Κώστας Βασιλάκος - Ανάμεσα σε δυο στιγμές
iii. ο μαραμένος βασιλικός
Από ξεχασμένους τοίχους εκλιπαρούν
οι σιωπές να τις προσέξει ο χρόνος.
Η σκόνη, ετοιμόρροπη,
αιωρείται στην αγκαλιά των ιστών,
μιλάει συνθηματικά στα αδιάφορα βλέμματα.
Ίσως και να την προσέξουν.
Οι ανοιχτές πόρτες σαστισμένες,
δεν μπαίνει πλέον κανένα κύτταρο,
ούτε σαν βιαστής της μοναξιάς.
Τα λιγοστά χαμόγελα ζουν έναν περίεργο θάνατο,
μέσα στην καρδιά του κόσμου δηλώνουν αγνοούμενα.
Όμως, για δες…
ο μαραμένος βασιλικός μοσχοβολάει ακόμα.
Ζούσες με περιορισμένα όνειρα.
- Η ελευθερία δεν μπορεί να παρεκκλίνει από ελεγχόμενα πλαίσια,
γιατί δημιουργεί αναρχία,
έλεγες.
Απολάμβανες επίπλαστη ευημερία από ηλεκτρομαγνητικά πεδία.
- Οι ρακένδυτοι που σέρνονται καταγής είναι αποκυήματα φαντασίας νοσηρών εγκεφάλων,
μονολογούσες.
- Πένητες και αδικημένοι είναι απόρροια δικών τους άστοχων επιλογών.
Πίστευες ότι μόνο εσύ είχες την εύνοια επίγειων και επουράνιων θεών.
Τώρα γυμνοί, κρεμασμένοι σε σταυρούς, ξεψυχάμε αργά, βασανιστικά.
Το αίμα ρέει στα πόδια, βάφει δρόμους, πλατείες, αποδομεί τα σώματα .
Μυριάδες εσταυρωμένοι λησταί,
αλλόφρονες, μετέωροι, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του ανθρώπου.
Ο θρήνος θρυμματίζει το στερέωμα,
η οιμωγή σε ώτα μη ακουόντων.
Ο ήλιος εξατμίζει τις τελευταίες ρανίδες αλαζονείας από τα χείλη των χαμερπών.
Με όση δύναμη του απέμεινε ο άνθρωπος φώναξε:
-Τα παιδιά! Σώστε τα παιδιά!
Εκδόσεις : Σοκόλη
Είδος : Ποίηση
ISBN: 978-618-5139-50-6
Έτος κυκλοφορίας: :2017
Σελίδες::80
Διαστάσεις:15x22
i. Αχ, μάνα
Αχ , μάνα
θα κάνω κήπο τον ουρανό και θα τον σκαλίζω τα βράδια,
για να σε βλέπω κάθε πρωινό να χαϊδεύεις τα γεράνια.
Αχ , μάνα
το αγαπημένο μας δρομάκι θα στείλω στη γειτονιά σου,
με χρώματα από χαραυγή, ήλιο και δειλινό,
να σεργιανίζει η αύρα σου κι εγώ να σε θωρώ.
Αχ ,μάνα
θα δέσω τις ευχές σου προσευχή, κάθε κόμπος
κι ένα σκαλί,
ν΄ ανέβω ως την εικόνα σου εκεί ψηλά,
για να με πάρεις αγκαλιά.
" Ανάμεσα σε δυο στιγμές "
Κώστας Βασιλάκος / Εκδόσεις Σοκόλη
ISBN: 978-618-5139-50-6
Έτος κυκλοφορίας: :2017
Σελίδες::80
Διαστάσεις:15x22
ΠΟΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
i. Αχ, μάνα
Αχ , μάνα
θα κάνω κήπο τον ουρανό και θα τον σκαλίζω τα βράδια,
για να σε βλέπω κάθε πρωινό να χαϊδεύεις τα γεράνια.
Αχ , μάνα
το αγαπημένο μας δρομάκι θα στείλω στη γειτονιά σου,
με χρώματα από χαραυγή, ήλιο και δειλινό,
να σεργιανίζει η αύρα σου κι εγώ να σε θωρώ.
Αχ ,μάνα
θα δέσω τις ευχές σου προσευχή, κάθε κόμπος
κι ένα σκαλί,
ν΄ ανέβω ως την εικόνα σου εκεί ψηλά,
για να με πάρεις αγκαλιά.
" Ανάμεσα σε δυο στιγμές "
Κώστας Βασιλάκος / Εκδόσεις Σοκόλη
❀ ❀ ❀ ❀
ii. Ζύμωσε βόλια
Μην αφήνεις
τους βαρβάρους με βρισιές
να σκάβουν
λαγούμια στα σωθικά σου.
Άλεσε τις
λέξεις και ζύμωσε βόλια
να
εκπορθήσεις τα νώτα τους.
Τους φοβίζει
η γνώση,
μήπως η
σκλαβιά μας γίνει εχθρός τους.
❀ ❀ ❀ ❀
iii. ο μαραμένος βασιλικός
Από ξεχασμένους τοίχους εκλιπαρούν
οι σιωπές να τις προσέξει ο χρόνος.
Η σκόνη, ετοιμόρροπη,
αιωρείται στην αγκαλιά των ιστών,
μιλάει συνθηματικά στα αδιάφορα βλέμματα.
Ίσως και να την προσέξουν.
Οι ανοιχτές πόρτες σαστισμένες,
δεν μπαίνει πλέον κανένα κύτταρο,
ούτε σαν βιαστής της μοναξιάς.
Τα λιγοστά χαμόγελα ζουν έναν περίεργο θάνατο,
μέσα στην καρδιά του κόσμου δηλώνουν αγνοούμενα.
Όμως, για δες…
ο μαραμένος βασιλικός μοσχοβολάει ακόμα.
❀ ❀ ❀ ❀
iv.η τελευταία παρουσίαΖούσες με περιορισμένα όνειρα.
- Η ελευθερία δεν μπορεί να παρεκκλίνει από ελεγχόμενα πλαίσια,
γιατί δημιουργεί αναρχία,
έλεγες.
Απολάμβανες επίπλαστη ευημερία από ηλεκτρομαγνητικά πεδία.
- Οι ρακένδυτοι που σέρνονται καταγής είναι αποκυήματα φαντασίας νοσηρών εγκεφάλων,
μονολογούσες.
- Πένητες και αδικημένοι είναι απόρροια δικών τους άστοχων επιλογών.
Πίστευες ότι μόνο εσύ είχες την εύνοια επίγειων και επουράνιων θεών.
Τώρα γυμνοί, κρεμασμένοι σε σταυρούς, ξεψυχάμε αργά, βασανιστικά.
Το αίμα ρέει στα πόδια, βάφει δρόμους, πλατείες, αποδομεί τα σώματα .
Μυριάδες εσταυρωμένοι λησταί,
αλλόφρονες, μετέωροι, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του ανθρώπου.
Ο θρήνος θρυμματίζει το στερέωμα,
η οιμωγή σε ώτα μη ακουόντων.
Ο ήλιος εξατμίζει τις τελευταίες ρανίδες αλαζονείας από τα χείλη των χαμερπών.
Με όση δύναμη του απέμεινε ο άνθρωπος φώναξε:
-Τα παιδιά! Σώστε τα παιδιά!
