Θαλλέλαια - Ιακωβίνα Καραμολέγκου "Ο Μητσος κι ο κοτσος. ποιος ειπε πως δεν τιμωρουνται οι πολιτικοι...

    "Άρχισε η κάθαρση". Ένα σύνθημα στον γκρίζο τοίχο μπροστά του και μια δολοφονία ήταν αρκετά. Αρκετά στον περίπατο, που έκανε, να καταλάβει πως όλα κάποτε μαθαίνονται, πως όλα έχουν ένα τίμημα και πως την έχει μπλέξει άσχημα. Οι εφημερίδες και οι ειδήσεις είχαν βουήξει. Τα πρωτοσέλιδα έγραφαν: "Δολοφόνησαν τον Παύλο με το σύνθημα «Να χτυπήσουμε τους κλέφτες και πουλημένους πολιτικούς» ."  Κοίταξε δεξιά του στον δρόμο, άνθρωποι κάθε λογής περπατούσαν αμέριμνοι, δεχόμενοι θετικά την καινούρια μέρα, που άπλωνε τριγύρω της τα ζωντανά χρώματα, εκείνα του ήλιου. Μα πώς να τα προσέξει όλα αυτά εκείνος εδώ και ένα διάστημα "τσουρουφλιζόταν" με την ομάδα του σε μία διαρκή επίθεση από παντού... Το κινητό του χτύπησε τρεις φορές "Μήτσος" έγραφε η ένδειξη... Ήταν το παρατσούκλι του, του το χαν βγάλει όταν μια εφημεριδα είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με θέμα «Ο Μήτσος της Ρήνης, ο πολιτικός, από τους Μελισσουργούς της Αρτας, ο γιος του αγωγιάτη». Ξανακοίταξε την ένδειξη, συνέχιζε απτόητο να καλεί.Δεν το σήκωνε... Τι να του πει... Εδώ δεν ήξερε τι να πει ο ίδιος στον εαυτό του. Πάτησε το κουμπί της απόρριψης με μίσος.. "Την εχεμύθεια μου μέσα, άντε να ξαναεμπιστευτείς άνθρωπο...".του ξέφυγε, γύρισε και είδε τον κόσμο να τον κοιτάει,  τους χαμογέλασε μηχανικά μα τόσο ψεύτικα και απομακρύνθηκε με βήμα γοργό. Στόχος του το καφενεδάκι στην Πλάκα... Τον περίμενε εκεί ο Μήτσος...

        Δυο μάτια όλο αγωνία και πανικό τον είχαν σταμπάρει από μακριά καθώς πλησίαζε το μαγαζί... "Κάτσε δεν έχουμε πολύ χρόνο " του είπε και τράβηξε την καρέκλα για να το διευκολύνει... 

"- Έχουμε κανένα νέο;" του απάντησε καθώς θρονιάστηκε, προσπαθώντας να δείξει ήρεμος και χωρίς σκοτούρες

"-Μας πάνε στο Ειδικό Δικαστήριο με σοβαρότατες ποινικές κατηγορίες.. Λοιπόν κατηγορείσαι για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, Για υπόθαλψη εγκληματία , Για παθητική δωροδοκία, Για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια. Και όλα αυτά σε βαθμό κακουργήματος. Τι τα θελαμε τα λεφτά του. Παραήταν βρώμικα ". Γύρισε και τον κοίταξε μες στα μάτια. Ο Μένιος είχε σκύψει το κεφάλι, μα σε μια στιγμή το δεξί του χέρι χτύπησε δυνατά το ξύλινο τραπέζι μπροστά του...

" Με κάρφωσε, όταν του ' κανα τις χάρες ήταν καλά , όταν αναπτυσσόταν ήταν καλά, όταν πλούτιζε ήταν καλά, τώρα που μπήκε στην στενή θέλησε να πάρει κι άλλους μαζί του. Το βλήμα. Του' χα πει μην κάνει εχθρούς, αλλά βλέπεις ήταν τόσο σίγουρος, που όλες οι άλλες εφημερίδες στράφηκαν εναντίον του. Άντε να κρατηθεί μετά."

