Σε λίγο η παρέα θα μαζευόταν,
όπως τότε.
Ευωδιές απλώθηκαν στο σπίτι -
κανέλα, πορτοκάλι.
Το βινύλιο περιστρεφόταν επάνω
στο πικ απ,
με τις απαλές μελωδίες να θυμίζουν
μιαν άλλην εποχή.
Σε λίγο η παρέα θα μαζευόταν,
όπως τότε,
για να μιλήσουν, να γελάσουν,
να παίξουν και πάλι επιτραπέζια,
να δουν τρισδιάστατα καρέ
με το παλιό κόκκινο view master,
για να βγάλουν φωτογραφίες αυθόρμητες,
χωρίς φίλτρα -
το μόνο φίλτρο θα ήταν εκείνο του καφέ.
Για να θυμηθούν.
Τι κι αν ήταν στο κατώφλι των σαράντα...
Ήξεραν πως δεν ήταν οι μόνοι,
πως υπήρχαν κι άλλοι σαν αυτούς,
πεισματάρηδες, αισιόδοξα επιμένοντες,
πολύχρωμες πινελιές σ' έναν κόσμο
γκρίζων, απρόσωπων τοίχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου