ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ " ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΜΕΡΑΔΙ"

Λειτουργείς ως διαμορφωμένη συνείδηση ζωής
και κανοναρχείς τον αυτοσκοπό και την αρμονία της,
με πλήρη επίγνωση του θαύματος που συντελείται
ανάμεσα στην ύπαρξη και τον προορισμό της,
πάνω από την υπεροψία του βέβαιου θανάτου
και πέρα απ’ τις μονότονες του χρόνου αυθαιρεσίες,
που ούτε παλιές ιχνηλασίες συγχωρεί
ούτε και όψιμες ακυρώσεις επιτρέπει.
Έχει η ζωή περίσσευμα για μένα ένα μεράδι.

Σου προσκομίζω αντίδωρο, θεού αποκαλύψεις,
του μύστη της τελείωσης, του λυτρωτή του πάθους,
ιέρεια να λικνιστείς σε χορικά μ’ εκστάσεις,
να δραπετεύσεις φως και λόγος ν’ αυτομολήσεις
στην ερημιά των λογισμών στη μοναξιά του χώρου,
ρυθμός για ν’ ακουστείς στην άβυσσο του φόβου
και να ’ναι οι αισθήσεις σου ομόδοξες πρεσβείες ,
για τις αλήθειες της ζωής για τις κοινές πορείες.
Φυλάει για σένα η ζωή ένα κρυφό μεράδι.

Στη δυναστεία και την ένδεια της εποχής
που δεν μας αποδέχεται ούτε και μας ανήκει,
οδοιπορούμε ευλαβείς με συλλογή και αντιστάσεις,
την έπαρση του μέλλοντος και τη χαρά του κόσμου
να μην εξαντλήσουμε σε δισταγμούς κι αρνήσεις,
παρά στο κάθε ανέμισμα του ώριμου ονείρου
και στης ψυχής το σκόρπισμα, στο κάθε ξόδεμά της,
να έχουν χρώμα οι καιροί και άνοιγμα στη μνήμη.
Για να ’χουμε κι εμείς κοινό, απ’ τη ζωή μεράδι.
Γιώργος Αλεξανδρής