Η Ελένη Κοφτερού είναι γεωπόνος. Γεννήθηκε στην Αριδαία Πέλλας ενώ μεγάλωσε και σπούδασε στην Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει και εργάζεται στην Καλαμάτα.
Η πρώτη της συλλογή με τίτλο : «Γράμμα σε γενέθλια πόλη» / Εκδόσεις ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ, τιμήθηκε με το Βραβείο «Μαρία Πολυδούρη» του Δήμου Καλαμάτας. Ακολούθησαν οι συλλογές «Περί άνοιξης και άλλων εμμονών» που κυκλοφορεί σε e-bookστο διαδίκτυο από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata και η συλλογή: «Στο λάμδα των χελιδονιών» / «ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ». Ποιήματα, διηγήματα και κριτικά της κείμενα βρίσκονται δημοσιευμένα στο διαδίκτυο και σε λογοτεχνικά περιοδικά
ΒΙΒΛΙΑ
i . Γράμμα σε γενέθλια πόλη
Ελένη Κοφτερού - γράμμα σε γενέθλια πόλη
Εκδότης - ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ
Είδος - Ποιητική Συλλογή
Χρονολογία Έκδοσης - Ιούνιος 2013
Αριθμός σελίδων - 80
Διαστάσεις - 24x15
ISBN- 13 9789609517386
"ΤΙ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Η ΠΟΙΗΣΗ!" Στρωμένο με φύλλα νωπά που δε σήπονται ποτέ σε ξεγελούν με τη στιλπνή γυαλάδα τους το πράσινο λαμπύρισμα της χλωροφύλλης πανηγύρι είναι αργά όταν αντιληφθείς πόσο γλιστράνε...
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
| i.ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΠΟΛΗ Σου γράϕω για τ’ ανιαρά δυσανάγνωστα μεσημέρια της εϕηβείας μου που μου γύρισαν την πλάτη αϕού κι εγώ από καιρό τα είχα περιϕρονήσει. Σου γράϕω για τις ύπουλες ενοχές τους σϕιχτοδεμένους ϕόβους και τις συμμαχίες της μοναξιάς. Σου γράϕω για το μαύρο απουσιολόγιο της απώλειας. Πήρε την πρώτη παρουσία του στη Γ´ Γυμνασίου κι από τότε προσθέτει νέα ϕύλλα. Για τη Γεωμετρία της νοσταλγίας 800 Km σε ευθεία μια ώρα με ταχύτητα αεροπλάνου Σου γράϕω για τη λαχτάρα εκείνου του απογεύματος. Πετούσε απ’ το πρωί πάνω απ’ τον Χορτιάτη με ξαϕνιασμένες ϕτερούγες. Για το Γενάρη που ξεϕορτώθηκε απ’ το πέτο του το κρύο και καρϕίτσωσε το ζεστό χαμόγελο των ματιών σου. Για τα βήματά μας νεογέννητα ροδαλά θαύματα σαστισμένα μπουσουλούσαν στο πεζοδρόμιο. Για τα ϕιλιά πεταλούδες που χτυπούσαν στα τοιχώματα της επιθυμίας κι έπειτα με μεθοδικές κινήσεις ύϕαναν κουκούλια κι έμπαιναν μέσα άρχιζαν μακρόχρονη απεργία πείνας μέχρι να ξαναγίνουν γύρη. Για τη μυστική μελωδία των γυμνών δένδρων στην πλατεία Αγίας Σοϕίας που σκέπαζε την τραχιά ϕλυαρία των πραγμάτων Τέλος/ σου γράϕω για τους μικρούς ήλιους. Ξεμύτισαν μέσα στο σκούρο απόγευμα απ’ τον Θερμαϊκό, τσουρούϕλισαν τις ρώγες των δαχτύλων μας κι έπειτα βούτηξαν στην υγρή ϕυλακή τους υγ. Το έχεις άραγε εκείνο το παράξενο αλϕαβητάρι που μας χάρισαν; Εξειδικευμένο για αμϕίβιες ϕτερωτές λέξεις;
❀ ❀ ❀ ❀
ii.ΛΕΞΕΙΣ (στην Αμαλία Ρούβαλη) Οι περισσότερες παρμένες απ’ τη στάχτη κι άλλες απ’ του καπνού την τελική συνθήκη όλες οι λέξεις καίνε Δεν είναι τα προστατευτικά γάντια ούτε η ειδική τσιμπίδα που σώζουνε απ’ τα εγκαύματα τον ποιητή. Μόνο η αδυναμία του να τις ϕυσήξει καθώς κρυώνουνε σιγά-σιγά διάϕανες γίνονται στο χιονισμένο ποίημα. Καλλιγραϕία Τι όμορϕα ϕωνήεντα τι σύμϕωνα καλοβαλμένα καλλιγραϕούν τα μάτια σου πάνω μου!
