Αναμμένα αμέτρητα κεριά,
στο δικό του το καθένα,
τ' ανηφορικό το μονοπάτι.
Η φλόγα τρεμοπαίζει -
άσβεστη ελπίδα ανακάλυψης
κι εναγκαλισμού του εσώτερου φωτός.
Κι όλο σαν κεριά
οι άνθρωποι βαδίζουν,
με τον δικό του
ο καθένας τους σταυρό,
έκαστος με τα σημάδια
απ' τα δικά του πάθη -
φανερά και αφανή -
προδομένοι από κάποιον Ιούδα
για ένα αντάλλαγμα φτηνό.
Κι όσα τα λόγια έκρυβαν,
το βλέμμα τ' αποκάλυπτε
κι ας επισφραγίζονταν
μ' εκείνο το φίλημα,
το αλλιώτικο.
Κι έρχεται εκείνη η στιγμή,
που απ' τα χείλη θ' ακουστεί
"Τετέλεσται" με τόλμη,
που θα σημάνει τέλος
μα και αρχή συνάμα,
καθώς θα προσφωνούν
φερέλπιδα κι αποφασιστικά
οι προσδοκούντες
ανάσταση κι ανάταση εαυτών και αλλήλων
Ο πίνακας είναι έργο του Χρήστου Μποκόρου
Φωτογραφία : Ελένη Μπαρσίνικα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου