ΑΛΕΞΗΣ ΣΚΙΑΣ "Ατιτλο"

Κάθισαν αντικριστά,με ένα μπουκάλι ανάμεσα τους,χωρίς να βγάζουν λέξη.
Μόνο που και πού,καθώς σήκωναν τα ποτήρια να πιούν,έκαναν μια αδιόρατη κίνηση,σα να έλεγαν... στην υγεία σου.
Τα μάτια του άντρα καρφωμένα στο κενό , η γυναίκα ήσυχη κι απόμακρη κοίταζε το ποτήρι,λες και υπήρχε κάτι μέσα του.
Δεν μιλούσε κανείς,μόνο το γέμισμα των ποτηριών,έσπαζε την σιωπή που γέμιζε το δωμάτιο.
Στην τελευταία γουλιά ο άντρας αναζήτησε τα μάτια της,βυθίστηκε μέσα τους και με μια ξαφνική κίνηση,πέταξε το ποτήρι με δύναμη, απέναντι στον καθρέφτη.

Τα ραγισμένα κομμάτια έγιναν θρύψαλα κι έπεσαν στο πάτωμα ματωμένες λέξεις.
Γονάτισε πάνω στα χίλια μικρά κομματάκια,μάζεψε τα σκόρπια γράμματα,τα έβαλε σε σειρά και διάβασε φωναχτά...δεν αντέχω άλλο,κουράστηκα...φεύγω.