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ
Ηλίας Δ Παπακωνσταντίνου " Ανάμεσα σε δυο στιγμές "
Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά που είμαι απόψε εδώ να πω κι εγώ λίγα λόγια για τις εσωτερικές ποιητικές στιγμές, αναζητήσεις και στοχασμούς του φίλου Κώστα Βασιλάκου. Το καλαίσθητο βιβλίο για το οποίο θα μιλήσουμε απόψε είναι αυτό εδώ, με τον τίτλο " ανάμεσα σε δυο στιγμές". Το να εκδόσεις μια ποιητική συλλογή είναι σαν να πετάς ένα ροδοπέταλο στο γκραντ κάνυον και να περιμένεις να ακούσεις τον αντίλαλό του …είπε κάποτε ο Μαρκίς, αυτόν τον αντίλαλο, εμείς, τον ακούμε σήμερα μέσα από το ποιητικό έργο του Κώστα Βασιλάκου και μάλιστα μακρύπνοο αντίλαλο, που έχει αισθητά το προσωπικό του ύφος, ένα ύφος που διώχνει την άπνοια και δεν αποζητά να ισορροπήσει τους στίχους μέσα σε ένα κείμενο αλλά με τα νοηματικά του πετάγματα, άλλοτε γήινα, ουράνια, διάφανα ή σκούρα, όλα να εναρμονίζονται με το φως της σκέψης του ποιητή, με την φαντασία που τον οδηγεί ακατάπαυστα στην τέχνη του νου και της καρδιάς. Μας λέει, μας προτρέπει στο ποίημά του με τίτλο, "αυτές οι πέτρες " να εναποθέσουμε σε μια αμυχή έναν σπόρο γνώσης με δυο σταγόνες αμφισβήτησης για να αντέξουν το βάρος των αιώνων που έρχονται… Αδελφοποιεί την καθαρή και δίκαιη αμφισβήτηση με την γνώση και μέσα από την αλόγιστη έκταση της φαντασίας του μας απλώνει το χέρι και το βλέμμα να πάμε στο μέλλον που ποθούμε και δικαιούμαστε. Μας μιλάει για τις πέτρες με τα σημάδια, τις σχισμές, για το άκαμπτο, το σκληρό, αλλά και καθαρό… όπως ξέρουμε, ακόμη και αυτό η ιστορία το πληγώνει πολλές φορές και φέρνει τις ουλές τους σαν παράσημα και σημάδια παραδείγματος.
Στο ποίημα με τίτλο "για φαντάσου "(σελ.51) λέει..
Για φαντάσου
Τον ουρανό, με κοράλλια και κοχύλια, να διακτινίζονται οι επιθυμίες.
Το φεγγάρι, με μαχαίρια, να μπήγει ανταύγειες στη ζωή.
Τη θάλασσα, μια αγκαλιά, να θηλάζει τα νεκρά παιδιά της περιφρόνησης.
Τα ποτάμια, με αίμα, να ξεδιψούν τις εποχές που έμειναν κρυμμένες.
Για φαντάσου
Να διαρραγεί ο αξιακός ιστός, και όλη η γη να επωάζει νέες φυλές, για να εκκολαφθεί η ΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Το καλό βιβλίο είναι πάντα μια διέξοδος από την στείρα καθημερινότητα, είναι ένα χτύπημα στον κύκλο που γέμισε με τόση μιζέρια την κατά τα άλλα πλούσια χώρα μας και ειδικά τα βιβλία με ανατρεπτικό περιεχόμενο, παράγουν όραμα, όραμα όπου μια χούφτα ανθρώπων μας το κρύβουν πίσω από τον ήλιο. Στο βιβλίο του Κώστα Βασιλάκου θα βρείτε αυτό το όραμα, την διέξοδο, τον δρόμο προς την ανθρωπιά που ζητά και ο ίδιος, που με τις τόσο εύστοχες λέξεις του και νοήματα ξαναφέρνει τους οπισθοδρομισμένους ποταμούς στην ροή τους, μας μιλά για την δικαιοσύνη που λείπει, με τις λέξεις να γεννούν προσοδοφόρα μηνύματα για την κάθε επόμενη στιγμή, είναι σαν να παίρνει από το χέρι τα ξηραμένα πρόσωπα που άνοιξαν χαρακιές περιμένοντας την πνευματική βροχή- τροφή της λύτρωσης και να τους δείχνει το πλάτεμα της αρμονίας. Στο μικρό, αλλά, μεγάλο ποίημα με τίτλο " σκέψου" μας λέει πως, μόνο με δυο χαμόγελα στεριάς οι ναυαγοί του ονείρου μπορούν να επανέλθουν στην ζωή, διώχνοντας το πούσι της ανελευθερίας, μας λέει ουσιαστικά πως ο άνθρωπος μέσα σε όλο αυτό το ναυάγιο δεν χρειάζεται πολλά για να αναδυθεί και να ζήσει, μα λίγα και λιτά ώστε να γευθεί αυτό για το οποίο γεννήθηκε.
