. Το μέλλον της προδιαγράφεται λαμπρό και μιλάμε για μια πολύ δυνατή πένα!"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ 

i. Άννα Τσεκούρα : Για μένα ο Έρωτας δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει λογική .
Απόσπασμα από συνέντευξη στη συγγραφέα Μαίρη Γκαζιάνη

ΕΡ. Έχεις διατελέσει Πρόεδρος του Συλλόγου γυναικών Σπετσών. Ποια εμπειρία αποκόμισες; 

ΑΠ. Επί δύο συνεχόμενες διετίες οι γυναίκες των Σπετσών με τίμησαν με την επιλογή τους και αυτό μου έδωσε μεγάλη χαρά. Η εμπειρία ήταν ευχάριστη αν και δεν είχα πάντα εύκολο έργο. Δεν είναι όμως τίποτε εύκολο στην ζωή. Ευτυχώς, είμαι μαθημένη στα δύσκολα. Ο Σύλλογος Γυναικών Σπετσών για τον οποίο έχω γράψει και πει πάρα πολλά, άλλα σε συνεντεύξεις μου και άλλοτε σε άρθρα μου σχετικά, δεν είναι μόνο ένας δραστήριος Σύλλογος στις Σπέτσες αλλά τολμά πολλά διαφορετικά πράγματα και βοηθά πολιτιστικά και φιλανθρωπικά εδώ και 33 χρόνια! Στο σχετικό λεύκωμα που επιμελήθηκα, για την επέτειο των 30 χρόνων του συλλόγου μας, αναφέρονται αναλυτικά όλες οι δράσεις του καθώς και μαρτυρίες από ιδρυτικά στελέχη αλλά και τοπικούς φορείς, δημάρχους, συμβούλους και μέλη. Αν πρέπει να πω κάτι πάντως για την συμμετοχή σε ένα διοικητικό συλλόγου, είναι πως θέλει γερό στομάχι, όρεξη για δουλειά και σίγουρα γροθιές σφιγμένες αλλιώς, στην πρώτη δυσκολία το βάζεις στα πόδια ή συμβιβάζεσαι. Αντισυμβατική γαρ… καταλαβαίνεις!!

ΕΡ. Γνωρίζω ότι έχεις πολιτιστική και ανθρωπιστική δράση. Θέλεις να μας πεις πως δραστηριοποιείσαι;

ΑΠ. Πολιτιστικά κάνω πολλές εκδηλώσεις. Θέατρο, μουσικοποιητικές βραδιές, συμμετέχω όπου χρειαστεί ή ζητηθεί η βοήθειά μου ή η παρουσία μου. Για την ανθρωπιστική δράση θα μου επιτρέψετε να μην πω πολλά και κυρίως λεπτομέρειες. Δεν θεωρώ πως πρέπει να λέγονται τα όποια καλά κάνεις ή οι όποιες προσφορές σου αναλυτικά. Ας πούμε πως δραστηριοποιούμαι στα πεδία της κοινωνικής εξαθλίωσης και της βίας, εκφοβισμού, κακοποίησης, οιασδήποτε μορφής. Το πώς τώρα… Ας μην το αναλύσουμε… Απλά φροντίζω να προσφέρω όσο και όπως μπορώ σε συνανθρώπους μας που δεν δύνανται να ντυθούν ή να τραφούν, να πάρουν φάρμακα και να ζήσουν αξιοπρεπώς, ή φοβούνται να εναντιωθούν σε δυνάστες.

ΕΡ. Με το ραδιόφωνο ποια είναι η σχέση σου;

ΑΠ. Λατρεύω το ραδιόφωνο! Από την πρώτη μου επαφή μαζί του το 2010 στο Δημοτικό ραδιόφωνο Ξάνθης και την εκπομπή τότε «Ξεφυλλίζοντας την Σιωπή», με τις γλυκύτατες Στεφανία, Δήμητρα και Σοφία, ως σήμερα που έχω δικό μου ραδιοφωνικό σύνδεσμο με την βοήθεια του εναλλακτικού διαδικτυακού ραδιοφώνου VIBES RADIO δηλώνω μαγεμένη! Βέβαια να πω εδώ πως οι πολλαπλές μου παρουσίες ραδιοφωνικά συνέβησαν εξαιτίας των βιβλίων μου, μα η αγάπη μου για την μουσική και η παράνοια μου αν θέλετε, να είναι όλα απολύτως οργανωμένα, με οδήγησε σταδιακά στο να οργανώνω και να στήνω εκπομπές. Τώρα το κάνω για μένα την ίδια και το διασκεδάζω πολύ μια που στα Στοιχειά του Έρωτα που εκπέμπουν κάθε Κυριακή στις 7 το απόγεμα δημιουργώ μια εκπομπή που έκτος από καλή μουσική έχει και ένα θέμα λογοτεχνικό. Είναι δηλαδή εκπομπή Λόγου, κυρίως. Ευτυχώς ο κόσμος την έχει αγκαλιάσει και συνεχώς αυξάνεται το ακροατήριο!!