❀ ❀ ❀ ❀
iii .ΣΟΥ ΤΑ ’ΛΕΓΑ Μεταναστεύει η ερημιά μα πάντα επιστρέϕει σε ιστούς τα λάβαρα της ήττας στερεώνει κι έπειτα ϕωνασκεί υστερικά εκείνο το γνωστό «Σου τά ’λεγα»...
❀ ❀ ❀ ❀
iv Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΗΜΑΤΟΣ Φορώ τα καλά μου βάϕομαι προσεχτικά κι έπειτα περνάω στο λαιμό κόσμημα ακριβό εκείνο το αόρατο νήμα που μας ενώνει. Πάντα εσύ κρατάς την άλλη άκρη του.
❀ ❀ ❀ ❀
v.ΑΤΙΤΛΟ 1 Οι πεταλούδες είναι τα ποιήματα που γράϕουν οι άγγελοι για να κατευνάσουν τις ϕήμες περί αθλιότητας του κόσμου.
ii. Στο λάμδα των χελιδονιών
 Ελένη Κοφτερού - Στο λάμδα των χελιδονιών Εκδότης - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ Είδος - Ποιητική Συλλογή Χρονολογία Έκδοσης - Σεπτέμβριος 2014 Αριθμός σελίδων - 104 Διαστάσεις - 21x14 Επιμέλεια - ΡΙΖΑΚΗΣ Θ. ΚΩΣΤΑΣ Εικονογράφηση - ΑΠΕΡΓΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ISBN - 139789602891506
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Α. ΣΦΗΝΩΜΕΝΗ ΣΕ ΦΩΝΗΕΝΤΑ i.ΑΛΦΑΒΗΤΟ
Τα σύννεφα συλλάβιζαν σύμφωνα νοτισμένα
φωνήεντα υγρά σπονδή και τάμα
στο όνειρο
και στου ορίζοντα
την άφατη λευκότητα.
Το απομεσήμερο εκείνο
σταθήκαμε μικροί των νόμων παραβάτες
κρατώντας τα χειρόγραφα του έρωτα*
(Αξιωθήκανε γαλάζια αύρα
κι αλμύρα που επιμένει
ν’ απλώνεται στη ρίζα του Ταΰγετου).
Τι όμορφα το όμικρον κυκλώνεις
και πώς διπλώνεις κάπως νευρικά το άλφα
-όπως κι εγώ-
το λάμδα σου πάντα θα πλάθει τη λαχτάρα.
Άκου του βήτα την τρυφερή οιμωγή
καθώς φωτίζονται οι λέξεις – σύννεφα.
Τον θρίαμβο της άλλης μέρας πραγματώνουνε
για πλάσματα μονάχα φτερωτά.
Τ’ αλφάβητά σου όλα αγαπώ
❀ ❀ ❀ ❀
ii.ΔΡΟΜΟΙ
Είναι κάποιο δρόμοι μουντοί
τη μοναξιά τους δεν την επέλεξαν
νοιάζονται μόνο για την υπόγεια ζωή
εκεί που απλώνονται οι ρίζες
των πληγωμένων δένδρων της πόλης
και επιμένουν να κάνουν εμφανή
την παρουσία τους
με τα ραγίσματα στις κατάκοπες πλάκες.
Εκεί περπάτησα κι εγώ
αναζητώντας τη μέσα ζωή
τον υπόκωφο ψίθυρο των καχεκτικών κλαδιών
την εσωστρέφεια των λευκών φύλλων
που δε θα δουν ποτέ τον ήλιο
για να θριαμβεύει πάντα
η «κυριαρχία της κορυφής».
Αποπλανούσε η άλλη πόλη
με την ομορφιά της
μα η νοσταλγία κρυφό κρατούσε
το καλό της το χαρτί.
Μια μέρα μού φώναξε κατάμουτρα:
«Δεν έχεις πατήσει εδώ
της παιδικότητας τα βήματα.
Τα δένδρα δεν σ’ αναγνωρίζουν».
Απόψε μου μίλησες εσύ
με λέξεις από θρόισμα
μιας «άνοιξης χαμένης»
μου χάρισες το λάμδα των χελιδονιών
που κάποτε λαχτάρησα
να βάλω σ’ ένα ποίημα.
Β. ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΩΝΤΑΣ ΛΕΞΕΙΣ
i.ΞΗΜΕΡΩΜΑ
στον Κώστα Θ. Ριζάκη
Δεν υπακούει πάντα το ξημέρωμα
στης γης την προαιώνια εντολή
κατρακυλά απ’ το κρεβάτι του
όπως παιδί ανήλικο
και πέφτει ανάσκελα
σε όνειρο που ξεψυχά
βυζαίνει άσπρα σύννεφα
τον ξεπεσμό των άστρων καταπίνει.
Ώσπου η μάνα του σπεύδει και το ξυπνά. Το Βόρειο σελαγίζοντας και πάλι ημισφαίριο
❀ ❀ ❀ ❀
ii.LOST POEMS
Χαμένα ποιήματα
ψάχνουν τους
παραλήπτες τους
παράπεσαν
όσο οι αποστολείς
γυαλίζανε
μία φθαρμένη λέξη
Γ΄ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΝΔΙΔΟΥΝ
Ανάσταση είναι να εγείρεται το ποίημα λυγμός της αστραπής να καταρρέει ο βράχος της σιωπής λέξεις και στίχους να προφτάσεις να μυρώσεις προτού αυτοί αναληφθούν
❀ ❀ ❀ ❀
ii.ΣΠΟΝΔΗ ΑΔΕΞΙΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΙΗΤΗ θέλω το δέρμα μου να κάψω στα "αναμμένα τα κεριά" καθώς θα "επιστρέφεις" με της "ενθύμησης" το δώρο ακριβό Έτσι μονάχα τα πετρωμένα χείλη τα "τείχη" ίσως παλέψουν να γκρεμίσουν σε «Ιθάκες» μου να μη μακρηγορήσουν
iii. Περί Άνοιξης και άλλων Εμμονών
Τίτλος του Πρωτοτύπου: “Περί Άνοιξης και άλλων Εμμονών”
Συγγραφέας: Ελένη Κοφτερού
ISBN: 978-960-93-4980-2
Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
i.Εισαγωγή στην Άνοιξη
Ανυπόμονη και βιαστική όπως ταιριάζει στον στιβαρό της μύθο όρμησε χωρίς να χτυπήσει την πόρτα η Άνοιξη. Πίσω της, φιλιόταν στα κρυφά οι δυο τελευταίες μέρες του Φλεβάρη... Τις σκότωσε ακαριαία... Κανείς από τότε δεν έχει παρατηρήσει τις λαμπυριστές ουλές στον τοίχο, (δυο τάφοι μικροσκοπικοί) αφού πίσω απ' την πόρτα, όλη η προσήλωση ανήκει στα φιλιά...
ii.Μάθημα Βοτανικής Τα ξέρεις τα κυκλάμινα;
φυτά δικοτυλήδονα
της οικογένειας των Πριμουλιδών.
άγρια κληρονομιά
υποταγμένη
σε γλάστρες και παρτέρια.
Μια σπάνια ποικιλία
φυτρώνει
στα πνευμόνια μου
όταν μου λες
πως μ' αγαπάς
γενετικά ασύμβατη
με τα λουλούδια
του εμπορίου…
❀ ❀ ❀ ❀
iii.Παγετός Εαρινός Αχ! πόσο σκέφτομαι
τις μικρές βερικοκιές
στον κάμπο τον Αργολικό
που σήμερα ξυπνήσαν
παγωμένες
και δεν προλάβανε
χορευτικές φιγούρες
με ανέμους παρδαλούς
όψιμης άνοιξης
παρά θρηνούνε
πρώιμα
για την απώλεια
μελλοντικών ερώτων
με τις μέλισσες...
❀ ❀ ❀ ❀
iv.Ανώδυνη Έλλειψη Τι όμορφο
που είναι να μου λείπεις!
