Κωνσταντίνος Μπασούρης "Ένα βράδυ βροχερό"

Ένα βράδυ βροχερό


Ένα μεθυσμένο βράδυ,
ένα βράδυ βροχερό
βρέθηκα μες στο σκοτάδι
τις σταγόνες να μετρώ.

Μες στο γυάλινο ποτήρι
ό, τι ζήσαμε γουλιές
κι ό, τι χάσαμε τυλίγει
γύρω απ' το λαιμό θηλιές.

Σταυροδρόμια πόσα να 'χει,
πώς τραβήξαμε γι' αλλού
κι αφεθήκαμε μονάχοι
στα παιχνίδια του μυαλού.

Ν' αντικρίσουμε τη θέα
μες στο μονοπάτι αυτό,
να βαδίσουμε παρέα
δε μας ήτανε γραφτό.

Ένα μεθυσμένο βράδυ
σ' όνειρο σ' αντάμωσα
και το χέρι στο σκοτάδι
να πιαστείς σου άπλωσα.

Σαν ξημέρωσε η μέρα,
τ' όνειρό μου χάθηκε,
ένα φύλλο στον αέρα,
ρόδο που μαράθηκε.

Κι άμα τύχει να βρεθούμε
μες στον δρόμο ξαφνικά,
τότε απλά θα προσποιηθούμε
κι αν τα μάτια λεν πολλά.

Θα χαθούμε σ' ένα ψέμα,
μια φτηνή παρηγοριά,
θα γυρίσουμε το βλέμμα
προχωρώντας σιωπηλά.

Θα κυλήσουνε τα χρόνια,
μα δε θα 'χεις ξεχαστεί,
θα 'σαι μια θολή εικόνα,
που δε λέει να σβηστεί.

Ήρθες μέσα στο σκοτάδι
μια φορά κι έναν καιρό,
ένα μεθυσμένο βράδυ,
ένα βράδυ βροχερό.

Κωνσταντίνος Μπασούρης

Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/