ΕΡ. Η ποίηση πότε μπήκε στη ζωή σου;

ΑΠ. Η ποίηση είναι μέρος της ζωής μου γιατί από παιδί βυθισμένη στην ποίηση με θυμάμαι. Η μητέρα μου από τα δέκα, μου είχε δώσει την Ελληνική Ποιητική Ανθολογία να διαβάζω. Ένα δερματόδετο τόμο που περιείχε αλφαβητικά όλους τους έλληνες ποιητές! Όταν στα δέκα σου έχεις αποστηθίσει Σεφέρη, Άγρα, Ελύτη, Ουράνη, Καβάφη και τόσους άλλους, δεν νομίζω πως έχεις επιλογές να μην σκέπτεσαι ποιητικά. Γράφω και ζωγραφίζω από 14 ετών. Τότε άγουρα και ανώριμα ίσως, σήμερα περισσότερο ανώριμα, ίσως… σκληρότερα και αδιάλλακτα, ίσως… δεν ξέρω, πάντως από πάντα έγραφα!

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη  εδώ

❀  ❀  ❀  ❀

ii Συνέντευξη της Αννας Τσεκούρα στο Λογοτεχνικό περιοδικό Ανθρώπων Εργα
στον Σάββα Τριανταφυλλίδη

- Τι είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο ή σας βοηθάει να απελευθερώσετε την έμπνευσή σας; 

- Δεν με βοηθά. Μου το επιβάλλει. Ναι όπως σας το λέω. Μου το επιβάλλουν οι στιγμές που με απογειώνουν ή με καταβαραθρώνουν. Μου το επιβάλλει ο έρωτας, που επιθυμεί εγωιστικά και απολυταρχικά να εκφραστεί απερίσπαστος , αδιαπραγμάτευτος, σημαιοφόρος επαναστάτης. Μου το επιβάλλει ο πόνος, η απώλεια, η απογοήτευση, η προδοσία, οι άνθρωποι που την ορθάνοικτη καρδιά μου την θεώρησαν ακριβό και επαρκές συστατικό για να μου χαρίσουν την συντροφιά και τη εμπειρία τους. Μου το επιβάλλει το παράξενο εκείνο κύμα που κόβει την ανάσα μου, κάθε φορά που με συναρπάζει μια εικόνα, ένας ψίθυρος, μια επαφή. Η έμπνευση είναι μέσα μας. Δεν είναι προνόμιο

Είναι γενετήσιο χαρακτηριστικό. Εκφράζεται από τον καθένα μας. Απλά, εκφράζεται διαφορετικά. 

«Ρωτάς ποια είμαι;

Μα είμαι τόσες πολλές

που δεν θα πλήξεις ποτέ!»

- Τελικά ποια είναι η κ. Τσεκούρα; Πως θα χαρακτηρίζατε την προσωπικότητάς σας; 

- Δεν θα ήθελα να δώσω ταυτότητα, γιατί νιώθω να μεταμορφώνομαι σημαντικά, σε συγκεκριμένες στιγμές ευφορίας, ενώ ταυτόχρονα νιώθω ασήμαντη. Καμία Ανυπάρκτου συστήνομαι. Δεν με αφορούν οι ταμπέλες. Γράφω για μένα και για την ψυχή μου. Γράφω γιατί πρέπει να ξεσπάσω, να σωθώ, να μην πάρω ηρεμιστικά, να μην πέσω σε κατάθλιψη, να μην ουρλιάξω, να μην τρελαθώ και εγκαταλείψω αγαπημένους. Να μην αλλάξω χώρα ίσως και πλανήτη! Είμαι ένας άνθρωπος με αδυναμίες. 

«Λατρεύω τους ανθρώπους με αδυναμίες επειδή η ίδια έχω αμέτρητες…» 