λαχτάρα τρυφερή
κρυμμένη
στη χλωροφύλλη
στην κόρη του ματιού
ενός μικρού κλαδιού
που περιμένει
την άνοιξη
ν' ανθίσει
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ
ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
i. Κανένας Διαρκώς επιστρέφω στου ανεκπλήρωτου την κρυμμένη κόχη στο αδειανό κέλυφος του κοίλου περιγράμματος καθώς η απουσία με προτρέπει Την προτιμώ αυτήν τη μικρή κακουχία από τη θέρμη των προορισμών από του ταξιδιού την πολυθρύλητη ευωχία. Το παραδέχτηκε άλλωστε κι ο Οδυσσέας κρυφογελώντας μού ομολόγησε πως το ταξίδι το έκανε ο "Κανένας" του έπους ταγμένος αυτουργός
❀ ❀ ❀ ❀
ii. Εγκαταλειμμένες λέξεις Οι λέξεις που απαρνήθηκες να ξέρεις δεν σε λησμονούν. Μικρά λαγούμια σκάβουν στα έγκατα της σάρκας χτίζοντας τις φωλιές τους με γνώριμα υλικά. Γι αυτό μην παραξενευτείς απ’ το πνευμόνι σου αν λείπει μία μικρή μεμβράνη ή ένα πλευρό καμιά φορά
βγαίνει στο μέτρημα λειψό.
Είναι το στήριγμα για τη φωλιά
που θα υποδεχτεί τις νέες λέξεις. Με χάσκοντα τα στόματα τα νεογνά σαν τα παιδιά του πελαργού που χάσανε τη μάνα πες μου τι να την κάνουν πλέον τη φωλιά;
ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΥΝΕΝΕΥΞΕΙΣ
ΚΡΙΤΙΚΗ
....Ο τίτλος και το μότο, το γράμμα σε γενέθλια πόλη και οι λέξεις πρόσφυγες (λέξεις διωγμένες) δίνουν το στίγμα της συλλογής. Η ποιήτρια, η γυναίκα που γράφει, η γυναίκα επιστολή, η γυναίκα γράμμα, η πρόσφυγας, η γυναίκα λέξη.
Η εξορία, η απόσταση στο χώρο (800 χιλιόμετρα σε ευθεία γράφει ) αλλά και στο χρόνο, από την παιδική της ηλικία, τον παράδεισο, η απουσία του πατέρα, η απώλεια, η ανάμνηση, ο έρωτας, η φιλία – κυρίως η ποίηση, το καταφύγιο η ποίηση και η ποιήτρια λέξη διαλύεται στα ποιήματα. Λέξεις απαστράπτουσες, αμφίβιες φτερωτές λέξεις (το ξύλινο μολύβι του Χανς Κάστορπ από το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν κλεμμένο για να γράφει) κουφάρια λέξεων, έρωτες που διαβάζονται συλλαβιστά, λέξεις που καίνε, λέξεις που δημιουργούν εγκαύματα στον ποιητή, λέξεις από στάχτη, μάτια βλέμματα καλλιγραφημένα φωνήεντα, λουλουδένιες λέξεις, λέξεις λυπημένα άνθη κλειστά…
Μια ατέρμων ακολουθία μεταφορών, μια ανθοφορία της ποίησης, μια εκδίπλωση της γραφής, του φθόγγου, του λόγου, ένας διασκορπισμός του Ποιητή σαν τον Αδάμ Καδμόν (του αλφαβήτου) σε μια θάλασσα συλλαβών, γραμμάτων και φθόγγων, μια ιερουργία της ποίησης, μια άλλη γραμματική, η ποίηση συλλαβίζει…
Την χάρηκα πολύ την ποιητική συλλογή της Ελένης. Ατόφια ποίηση, που καίει πριν από τον αναγνώστη τον ποιητή. Διασκορπίζεται και πλάθεται ξανά, εκφράζοντας την επιθυμία (διαβάστε την εξαιρετική ανάγνωση της Άννας Κουστινούδη), τον έρωτα, την απώλεια, την απόσταση, την προσφυγιά… την γραφή το καταφύγιο. Η γραφή, οι λέξεις είναι το φάρμακο για να το καταπιείς πικρό. Μια σωτηρία.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Πόλυ Χατζημανωλάκη- Γράμμα σε γενέθλια πόλη
❀ ❀ ❀ ❀
.....H συλλογή περιλαμβάνει 45 ποιήματα, με τα «Βροχές-Σταλαγματιές-Ουράνια τόξα», «Χέρια», καθώς και τέσσερα Άτιτλα ποιήματα να αποτελούν ξεχωριστές ενότητες με συγκεκριμένες θεματικές, πλην της αυτόνομης ενότητας των άτιτλων. Η ποίηση της Κοφτερού εντυπωσιάζει με το θεματικό εύρος της. Είναι, πρωτίστως, η επιθυμία της γλώσσας ως ανεξάντλητα σημαίνουσα, αλλά και ως φυλακή, που απασχολούν την ποιήτρια, καθώς και ο χωροχρόνος εν είδει γενέθλιας πόλης, ως τόπος μνήμης, νοσταλγίας, οδύνης και ηδονής, που ταυτόχρονα βιώνεται από το ποιητικό υποκείμενο και ως τόπος απώλειας, αλλά και το υπαρξιακό αδιέξοδο που τα χαρακτηρίζει, κι΄αυτό κυριαρχεί. Ο έρωτας, ως βίωμα, μνήμη και νοσταλγία, αλλά και ως ματαιωμένη ή μετέωρη επιθυμία, βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή, όπως και το δίπολο κουλτούρα-φύση, με τη δεύτερη να κατέχει ιδιαίτερη θέση και σημασία στη συλλογή. Πολλές και οι διακειμενικές αναφορές, οι αυτο-αναφορικοί υπαινιγμοί και οι προβληματικές που φαίνεται να απασχολούν την ποιήτρια, με προεξάρχουσα αυτή των γλωσσικών σημείων, της ολισθηρότητάς τους, αλλά και της υλικότητάς τους. Η Κοφτερού αφήνεται και εκθέτει εαυτόν στους κινδύνους, αλλά και στη σαγήνη που ενέχει το οικείο και ταυτόχρονα ανοίκειο των λέξεων και της γραφής, γεγονός που αποτυπώνεται και στην προμετωπίδα της συλλογής, καθώς και σε άλλα ποιήματα.
...................
Μέσα στη σκιερή κρυψώνα των στίχων η Κοφτερού βιώνει τη λέξη όπως τη λάσπη στα παιδικά μας δάχτυλα με τη μετωνυμικότητα του συμβολικού συστήματος να την απασχολεί έντονα. Η λέξεις επιζητούν άλλες λέξεις, η επιθυμία μετατίθεται διαρκώς, υποκαθιστώντας το πρωταρχικό και δια βίου απωλεσθέν, πρωταρχικό αντικείμενο του πόθου, την αναζήτηση της βιωμένης πληρότητας που δεν επανέρχεται, παρά μόνο με τις εφήμερες επαναλήψεις του έρωτα, μέσω εκείνης της πρωταρχικής πληρότητας που το ανθρώπινο ον ζει πρωθύστερα εντός και πάνω στο μητρικό σώμα (τον πρώτο καιρό του βίου) πριν βυθιστεί στις συμβάσεις της γλώσσας, της αναπαράστασης και του πολιτισμού. Και αν η απόπειρα να μιλήσει κανείς για τον έρωτα είναι κάτι διαφορετικό από το να τον ζει, είναι ωστόσο εξίσου επίπονο και μεθυστικό, ότι ο κίνδυνος τον οποίο ενέχει ένας λόγος περί έρωτα, πηγάζει κατά κύριο λόγο από την αβεβαιότητα του αντικειμένου του μια και η αμετάφραστη καμπύλη των φιλιών/ με λέξεις και ποιήματα/ πάντα συνηγορεί (Παραδοχή, σελ. 49), μα και οι λέξεις, άμα τη εκφορά τους, εκλαμβάνονται από το ποιητικό υποκείμενο ως «ανεπαρκείς» και «ανυπεράσπιστες: Oι λέξεις/ ξεψύχησαν στο περιθώριο/ του ποιήματος τώρα βολεύονται/ στη θαλπωρή/του ανεκπλήρωτου (Άτιτλο 3, σελ. 55).
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Άννα Κουστινούδη - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
❀ ❀ ❀ ❀
...Είναι ένας ποιητικός κόσμος γεμάτος από ουρανό, σύννεφα, χρώματα και μικρές κι ασήμαντες λεπτομέρειες που ξάφνου αποκτούν μεγάλη αξία και σημασία : “Φυσαλίδες με ροδόνερο”, “πουπουλένια αλαφράδα”, δάκρυ επιχρυσωμένο”, “διαφανές αποτύπωμα”, “τρίμματα αιχμηρά”.
................................
Η ποιήτρια αξιοποιεί παλιούς μύθους, όπως αυτόν της “Ωραίας Ελένης”, με μια αξιοζήλευτη ποιητική φαντασία που δε γνωρίζει όρια. Με αφορμή κάτι ασήμαντο, μια βάρκα που έχει πάνω της γραμμένο το όνομα “Ελένη”με κόκκινη μπογιά, μιλά για την “Ωραία Ελένη”, την εκδοχή ότι επισκέφτηκε το παλάτι του Πρωτέα στην Αίγυπτο, για να μας θυμίσει τον γνωστό κι αγαπημένο στίχο του Γ. Σεφέρη “για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη”. Η ποιήτριά μας αντίστοιχα λέει: “για να αντικρύσεις άχρηστες φωτιές/ “πουκάμισα αδειανά” να ανεμίσεις”.
Εντύπωση επίσης προκαλεί η αναφορά της σε γνωστά παραμύθια, όπως η “Χιονάτη” και η “Ωραία Κοιμωμένη”. Υποθέτω πως αναφέρεται σε παραμύθια όπου πρωταγωνιστούν γυναικείες μορφές, λόγω κάποιας ταύτισης με αυτές τις ηρωίδες. Είναι όμως ικανή να πλάσει κι εντελώς δικές της φανταστικές ιστορίες, με ιδιαίτερη ποιητική τόλμη, αφού βάζει τους ερωδιούς του Στρυμόνα να παίζουν ζάρια με τις κουκουβάγιες που αγρυπνούν και με τους βατράχους που δεν είχαν την τύχη να μεταμορφωθούν σε πρίγκιπες.
Χαρακτηριστικό της ποιητικής φαντασίας της Ελένης Κοφτερού είναι και το ποίημα “Ξημέρωμα”. Το ξημέρωμα λοιπόν, δεν είναι απλώς η ώρα που ξημερώνει. Είναι ένα μικρό παιδί που δεν θέλει να ξυπνήσει και κατρακυλά από το κρεβάτι του ανάσκελα, χαμένο στα όνειρα. Όποιος έτυχε κάποτε να ξαγρυπνήσει περιμένοντας με ανυπομονησία να έρθει το πρωί, θα συμφωνήσει μαζί της! Λειτουργεί τότε η υποκειμενική αίσθηση του χρόνου κι αναρωτιέται κανείς τι συμβαίνει και γιατί αργεί τόσο πολύ να ξημερώσει!
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου - Στο λάμδα των χελιδονιών
❀ ❀ ❀ ❀
..Δεν είναι, όμως, αποστασιοποιημένη από την αληθινή ζωή η ποίησή της. Κάθε άλλο μάλιστα. Με καθαρό λόγο, χωρίς να πετάει πάνω από την πραγματικότητα, η ποιήτρια κατορθώνει να μας οδηγήσει στη δική της προσωπική άποψη για τα στιχουργήματα. Στην τρίτη ενότητα της συλλογής της μας δίνει στοιχεία επαρκή για να κατανοήσουμε την ‘ποιητική’ της, την άποψή της για την Ποίηση, τον ρόλο του ποιητή αλλά και τα εργαλεία για να γραφτεί ένα ποίημα.
............................
