Ηλίας Παραθύρας "Αναμονή"

Δεν έχω μαγιά, ούτε αλεύρι,
κι οι θεοί ζητάν ψωμί να τους ζυμώσω·
έτσι, άγιος στα μάτια τους, θα είμαι.

Δεν έχω τη μάζα ενός βράχου,
ούτε είμαι άστρο μακρινό,
κι οι άνθρωποι μου ζητάν
ανέκφραστος στα δύσκολα να στέκω,
από ψηλά και στωικά τα πράγματα να δω.
Έτσι, άξιος του «πρέπει» θα φανώ.

Θεοί ! Ένα χωράφι δώστε μου,
και μιαν παλάμη στάρι για να σπείρω,
και ‘γω καρβέλια ετοιμάζω. 

Άνθρωποι ! Το στόμα σας ανοίχτε,
λόγια παρηγοριάς ν' ακούσω,
και ‘γω, πιο πάνω απ' τα ουράνια σώματα,
όπως επιθυμείτε, θα σταθώ.

Μέχρι τότε· σ’ αναμονή
τα «θέλω» και τα «πρέπει» σας λοιπόν.