Η συλλογή του Κώστα Βασιλάκου είναι ζυμωμένη με την κοινωνία και τα υπαρξιακά της προβλήματα, τον έρωτα, την ιστορία και τον χρόνο, την καθημερινότητα, αποτελεί προϊόν συγκεντρωμένου προβληματισμού του ιδίου, ο οποίος μας μιλά πολύ ανθρώπινα και με ανάλογη ευαισθησία, δίνοντας εύστοχα ευθύβολα και στοχαστικά ποιήματα μεστών νοημάτων. Ψάχνει για το σωτήριο αύριο μέσα από το άνισο σήμερα, αποτυπώνει τις σκέψεις του σε αράδες που φανερώνουν την κραυγή αγωνίας για τους δίσεκτους καιρούς που διανύουμε, για τους μάταιους όρκους και τους στόχους που ξεχάσαμε. Μας τα δείχνει όλα αυτά ο φίλος μας ο Κώστας, ίσως γιατί η αλήθεια και το εμπρός της ζωής δεν μαθαίνεται από επαγγελματίες, σοφούς, πολιτικούς, επιστήμονες, την μαθαίνεις από καλλιτέχνες, ποιητές και από εκείνους που γεννήθηκαν με την ιδιαίτερη εκείνη ενόραση που τους επιτρέπει να καταλάβουν τον κόσμο, όπως ο ίδιος!
Πριν κλείσω με το τελευταίο ποίημα " προσόψεις μοναξιάς, θέλω να πω ότι ο Κώστας Βασιλάκος δεν γράφει για να γράφει και να ξεχωρίσει, γράφει, και μάλιστα τόσο όμορφα, για να πάει ο κόσμος μας στο φωτεινό μέλλον, είναι ένας άνθρωπος που έχει το εμείς και την πράξη μπροστά από το εγώ και τα λόγια… Εκείνο που τον χαρακτηρίζει εκτός από την σπουδαία γραφή του, είναι κάτι κορυφαίο και σπάνιο, είναι η ανθρωπιά!
"Προσόψεις μοναξιάς "(σελ.53)
Καίει το καλντερίμι τα ξυπόλυτα βήματα, που ανασαίνουν βαριά τις εικόνες.
Η φουφού του καστανά παγωμένη στη διασταύρωση των ονείρων.
Το καροτσάκι της ανακύκλωσης σέρνει την ανημπόρια του.
Οι τοίχοι κρέμονται από την εγκατάλειψη, με άψυχα λουκέτα και προσόψεις μοναξιάς.
Δένδρα σαπίζουν στο βωμό της ύλης και τα πουλιά τρυπώνουν σε ερημωμένα δώματα.
Μάρμαρα πεσμένα κατάχαμα μοιρολογούν τους αιώνες που πέρασαν και δεν άγγιξαν το πνεύμα τους.
Στην αθέατη πλευρά της πόλης, οι σκιές κρύβουν τα κομμένα χέρια που μετράνε στα σοκάκια τα κεφάλια των δικών τους .
Οι μέρες τρέχουν ανήσυχα και μετρούν ώρες και χρόνια.
Οι στιγμές αρνούνται να ζήσουν.
Η ελπίδα βουλιάζει σε αδιέξοδες όχθες.
Αναποφάσιστες ζωές.
Κι εμείς,
αόρατοι περιπατητές της ιστορίας.
Αγαπημένε φίλε Κώστα, σ΄ ευχαριστούμε για τα φτερά του εσωτερικού σου πλούτου μου μας χαρίζεις να πετάξουμε, να ΄σαι πάντα καλά!
Ηλίας Δ Παπακωνσταντίνου
Ποιητής – Γ. Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
Ο Κώστας Βασιλάκος γεννήθηκε στο Πολυδένδρι Αττικής , όπου ζει μέχρι σήμερα .
Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Έκανε σπουδές στην Ψυχολογία των Ομάδων και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού .
Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα για περισσότερα από τριάντα χρόνια ως διευθυντής οικονομικών και διοικητικών υπηρεσιών.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών ( ΠΕΛ)
Έργα που έχουν εκδοθεί:
Σκέψεις θραύσματα ( Άνεμος Εκδοτική , 2012), ποίηση.
Περι-Διαβαίνοντας( Εκδόσεις Αγγελάκη ,2013),διηγήματα.
Λόγια δραπέτες ( Άνεμος Εκδοτική , 2015) , ποίηση .
Ανάμεσα σε δυο στιγμές ( Εκδόσεις Σοκόλη , 2017 ), ποίηση .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου