στις ολομέτωπες θύελλες,
στους συννεφιασμένους ουρανούς.
Γητεύτηκα από το αψεγάδιαστο της ψυχής,
με αόρατο μελάνι σχημάτισα το σώμα σου.
Οι κενές επιλογές κράτησαν
το φεγγάρι σβηστό.
Αναδύομαι απ' τα αδιέξοδα
κρατώντας την ανάσα μου.
Εικόνες που σιγοτρέμουν,
ανταύγειες που κατρακυλάνε
μπρος στα δακρυσμένα μάτια.
Στην έξοδο απ' το λαβύρινθο της ζωής
με υποδέχεσαι με λίγο νέκταρ,
ένα φιλί μακρόσυρτο,
κι ένα χορό μαγικό εμποτισμένο στην έκσταση .
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου