Και ξαφνικά βγαίνει έξω ένα δελφίνι,
όμορφο σαν εσένα,
μου δίνει ένα κοχύλι που το χεις βρει εσύ
και εχει μέσα τη φωνή σου.
Σταύρος Π.
Αυτό το ποίημα το επινόησε και μας το "είπε" προφορικά ο ανηψιός μου Σταύρος Π (αν ο ίδιος μου επιτρέψει θα ολοκληρώσω το επώνυμό του ) όταν ήταν 5 ετών .Το καταγράψαμε τότε και τώρα που κλείνει ( 11 Φεβρουαρίου) τα 15 χρόνια του,το δημοσιεύω .
χρόνια πολλά στο αστεράκι μας... είμαι πολύ περήφανη γι αυτόν (και ας με διέγραψε απο το facebook)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοιώθω περήφανη και για ένα άλλο λόγο, είμαι κάτι σαν ηθικός αυτουργός... μ εβλεπε να βουταω στη θάλασσα για κοχύλια..και κάποια στιγμή βρήκα ένα και του το βαλα στ αυτι ν΄ακουσει το "βυθό"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αδελφή εμείς οι περήφανες θείες!!!και για έναν άλλο λόγο πρέπει να είσαι περήφανη ..από εσένα κληρονόμησε τη λογοτεχνική φλέβα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήελπίζω να κληρονόμησε μόνο αυτο..γιατι αν παρει τα στραβα μου τα υπόλοιπα....
ΑπάντησηΔιαγραφή