Παύλος Βουλουβούτης«Αφροδίτη η ωραιοτάτη»

   Ποιος από μας την ώρα που σβήνει το δειλινό, δεν έχει δει στο δυτικό ουρανό ένα λαμπρότατο αστέρι; Αυτός είναι ο Αποσπερίτης. Και ποιανού άραγε το βλέμμα, την ώρα που προσμένει την αυγή που δε λέει νάρθει, δε μαγνητίστηκε απ’ τον Αυγερινό στον ανατολικό ορίζοντα; Ο φέρων το φως, ο Εωσφόρος. Όλ΄αυτά είναι ονόματα για τον πιο λαμπρό πλανήτη του ηλιακού μας συ-στήματος, την Αφροδίτη. Δίκαια οι αρχαίοι του έδωσαν το όνομα της ομορφότερης γυναίκας που περπάτησε σ’ αυτό τον κόσμο. Και το δίκαιο του πράγματος θα φανεί παρακάτω.

      Η Αφροδίτη ονομάστηκε «δίδυμος πλανήτης» σε σχέση με τη Γη. Πράγματι, έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος (650 χλμ μόνο διαφορά στη διάμετρο) και την ίδια μάζα (82% της γήινης). Κι εδώ σταματούν οι ομοιότητες. Από τότε που κατασκευάστηκε το πρώτο τηλεσκόπιο και για αρκετές εκατονταετίες, μάταια οι αστρονόμοι έστρεψαν τα άπληστα μάτια τους στην Αφροδίτη προσπαθώντας να τη «γδύσουν» από τα πυκνά πέπλα των νεφών που τη σκεπάζουν. Επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο φαντάζονταν έναν ειδυλλιακό πλανήτη με δάση, νερά, παράξενα ζώα και φυτά, μια δεύτερη Εδέμ στη θέση της απολεσθείσας στη Γη. Η Αφροδίτη φύλαγε καλά τα μυστικά της.

        Μόνο πρόσφατα, το 1964, με μετρήσεις ραντάρ από τη Γη μάθαμε ότι το μερόνυχτό της (244 μέρες) είναι σχεδόν ίδιο με το έτος της (226 μέρες). Μάθαμε ακόμη ότι παίρνει «ανάποδες» (στρέφεται γύρω από τον εαυτό της ανάποδα από τη διεύθυνση της τροχιάς της). 

 Το 1967 οι Ρώσοι που τότε λέγονταν Σοβιετικοί, έστειλαν ένα πρεσβευτή, τον Venera 4 που προσπάθησε ν ‘ αγγίξει το δέρμα της Αφροδίτης. Εκείνη τον υποδέχθηκε όπως ταίριαζε στο ταμπεραμέντο της. Πολύ θερμά! Και συγχρόνως κατέστρεψε τον βέβηλο. Ωστόσο η δίψα του ανθρώπου για μάθηση έστειλε και άλλα διαστη-μόπλοια στον πλανήτη, τα οποία πριν πεθάνουν φρι-κτά μας έστειλαν φωτο-γραφίες και πληροφορίες από την επιφάνειά του.

      Στον επιθανάτιο ρόγχο τους λοιπόν μας είπαν, ότι η επιφάνειά της είναι καυ-τή σαν την κόλαση (ή του-λάχιστο τον προθάλαμό της) με περίπου 500⁰ C. Μας ανέφεραν ότι η πίεση είναι όση σε βάθος 1000 μέτρων στις δικές μας θάλασσες (100 bar), ότι η ατμόσφαιρά της αποτελείται από διοξείδιο του άνθρακα (96%) και άζωτο (4%) με ελάχιστα ίχνη υδρατμών. Έδειξαν ακόμη και την ύπαρξη θειι-κού ανυδρίτη (SO₃) μιας δια-βρωτικότατης ου-σίας, η οποία στη Γη με το νερό σχη-ματίζει βιτριόλι. Τα άστρα είναι παν-τοτινά αθέατα από το έδαφός της, το οποίο βομβαρ-δίζεται συνέχεια από ισχυρότατους κεραυνούς.

Ένα μουντό απόκοσμο πορτοκαλί φως ξεχύνεται παντού. Αόρατα δάχτυλα μικροκυμάτων χάιδεψαν τον πλανήτη και μας έστειλαν το γεωμορφολογικό χάρτη του μαζί με μια χοντρική σύσταση της επιφάνειας. Εικόνες από χαράδρες, ρήγματα, βουνά, υψίπεδα, αρχαίους ποταμούς λάβας και ερημιά… ερημιά παντού. Οι ελπίδες για τη χαμένη Εδέμ έσβησαν. Επιτέλους όμως μερικά από τα πέπλα της Αφροδίτη έπεσαν. Η κόλαση της Αφροδίτης οφείλεται στο φαινόμενο του «θερμοκηπίου», που απειλεί και τον πλανήτη μας.

      Σήμερα όλες οι τοποθεσίες στην Αφροδίτη έχουν δια νόμου (!) θηλυκά ονόματα (σύμφωνα με την International Astronomical Union). Εν κατακλείδι, για την Αφροδίτη, την ωραιοτάτη των γυναικών, συγγνώμη… των πλανητών εννοούσα, ισχύει «κοιτάτε αλλά μην αγγίζετε».