ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ - ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

Τώρα πια που οι θεοί των μύθων και της ιστορίας,
πισωστρατούν στα στενά καλντερίμια των δοξασιών
και δικάζονται στα πλακόστρωτα της πίστης και της αλήθειας,
τώρα πια που τα ιερά και διαχρονικά σύμβολα
ξεθωριάζουν απ’ τη μαγεία του ιδεώδους και του οδηγισμού
και τα στρατευμένα στη δόξα είδωλα αλλοτινών εποχών
σκιάζονται στην ανυπόληπτη απορία και λήθη,
στην πλατεία,σιωπηροί παρεπιδημούντες στοχαστές,
επίτιμοι ευκαιρίας αρχηγοί με καυχησιάρικη μνήμη,
επίδοξοι αναλυτές με πρωτότυπη αναφορά και κρίση,
νεότευκτοι ανατροπείς,ασπούδαστοι εμπειριών και γνώσης,
πολυλογούν χαλκεύοντας εικόνες και προσωπεία,
ψηλώνουν ανάστημα σε βεβαιότητες και αμφισβητήσεις,
κανοναρχούν ως εύσημα τη σύγκρουση και τη διαφωνία,
παρασπονδούν αυτόχρημα στην επίκληση του ήθους
κι αλληλοσυντάσσονται ομότεχνοι σε παραστάσεις.
                                        *
Στην πλατεία,ανιστορείται το φευγιό και η βιασύνη,
ομολογείται αδάμαστη του χρόνου η μοναξιά,
αναμετριέται η επίγνωση με τ’ άσπιλο της πεθυμιάς
και γίνεται σοφία ο στοχασμός και μακαρισμός ο λόγος.
Στην πλατεία, αντρειεύεται της ψυχής η παλληκαροσύνη,
αναρριχάται ασπόνδυλη σε ιστούς και αψηλώσεις,
επαίρεται και ασχημονεί, επινοεί και δαψιλεύει
ηγήτορες και εποχές, δόγματα και θεοποιήσεις.
Στην πλατεία αποτιμιέται με τα πάθη της η ζωή.
Η μαθητεία του λογισμού και η παίδευση του φόβου,
ορίζουν το κοινώνημα τ’ ανθρώπου με το μέλλον,
εκεί, στην πλατεία των μύχιων αναδρομών και επιδρομών,
στις ασκητικές πολιορκίες και τις ανοιχτές σκιαμαχίες
με δομημένες αναφορές στο αναπέτασμα του δίκιου,
μ’ αλτρουϊσμό  κι εγρήγορση στη διαφορά και τη συμφωνία,
εκεί που η μάζωξη είναι τελετή κι επικράτεια η πλατεία.

                                         Γιώργος Αλεξανδρής