Η ποίηση της Ελένης Κοφτερού είναι μια ιδιωτική περισσότερο υπόθεση (όπως αναπόφευκτα πιστεύω πως είναι πρωτίστως η ποίηση) η οποία προσφέρεται με έντιμο τρόπο στον αναγνώστη. Δεν υπερβάλλει, δεν μεταμορφώνει τα γνήσια αισθήματα σε προσποιητά περίπλοκα. Έτσι βρίσκει τον στόχο της απευθυνόμενη σε όσους ανακαλύπτουν μέσα στους στίχους της τις δικές τους μνήμες, απώλειες και ευαισθησίες. Αυτό το ‘λάμδα των χελιδονιών’, το άνοιγμα το ψαλιδωτό της ουράς τους, επιτρέπει την απογείωση αλλά και το σταθερό, βέβαιο πέταγμα. Τόσο για τα χελιδόνια όσο και για τη συγκεκριμένη ποιητική ‘κατάθεση’.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Διώνη Δημητριάδου- Στο λάμδα των χελιδονιών
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ " ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ "
Ελένη Κοφτερού: "Η ποίηση είναι εμμονή κι όπως κάθε εμμονή δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις"
"Η ποίηση είναι εμμονή κι όπως κάθε εμμονή δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις" λέει η ποιήτρια Ελένη Κοφτερού, που πριν λίγες μέρες βραβεύτηκε με το βραβείο ποίησης "Μαρία Πολυδούρη" στα Στ' Πολυδούρεια για τη συλλογή της "Γράμμα σε γενέθλια πόλη"
Η Ελένη Κοφτερού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, κατοικεί στην Καλαμάτα και ποιητικά είναι απόλυτα επηρεασμένη απ’ αυτόν τον «διχασμό» όπως μας εξομολογείται στη συνέντευξη που ακολουθεί.
- Πότε ξεκίνησες να γράφεις;
«Από πολύ μικρή ξεκίνησα να γράφω, όταν απαντούσα με δυο μικρούς στίχους στη μητέρα μου μετά από κάποιες εντάσεις και διαφωνίες μας, ή στο σχολείο, όταν κάτι μου έκανε εντύπωση, το έγραφα στην τελευταία σελίδα ενός μπλε τετραδίου. Θυμάμαι ένα μικρό ποιηματάκι που έγραψα στην Γ' γυμνασίου όπου ήμαστε μόνο κορίτσια, σε γυμνάσιο θηλέων στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης: "Τα κάγκελα κρατούν μακριά την άνοιξη και όλα τα αγόρια"».
- Τι νομίζεις ότι σε οδήγησε στο δρόμο της ποίησης;
«Πιστεύω ότι πολλά είναι αυτά που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στον δρόμο της ποίησης. Από τις υπαρξιακές αναζητήσεις και την έμφυτη ευαισθησία της εφηβείας, το όνειρο, την οδύνη και την ανία που θέλει να τα σπάσει σε λέξεις, την αντίληψη ότι διαθέτει μια άλλη οπτική των πραγμάτων, της φύσης και των συναισθημάτων πέρα απ’ την επίπλαστη επιφάνεια της πραγματικότητας, μέχρι την ανάγκη ν’ αναζητά συνεχώς την ομορφιά εκεί όπου οι άλλοι δεν τη βλέπουν.
Σε μένα νομίζω καθοριστικό ρόλο έπαιξαν τα νεανικά μου διαβάσματα, η ανεξάντλητη αγάπη μου για τη λογοτεχνία και η εμμονή που έχω για τις λέξεις. Οπως είπα και την ημέρα της βράβευσης στο Πνευματικό Κέντρο, πιστεύω ότι η ποίηση είναι εμμονή κι όπως κάθε εμμονή δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις, δεν σ’ ακουμπά απαλά στην μαλακή όχθη της απάθειας, παρά σε πετά μέσα στον ορμητικό ποταμό και πολλές φορές αντίθετα στο ρεύμα του νερού. Η ποίηση υπερασπίζεται το όνειρο, εγείρει προβληματισμούς, γεωργεί ιδέες, επιθυμίες και συναισθήματα με λέξεις. Με στίχους ανασταίνει τα μικρά θαύματα, κυοφορεί πρωτοπορίες, ξυπνά απ’ τη χειμερία νάρκη εικόνες, νεύματα και χαμόγελα. Γράφει παρτιτούρες με σύμφωνα, φωνήεντα και σημεία στίξης. Μα πάνω απ’ όλα είναι έμπνευση και επικοινωνία. Αντίθετα με τη φθαρτή ζωή, η ποίηση δεν πεθαίνει ούτε παλιώνει.
Είναι τόσα πολλά και όμορφα αυτά που προσφέρει η ποίηση σε δημιουργούς και αναγνώστες ώστε αν είσαι τυχερός και οδηγηθείς σ' αυτόν τον μαγικό στροβιλισμό, πολύ δύσκολα αντέχεις τις άνυδρες όχθες της πραγματικότητας και δεν θέλεις με τίποτε να φύγεις από εκεί».
- Πώς νιώθεις για την βράβευση της συλλογής σου;
«Μεγάλη χαρά και συγκίνηση! Μου δίνει δύναμη να συνεχίσω γιατί θεωρώ ότι ο θεσμός των Πολυδουρείων που ήταν ιδέα του αείμνηστου Γιώργου Τσαγκάρη και συνεχίστηκε με την προσφορά και τη στήριξη του Δήμου Καλαμάτας και του Συνδέσμου Φιλολόγων Μεσσηνίας, είναι πολύ σημαντικός για την πόλη μας, αφού υπερασπίζεται την ποίηση και την κληρονομιά της. Δίνει βήμα σε πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές που έχουν ανάγκη να κοινωνήσουν το έργο τους στους άλλους».
- Τι περιλαμβάνει το "Γράμμα σε γενέθλια πόλη";
«Δεν ξέρω αν εννοείς τι είδους ποιήματα περιλαμβάνει η συλλογή ή αν αναφέρεσαι στον συμβολισμό του τίτλου. Θα απαντήσω και στα δυο. Περιλαμβάνει 46 διαθεματικά ποιήματα που μιλούν για τη νοσταλγία ως ποιητικό αντικείμενο, για τον έρωτα, τη θλίψη, την απώλεια, αλλά και για τη χαρά, τον ενθουσιασμό, για ένα μικρό θαύμα που είδα με τα μάτια μου ή θα ήθελα να δω, για στιγμές προσωπικές ή άλλων που «έκλεψα» τυχαία για να τις βάλω μες στο ποίημα. Κάποια ποιήματα συνομιλούν με λογοτεχνικούς ήρωες που με σημάδεψαν και υπάρχουν κι άλλα με θέμα την ίδια την ποίηση και την ανάγκη του ποιητή να αποτυπώνει αυτά που θεωρεί σημαντικά.
Ο τίτλος είναι παρμένος από το ποίημα «Γράμμα σε γενέθλια πόλη», ένα καθαρά νοσταλγικό ποίημα που απευθύνεται στη Θεσσαλονίκη που αγάπησα με πάθος κι όμως την εγκατέλειψα. Ο τίτλος είναι κατά κάποιο τρόπο μια αφιέρωση στην αγαπημένη πόλη από τη μια μεριά, ένας τρόπος να εδραιώσω τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν θα κοπούν οι δεσμοί που με ενώνουν με τη γενέθλια πόλη, από την άλλη».
- Από το Βορρά που ξεκίνησε η ζωή σου, συνεχίζεται στο Νότο. Στα δύο άκρα... Αυτό πόσο επηρέασε τη γραφή σου;
«Νομίζω ότι ειδικά σ’ αυτή τη συλλογή έχω επηρεαστεί αρκετά απ’ αυτόν τον διχασμό. Οπως γράφω και στο μικρό βιογραφικό της συλλογής, η μισή μου καρδιά είναι πάντα στη γενέθλια πόλη, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν ποιήματα που αναφέρονται σ’ αυτή τη νοσταλγία, όπως και ποιήματα που έχουν γραφτεί για τους αγαπημένους μου που ζουν εκεί, ακόμη κι ένα ποίημα που γράφτηκε εν πτήσει. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γράφω και για τη δεύτερη πόλη μου, την Καλαμάτα, για τη φυσική ομορφιά της αλλά και για τις δύσβατες μέρες στην καθημερινότητα της επαρχίας. Στην επόμενη συλλογή μου θα υπάρχουν ποιήματα για τον Ταΰγετο, τη θάλασσα και τον ουρανό της Καλαμάτας».
- Είσαι από τους ποιητές που γράφουν "κατ' εξακολούθηση" ή "κατά περίπτωση";
«Πιστεύω ότι δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλες περιόδους γράφω εντατικά κι άλλες δεν γράφω. Πρέπει όμως να σου πω, ότι διαβάζω συνέχεια, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να διαβάζω λογοτεχνία».
- Υπάρχει "κρυμμένος θησαυρός" (ποιητικός) στα συρτάρια σου;
«Ναι, έχω αρκετά ποιήματα ανέκδοτα, άλλα γραμμένα πριν πολλά χρόνια κι άλλα καινούργια που γράφτηκαν μετά το «Γράμμα στη γενέθλια πόλη», τα οποία ελπίζω να βρουν τη θέση τους σε επόμενες συλλογές».
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου