ΑΡΓΥΡΩ ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ - ΦΩΤΟΦΟΒΙΑ

Όλη τη νύχτα έκλαιγες
-μια νύχτα χρόνια τώρα-
κι έκραζες πως δε βλέπεις
κι ικέτευες να 'ρθή το φως
Ματώνει η μνήμη ανθισμένα χαμομήλια
και παπαρούνες κι Άνοιξες και κύματα
Και παιδικές φωνές...διακοπές
Πόσα τραγούδια,πόσα τραλα λά
Και ματωμένα γόνατα.....
-πάντα σκαρφάλωνες στα πιο ψηλά κλαδιά-
κι αγάπη έτσι που δεν έπρεπε
Πόσα παιχνίδια στου μεσημεριού την κάψα...
στον ίσκιο της λαμπρής βερυκοκιάς
ενα ρυάκι παραμύθια η προγιαγιά
Πόσα ποιήματα!
Πόσ'άστρα πρωινά!
''Κοιμήσου κοριτσάκι
κι είναι μακρύς μακρύς ο δρόμος κοριτσάκι
κι έχεις δυο πεδιλάκια από ουρανό.....
Πως έφτασες εδώ;
Σ'ετούτο το σκοτάδι πώς να μπήκες;
Ποιοι δίπλα σου θρηνούν;
Πώς να τους δεις;
Έπηξε η νύχτα στα πρησμένα βλέφαρά σου.
Κι εσύ όλο κλαις
....μεσα στη νύχτα κλαις
Μια νύχτα αιώνες τώρα ο ήλιος λάμπει.
Αρπάξου από τ'αγκάθια και τα αίματα
πιες μια σταλιά νεράκι απ'την καρδια μου
και έλα.
Πάμε αργά αργά
να βγούμε αγκαλιά στο φως
Αυτό που εσύ το λες σκοτάδι

α.θ.