Είμαι σκληρή σαν γρανίτης και όμως πολύ εύθραυστη. Είμαι πολύ δυνατή μα και πολύ ευαίσθητη. Είμαι πολύ θηλυκό, μα έχω μεγαλώσει σαν αρσενικό, με τους κώδικες των αρσενικών παλαιάς κοπής και με τα κατάλοιπά τους, αν θέλετε. Είμαι δύσκολος άνθρωπος. Πολύ δύσκολος. Σαν γυναίκα πρέπει να με κερδίζεις κάθε μέρα. Να με φλερτάρεις κάθε μέρα. Να με διεκδικείς κάθε μέρα. Δίνω πίσω ότι μου δίνεις στο δεκαπλάσιο. Όμως, όσο και αν σε λατρεύω αν κρίνω ότι πρέπει να φύγω, αποχωρώ. Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι είμαι περιττή. Ευτυχώς, ή με μισούν ή με λατρεύουν. Δεν έχω υπάρξει αδιάφορη ποτέ ως σήμερα. Μόλις νιώσω άβολα όμως, εξαφανίστηκα όσο και αν μου στοιχίσει αυτό. Κόβω την φλέβα μου ίσως, αλλά μακριά σου. Η ίδια με αποκαλώ Σκύλλα! Απαιτώ ειλικρίνεια και η ευθύτητά μου τσακίζει κόκκαλα. Τσακίζει και εμένα πρέπει να πω, διότι πολλές φορές μην θέλοντας να προσποιηθώ ή να κρύψω συναισθήματα, έχω εκτεθεί. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Έχω δυο νόμους στην ζωή μου και δεν τους αλλάζω ούτε τους διαπραγματεύομαι. Δεν προσποιούμαι και αγαπώ με πάθος! Ότι ζω, το ζω με το δικό μου τρόπο όπως το αισθάνομαι και ότι αγαπώ, το αγαπώ βαθιά, αχόρταγα! Ζω σαν να είμαι σε πόλεμο και αντέχω εκεί που θα έπρεπε να τα παρατήσω. Δεν έχω ποτέ παρατήσει προσπάθεια και η λέξη παραιτούμαι δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου.

- Αν κάναμε έναν σύντομο απολογισμό, η Ζωή τελικά έχει φερθεί καλά στην Άννα Τσεκούρα ή πιστεύετε ότι υπάρχουν πράγματα που τις οφείλει και κατά πόσο θα επιθυμούσε η Άννα να έχει μια τέλεια ζωή; 

– Μου θυμίζει μια παλαιότερη ερώτηση που είχα δεχθεί αν η ζωή μου έχει φερθεί σκληρά. Θα απαντήσω με τον ίδιο τρόπο. Έχω την εντύπωση πως η Άννα έχει φερθεί σκληρότερα στην ζωή, από ότι η ζωή σε εκείνη. Τι εννοώ; Δεν δέχθηκα αδιαμαρτύρητα ότι μου έστειλε. Αν ήταν καλό προσπάθησα να το εξελίξω. Δεν επαναπαύθηκα. Άλλωστε, είναι γνωστό πως αντιπαθώ την αδράνεια. Ότι άσχημο μου έστειλε, προσπάθησα να το ξεπεράσω, χρησιμοποιώντας την δύναμη που έβγαζε από μέσα μου για να το αντιστρέψω προς όφελός μου. Υπό αυτήν την έννοια, της φέρθηκα σκληρότερα και τα βρήκε λίγο σκούρα μαζί μου. Τι να μου οφείλει; Μπορεί κάποιος να πει ότι η ζωή του οφείλει; Και τώρα έρχεται στο μυαλό μου μια από τις ηρωίδες μου στο «Ταγκό της Σκιάς», όπου μιλά ακριβώς για οφειλές στην ζωή και αντιστρόφως. Ποιος μπορεί να πει η ζωή μου οφείλει; Η Ζωή, η Μοίρα, είναι ο Θεός. Αν πιστεύουμε πως υπάρχει Θεός, προσωπικά έχω ακλόνητη πίστη, δεν μπορούμε να ζητήσουμε ρέστα. Αυτό θα ήταν ιεροσυλία, το λιγότερο ασέβεια. Ο Θεός για μένα, η ζωή που σου έχει προσφερθεί, σου λέει πάρε με και κάνε ότι καλύτερο μπορείς μαζί μου. Πάντα έχουμε επιλογή. Πάντα μα πάντα, μια μας απόφαση, μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα, τις εξελίξεις, την βραδύτατη ή ταχύτατη ανάπτυξη μας. Από εμάς εξαρτάται το τι θα κάνουμε στην ζωή μας. Αν υπάρχουν δυσκολίες, υπάρχουν γιατί πρέπει να διδαχτούμε πράγματα. Αν υπάρχουν ευκολίες, υπάρχουν γιατί θα πρέπει να μάθουμε να τις μοιραζόμαστε και έτσι να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί να έχω τέλεια ζωή; Γιατί να επιθυμώ την τέλεια ζωή; Δώστε μου έναν ορισμό της «τέλειας ζωής» . Τέλεια ζωή είναι η ζωή χωρίς προβλήματα; Με πολλά χρήματα; Με πολλά πρόσωπα; Με δημοσιότητα; Με πολλούς εραστές; Με πολλούς γνωστούς; Με ανέσεις; Πόσο βαρετό θα ήταν! 