"Στ είσαι τρελός τι φωνάζεις; Το θέμα είναι τι κάνουμε... Πώς δικιολογούμαστε..." . Το δεξί του χέρι έπιασε μια εφημερίδα από την τσάντα του και του την πέταξε μπροστά του. "Όλες μας φωτογραφίζουν, είμαστε καταδικασμένοι"

Τα μάτια του Μένιου κοίταξαν  μία φορά επιφανειακά τους τίτλους και έπειτα κάρφωσαν το συνομιλητή του. "Εγώ ένα σου λέω, αν είναι να πάμε θα πάμε όλοι, όσοι φταίμε, θα πω τα πάντα κι όποιος αντέξει"

"-Εγώ τι φταίω; Μου λες; Εγώ δε φαίνεται σχεδόν τίποτα, τι κουβαλιέμαι;" η απόγνωση είχε αρχίσει να τον κυριεύει...

"Τι δεν καταλαβαίνεις επιτέλους; " Το ύφος του Μένιου είχε γίνει πολύ πιο επιθετικό "Κάποιος πρέπει να την πληρώσει. Λες να πάνε μέσα το λιοντάρι και να αφήσουν έξω τα πρόβατα;" Σήκωσε από κάτω το παλτό του, "πρέπει να φύγω. Μήτσο, ποιοι άλλοι είμαστε μέσα;" σηκώθηκε όρθιος

"Εγώ εσύ, ο Ανδρέας, ο Γιώργος και ο Παναγιώτης" είπε, χωρίς πλέον να κοιτάζει καθόλου το συνομιλητή του, είχε σκύψει προς τα κάτω και οι σκέψεις του είχαν χαθεί σε ένα ατέρμονο ταξίδι φαντασίας. Όταν πλέον σήκωσε το βλέμμα του, ο Μένιος είχε χαθεί από το οπτικό του πεδίο. 

      Τι πρόκειται να κάνει ο χαζός, πήγαμε μπλέξαμε άσχημα, δωροδοκίες, βρώμικα χρήματα, άνομες καταθέσεις, πλούτος, διαφθορά και ένας εκδοτικός οίκος να ανεβαίνει στα ύψη και ένα όνομα να μεγενθύνεται απίστευτα, αυτό του επιχειρηματία που μας έμπλεξε. Θέλαμε να ελέγχουμε τον καθημερινό τύπο, να είναι υπέρ μας και την πατήσαμε από τον άλλο μισό τύπο που το κατάλαβε. Μάλλον δεν κινηθήκαμε έξυπνα, αλλιώς σιγά μην αποκαλυπτόταν. Θα πρεπε να τιθασεύουμε και το άλλο μισό πλήθος με χρήμα για να παραμείνει μουγκό. Γιατί μη μου πείτε πως υπάρχει αξιοπρέπεια στις υπόλοιπες έντυπες εκδόσεις. Χα ας γελάσω μονολόγησε ποιος έχει αξιοπρέπεια σήμερα να μη δελεαστεί απ το χρήμα;  Το μυαλό του Μήτσου είχε ξεφύγει τελείως, δίπλωσε την εφημερίδα και απομακρύνθηκε από το καφενεδάκι ήσυχος μα όχι και γαλήνιος, περιμένοντας την ώρα της δίκης.

    Η μέρα είχε φθάσει. Η πρώτη δίκη στα χρονικά της ιστορίας που προβλήθηκε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. "Μένιο" φώναξε ο Μήτσος λίγο πριν μπουν στην αίθουσα "ο Παναγιώτης δε θα ρθει τελικά, εκλέχθηκε ευρωβουλευτής και πήρε την ασυλία.." Ο Μένιος τον κοίταξε πιο ήρεμος από κάθε άλλη φορά έριξε ένα ειρωνικό χαμόγελο και του ψιθύρισε "Εγώ στο πα εσύ και ο Γιώργος θα μείνετε, ο Αντρέας δε θα πατήσει" ... "-Κι εσύ; " Το ρώτησε αλλά είχε ήδη απομακρυνθεί πάλι από κοντά του... 

