Κωνσταντίνος Μπασούρης "Δευτερόλεπτο"

 

Αρκεί ένα μόνο δευτερόλεπτο,
όπου το προβλεπόμενο
γίνεται απρόβλεπτο
κι όσα θεωρούνταν δεδομένα,
σαν πύργος χάρτινος σκορπούν.

Παραπονέθηκαν για μια ζωή μουντή,
που σαν ταινία την είδαν
μπροστά τους να εκτυλίσσεται,
θεατές αρχαίου δράματος,
αναζητούσαν την κάθαρση,
την πολυπόθητη μεγάλη αλλαγή,
μόνο από μία Αθηνά,
με τα χέρια τους ακίνητα,
να περιμένουν απλώς και μόνο.
Κι απορροφήθηκαν τόσο απ' την αναμονή,
που αγνόησαν τις μικρές στιγμές
που ήρθαν και προσπέρασαν,
τι κι αν ήταν να κρατήσουν
λίγα δευτερόλεπτα.

Τότε το αντιλήφθηκαν,
όταν ήρθε η στιγμή
τον καθρέφτη να κοιτάξουν,
όταν είχαν περάσει χρόνια,
τότε αναρωτήθηκαν,
τότε συνειδητοποίησαν
κι ορισμένοι, ευτυχώς,
ενεργοποιήθηκαν.
Ήταν πολλά τα δευτερόλεπτα που έφυγαν,
μα έτρεξαν για να προλάβουν.

Κι ό, τι σε μια στιγμή ανετράπη,
ισοπεδώθηκε θαρρείς,
άλλο τόσο χρειάζεται
για να χτιστεί απ' την αρχή,
να αναγεννηθεί
μέσα από τις στάχτες.

Από ένα μόνο δευτερόλεπτο
αρχίζει και περνά μια αιωνιότητα,
τόσο ρευστή, τόσο εύπλαστη
που μπορεί να χωρέσει
σ' ένα βλέμμα, σε μια αγκαλιά
σαν πνοή.