ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΣΕΝΤΟΣ ο νοσταλγός του δεκαπεντασύλλαβου

Ο Δημήτρης Σαρσέντος γεννήθηκε στο Βόλο και ζει στο Περιστέρι .Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Του αρέσει η Ποίηση και ιδιαίτερα ο Παλαμάς και ο Δροσίνης .Ολα τα ποιήματά του εντάσσονται σε μία ευρύτερη ενότητα με τον τίτλο «Στιγμές και ρίμες»

"Στιγμές και ρίμες"

πίνακας - Daniel Gerhartz.

 1.Μ ανέστησες αθέλητα στου ήλιου την αχτίδα
την άνοιξη μου έφερες σε μαραμένους στίχους
λαμποκοπάς στα μάτια μου σα δέκατη Πιερίδα
αρμομικά μου ταίριαξες των μέτρων μου τους ήχους

... στον Παρνασσό σε γύρεψα τον οίστρο μου ν ανθίσεις
να ζωντανέψεις τα νερά της θείας Κασταλίας
στη Σάμο σ ονειρεύτηκα γλυκά να με ποτίσεις
με νέκταρ ροδοστάλαχτο, με νάμα Ευχαριστίας

μα εσύ μου φανερώθηκες εμπρός μου σαν αστέρι
και το στρατί μου φώτισες, ζεστά, αγαπημένα
μ οδήγησες στα ουράνια κρατώντας μου το χέρι
μοσχοβολούν τα λόγια σου σα ρόδα μυρωμένα

πίνακας - Daniel Gerhartz.

  

2...βαριαστενάζω μοναχός στης νύχτας το σκοτάδι
ακροβατώ στις σκέψεις μου, τα μάτια μου γλαρά
σαν όραμα σε γνώρισα να μου χαρίζεις χάδι
σαν μούσα που δυνάμωσε του οίστρου τα φτερά...

πίνακας - Daniel Gerhartz.

3.κάτι μου κρύβεις οίστρε μου, κάτι που δεν ελέγχω
και τη θολή τη σκέψη μου γλυκά την τυραννάς
μέτρο, ρυθμό, κατάληξη, ελάχιστα κατέχω
παρέα με τη μούσα μου το νου μου κυβερνάς

... πότε τ αστέρια μου μιλούν και πότε τα λουλούδια
πότε το σύμπαν με καλεί και πότε η καρδιά
πότε δακρύζω μοναχός με τρυφερά τραγούδια
πότε για χατίρι της μου κόβεται η μιλιά

έτσι ξεχνιέμαι άφωνος στο πέρασμα των χρόνων
μαζί με τα δαιμόνια, ημίθεους, βροτούς
και ταξιδεύω μακριά, σε χώρες λαιστρυγόνων
που αφάγωτους αφήσανε για μένα τους λωτούς

πίνακας - Daniel Gerhartz.

4.πόσους αιθέριους στοχασμούς δεν γέννησα για σένα
πόσες φορές δεν χάρηκα με μάτια δακρυσμένα
πόσα σκιρτήματα καρδιάς τις νύχτες φτερουγίσαν
πόσα φιλιά απ τα χείλη μου το σώμα σου στολίσαν

... πόσες φορές το "σ αγαπώ" για σένα το σμιλεύω
πόσες φορές δεν έκραξες "μωρό μου..σε λατρεύω"
ποτέ μου δεν τα μέτρησα, μήτε τα μετράω
μα κάθε φορά που λέγονται..αχ..πως τα λαχταράω....

πίνακας - Daniel Gerhartz.

 5.Πανέμορφο αστέρι μου, της σκέψης ουρανέ μου..
Ήλιε μου λαμπρότερε, δροσούλα του ανέμου..
Πεθαίνω να βυθίζομαι στη πράσινη ματιά σου..
Σα λουλουδάκι που ρουφώ του κήπου τη δροσιά σου..

Ν ανθίζω με τα χάδια σου, να λάμπω στο λιοπύρι..
Κι εσέ δροσοσταλίδα μου να πίνω στο ποτήρι.
μια ηλιαχτίδα φωτεινή τα μάτια μου κεντρίζει..
Εμπρός μου η οπτασία σου, ψυχή που φτερουγίζει..

πίνακας - Daniel Gerhartz.

 6.Μες την ματιά σου ας ήμουνα, ασήμαντο λουλούδι..
Απ’ των χειλιών σου ας έβγαινα, παράφωνο τραγούδι..
Αρκεί που θα με κοίταζες για μια στιγμή και μόνο..
Αρκεί που θα μου ψέλλιζες του μέτρου μου τον τόνο..

Δεν είναι δείγμα της στιγμής το πόσο σ’ αγαπάω..
Μήτε τα λόγια ενός ποτού που κάνουν και μεθάω..
Νοιώθω για σε ασύγκριτα κάτι πολύ μεγάλο..
Δεν ξέρω πώς να σου το πω.. σ αγαπάω.. τίποτ’ άλλο

πίνακας - Daniel Gerhartz.

 7.ποιά λόγια μελιστάλαχτα να βρω να σου χαρίσω.;
ποιες ρίμες που σου πρέπουνε για χάρη σου να πλάσω.;
ποιον οίστρο δροσοστόλιστο για σένα να ποτίσω.;
να σε γεμίσω με ανθούς, για σένα να γιορτάσω.;

και που να βρω μια εκκλησιά πιστά να προσκυνήσω.;
για την σεπτή σου ομορφιά ν' ανάψω το καντήλι.;
δοξολογία μυστική για σένα να υμνήσω..
να γίνεις για τις πίκρες μου χαρούμενο αντιστύλι.; 

πίνακας - Daniel Gerhartz.

8.το ούζο μου το νέρωσα, συνήθεια παλιά μου..
μουντό είν το δωμάτιο το γέμισα καπνούς..
σε σκέφτομαι αθέλητα, σκιρτάει η καρδιά μου..
τ όνομά σου προσφωνώ μα όμως δεν ακούς..

και στην στερνή μου ρουφηξιά,στο βλέμμα μου τυλίγω..
τον οίστρο με τις ρίμες του στα βάθη της νυχτός..
και κλείνοντας τα μάτια μου την σκέψη μου ανοίγω..
βουβή κραυγή το "σ αγαπώ".........παράτονος αχός

Λίγα λόγια από εμένα 

Τα ποιήματα του Δ. Σαρσέντου ανήκουν στην παραδοσιακή ποίηση : ισόστιχες στροφές. μέτρο, ομοιοκαταληξία .Κυριαρχεί ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος (μέτρο των δημοτικών μας τραγουδιών) με πλεκτή ή ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία .Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι ελάχιστοι στην εποχή μας γράφουν με αυτά τα μέτρα.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη συχνή αναφορά στην  Ελληνική παράδοση  

(... στον Παρνασσό σε γύρεψα τον οίστρο μου ν ανθίσεις
να ζωντανέψεις τα νερά της θείας Κασταλίας

.........

έτσι ξεχνιέμαι άφωνος στο πέρασμα των χρόνων
μαζί με τα δαιμόνια, ημίθεους, βροτούς
και ταξιδεύω μακριά, σε χώρες λαιστρυγόνων
που αφάγωτους αφήσανε για μένα τους λωτούς)

με την  χρήση εικόνων  από την ύπαιθρο
(Σα λουλουδάκι που ρουφώ του κήπου τη δροσιά σου..
Ν ανθίζω με τα χάδια σου, να λάμπω στο λιοπύρι..
Κι εσέ δροσοσταλίδα μου να πίνω στο ποτήρι.
μια ηλιαχτίδα φωτεινή τα μάτια μου κεντρίζει..)

και με τη θρησκευτικότητα που είναι διάχυτη μέσα στα ποιήματά του
(και που να βρω μια εκκλησιά πιστά να προσκυνήσω.;
για την σεπτή σου ομορφιά ν' ανάψω το καντήλι.;
δοξολογία μυστική για σένα να υμνήσω..
να γίνεις για τις πίκρες μου χαρούμενο αντιστύλι.; )
δείχνουν έναν άνθρωπο που αγαπά την παράδοση  όχι μόνο στην τεχνική της Ποίησης αλλά σε κάθε έκφανσή της .

Ο Λυρισμός είναι κύριο χαρακτηριστικό της ποίησης του Δημήτρη . Σχήματα λόγου, εικόνες  έκφραση  έντονων συναισθημάτων .

(Μ ανέστησες αθέλητα στου ήλιου την αχτίδα
την άνοιξη μου έφερες σε μαραμένους στίχους

ποιον οίστρο δροσοστόλιστο για σένα να ποτίσω.;
να σε γεμίσω με ανθούς, για σένα να γιορτάσω)

Το κυριότερο όμως συναίσθημα που εξυμνείται στα ποιήματα του Δημήτρη είναι ο Έρωτας

(Δεν είναι δείγμα της στιγμής το πόσο σ’ αγαπάω..
Μήτε τα λόγια ενός ποτού που κάνουν και μεθάω..
Νοιώθω για σε ασύγκριτα κάτι πολύ μεγάλο..
Δεν ξέρω πώς να σου το πω.. σ αγαπάω.. τίποτ’ άλλο)

Παραδοσιακή λοιπόν η ποίηση του Δημήτρη,μια ποίηση που την αγαπήσαμε από τα παιδικά μας χρόνια μεγαλώσαμε με αυτήν, και παρόλο που στην πορεία συναντήσαμε και λατρέψαμε τη μοντέρνα ποίηση, δεν παύουμε να την νοσταλγούμε και να την διαφυλάσσομε σαν ιερό κειμήλιο. 
 Γεωργία Κοτσόβολου