- Και η γνώση; Πως θα κέρδιζα την γνώση αν όλα ήταν τέλεια; Λοιπόν, για μένα το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να σε αγαπούν για αυτό που είσαι, να ανοίγεις την καρδιά και το μυαλό σου, να ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, να χαμογελάς και να γελάς σαν παιδί, να κάνεις πραγματικότητα έπειτα από αγώνα, μόχθο, κούραση κάτι που ήθελες πολύ, και κυρίως, να είναι καλά οι αγαπημένοι σου, να βλέπεις το παιδί σου να προκόβει, να έχεις υγεία και πέντε καλούς αληθινούς φίλους, να μπορείς να ερωτεύεσαι με πάθος και να χαμογελάς όταν τελειώνει γιατί ευχαριστείς την ζωή, που είχες την ευκαιρία να το ζήσεις, είναι η τέλεια ζωή.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο Λογοτεχνικό Περιοδικό
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014 | 141

❀  ❀  ❀  ❀

iii.Η Άννα Τσεκούρα απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Υπάρχει αξιοκρατία στην τέχνη; Σας ρωτώ εγώ. Υπάρχει; Υπάρχει σωστό και λάθος στην τέχνη; Υπάρχει; Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως ενεργούν οι κριτικοί και οι άνθρωποι που έχουν εξουσία εντέλει, γενικότερα μιλώντας, ειδικά όσον αφορά στην απελευθέρωση ή στην φίμωση. Η εξουσία πάντα είχε συγκεκριμένες πεπατημένες που ακολουθούσε. Πάντα μα πάντα υπηρετούσε την τέχνη που την εξυπηρετούσε. Πάντα μα πάντα, στήριζε την τέχνη που την στήριζε. Αναρωτηθείτε ποιοι καλλιτέχνες, από όποιο είδος τέχνης, προβάλλονται από την εξουσία; Αναρωτηθείτε ποιοι είναι, Η Εξουσία που τελικά αποφασίζει αν και ποιος και πως και που θα προβληθεί και θα υποστηριχθεί. Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι ο φόβος που αναφέρετε. Η εξουσία γιατί φοβάται; Φοβάται να μην χάσει τα σκήπτρα. Η Τέχνη τι απειλή είναι; Είναι η σιωπηλή επανάσταση και ο λόγος που αρθρώνεται, προκαλεί, ξεσηκώνει και αφυπνίζει. Ανικανότητα της εξουσίας να αναγνωρίσει τα της τέχνης; Ίσως… Ίσως, απλά, μια βολική εξήγηση.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Ο Έλληνας υπολείπεται δύο βασικών στοιχείων. Το ένα είναι η διάθεση να εμπιστευθεί ο ένας τον άλλον και να μην νιώθει την εγωπάθεια να τον κυριεύει και το «γιατί αυτός και όχι εγώ». Το άλλο, είναι η τάση του να μην συμμορφώνεται ως προς συγκεκριμένες γραμμές και υποδείξεις που θα μπορούσαν να έχουν λύσει τα προβλήματά του, ανεξάρτητα από πού προέρχονται. Το έχει δείξει η ιστορία. Πάντα θέλαμε άλλους να μας βάζουν σε τάξη. Εμπιστευόμασταν εκείνους που μας έλεγαν αυτά που ευχαριστούσαν τα αυτιά μας.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Θα έθετα πολλούς! Κατά αρχήν θα ήθελα οι καθηγητές στα σχολεία και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να επιλέγονται με αυστηρότερα κριτήρια. Να λειτουργούν με ευαισθησία και σεβασμό, να ορίζουν διακριτές γραμμές μεταξύ μαθητών και διδακτικού προσωπικού, να μην αναπτύσσουν προσωπικές σχέσεις τέτοιες που να οδηγούν σε μεροληπτική άδικη και απαράδεκτη στάση απέναντι στο μαθητικό σώμα. Δόξα τω Θεώ, περιμένουν χιλιάδες αδιόριστοι και θα έβρισκαν τον κατάλληλο άνθρωπο! Δεύτερον, θα ήθελα ένα φορολογικό σύστημα που να μην εξοντώνει τον μισθωτό των 400 ευρώ ούτε τον συνταξιούχο των 320 ευρώ ούτε και τον άνεργο που του φορολογούν το επίδομα ανεργίας! Επιπλέον, θα ήθελα οι τοπικές αρχές, άρχοντες τόπων ( δήμαρχοι, κοινοτάρχες) οι αστυνομικές αρχές και γενικά οι αρχές που σκοπό έχουν την προστασία του πολίτη και την διαφύλαξη της ισορροπίας και της τάξεως, να λειτουργούν με σύνεση και ευαισθησία και όχι με αδιαφορία. Να λειτουργούν με δικαιοσύνη και αμεροληψία επίσης. Είναι πολλά, πάρα πολλά αυτά που θα επιθυμούσα.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