      Η αίθουσα ήταν κατάμεστη, τα τηλεοπτικά συνεργεία προσπαθούσαν να καλύψουν κάθε γωνιά του χώρου για να μη χάσουν καμία αντίδραση, μα αυτό που συνέβη δεν ήθελε και καμιά δεξιοτεχνία να τραβηχτεί. Ήταν πάνω από κάθε φαντασία. Ο Πρόεδρος του δικαστηρίου κοιτώντας τα χαρτιά του αναφώνησε " Κατηγορούμενος Μένιος..." "Εγώ κύριε Πρόεδρε, ορκίζομαι. Αν είναι να ειπωθεί η αλήθεια σεβαστό δικαστήριο να ειπωθεί ολόκληρη. Η κυβέρνηση θέλησε να έχει στενή " τα μάτια του γούρλωσαν, ένιωσε τα πόδια του να μην τον αντέχουν, συνέχισε "επαφή..." τα χρώματα της αίθουσας χάθηκαν και μαζί τους και το ύψος του. Σωριάστηκε καταμεσής, εγκεφαλικό επεισόδιο. Το δικαστήριο κλονίστηκε.

Μια βδομάδα έπειτα ο Μένιος κατέληξε στο νοσοκομείο. Άλλοι μιλούσαν ότι πάντα και παντού υπάρχει δικαιοσύνη και άλλοι για περίεργα φαινόμενα... Ο ίδιος είχε τόσα να πει και εφόσον δεν πρόλαβε να βγάλει το λόγο του τα στοιχεία του δικαστηρίου ήταν σχεδόν ανεπαρκή. Ο Μήτσος ταραγμένος και βαλόμενος από παντού,  δεκατρεις μήνες μετά κατηγορήθηκε σε δυομιση χρόνια κάθειρξη και διετής στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για απιστία περί την υπηρεσία και για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών . Ο Ανδρέας, τέως πρωθυπουργός κρίθηκε αθώος βάσει αμφιβολιών ενώ ο Γιώργος έλαβε μια μικρότερη ποινή από αυτή του Μήτσου. 

    Ο Μήτσος αρνήθηκε να εξαγοράσει την ποινή του και για το ποσό έγινε έρανος μεταξύ των μελών του κόμματος. Τι θα κάνω Θέε μου, πώς έμπλεξα έτσι, πώς θα γλιτώσω. Έπεσα μες στην κοπριά κι οι υπόλοιποι μου την αλείφουν για αρωματικό έλαιο. σκέφτηκε. Η μέρα κύλησε απροσδόκητα περίεργα μα και προβλέψιμα για εκείνον. Εκείνη η μέρα της απόφασης της δίκης. Ήταν σίγουρος πως δεν ήθελε να ξαναπολιτευτεί με το ίδιο κόμμα, τον είχε στιγματίσει άλλωστε... Φθηνά την γλιτώσαμε σκέφτηκε, όλοι μας. Κι ο Μένιος, χάρη στο Μένιο, αχ ρε Μένιο... Έσκυψε το κεφάλι και προχώρησε...

    Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη; Ποιος είπε ότι δεν τιμωρούνται οι πολιτικοί; Τι σημασία έχει αν είναι οι σωστοί, αν είναι δίκαια η ποινή, αν αποκαλύπτεται η αλήθεια; Λεπτομέρειες! Το θέμα είναι για τα μάτια του κόσμου και σε αυτό βγήκαμε για μια ακόμα φορά νικητές... Τι Έλληνες πολιτικοί θα ήμασταν αν δεν γλιτώναμε άλλωστε πάντα; Απλοί Κοσκωτάδες... χαμογέλασε... Απλοί κοσκωτάδες....  Να δεις τι σου χω για μετά...

ΑΠΟ  http://eulegein.blogspot.gr/