ΜΑΡΙΑ ΖΑΧΑΡΙΑ "Το φλύαρο πληκτρολόγιο και οι ιστορίες της κυρίας «Β» "

Το φλύαρο πληκτρολόγιο και οι ιστορίες της κυρίας «Β»

Μαρία Ζαχαρία

Αθήνα

Εκδόσεις Όστρια

2023

σ. 194

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-604-877-7

Γλώσσα πρωτοτύπου: ελληνικά

Νέα Ελληνική Λογοτεχνία

Οπισθόφυλλο

Η Κυρία "Β" είναι μία καθηγήτρια της μέσης εκπαίδευσης επώνυμη μεν εφόσον το όνομά της είναι γραμμένο στο πρόγραμμα της κάθε σχολικής μονάδας αλλά και πολύ ανώνυμη μέσα στο πλήθος των καθηγητών και των καθηγητριών που είναι απαραίτητη όσο αυτή είναι μέρος του ζωντανού αυτού οργανισμού. Μόλις αυτή πρέπει να μετακινηθεί σε κάποια άλλη σχολική μονάδα ή να συνταξιοδοτηθεί κανείς δεν την θυμάται.

Επίσης ως γυναίκα μέσα σε έναν πολυδιάστατο ρόλο στον κοινωνικό ιστό, εκτός δηλαδή από παιδαγωγός είναι μητέρα, νοικοκυρά, οδηγός και στις πολύ προσωπικές της στιγμές του χρόνου που πρέπει να κλέψει γι'αυτήν είναι και γυναίκα που η ένταση της καθημερινότητας την κάνουν να το ξεχνάει. Πολλές φορές την ξεχνάνε οι άλλοι πρώτα-πρώτα. Ο Διευθυντής, οι συνάδελφοι, τα παιδιά και ο σύζυγος αν υπάρχει. Είναι ένα δοτικό στοιχείο στο κοινωνικό σύνολό που δεν περιμένει απολαβές.

Μέσα στο γρήγορο διάβα του ο χρόνος κρατάει το τιμόνι στην εναλλαγή των προσώπων στο σχολείο ώστε η κυρία «Β» να γίνεται μέχρι την τελική της έξοδο από την είσοδο του σχολείου όλο και πιο ανώνυμη.

Το ωρολόγιο πρόγραμμα τώρα γράφει κάποιο άλλο όνομα!

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Η ΚΥΡΙΑ” Β” ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΚΙΡΙΜΠΑΤΙ

On your triumphal of life, on your victory, on matters of less importance

Grounds to the assumption to the misinterpretation of my words before spoken.

P. Shelley

Ας υποθέσουμε πως ο συγγραφέας Μαρτσέλο Ροζέτι είναι επινόηση δική μου,επί  της ουσίας αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει η δεν υπήρξε ποτέ.Στην περίπτωση όμως ύπαρξης του αυτό θα είναι μία απλή συνωνυμία.Όσο για την μετάφραση συνεπαγόμενα δεν είναι δική μου.Αυτό όμως που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι η ύπαρξη της ιστορίας ,των γεγονότων που καταγράφονται στο δικό μου ημερολόγιο πριν αυτό πάψει να είναι δικό μου και να το οικειοποιηθεί η Κυρία ‘Β’.Έτσι λοιπόν σε μία ιδεατή συνάντηση δύο διεκδικητριών ενός ημερολογίου υπάρχουν αντιδράσεις και διαφωνίες.

Εγώ που αφιέρωσα κάποιους μήνες στο πρώτο του μέρος χρησιμοποιώντας μία απο τις λίγες ελευθερίες που έχω εν μέσω κορωνοιού και μέτρων,την ελευθερία του λόγου,είχα αποφασίσει να πώ τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη,δηλαδή τα συναισθήματά μου δυιλημένα μέσα απο μία δικαιολογημένη οργή όταν πολλά πράγματα σε σχέση με την ζωή μου ήταν ήδη θολά,ας πούμε δυσανάγνωστα αν παραληλλίσω την ζωή μου μ’ενα δοκίμιο.Με άλλα λόγια αδιευκρίνιστα ,αναπόδικτα που βασικά θέματα της δεν πήγαν καυ’ευχην!

Η Κυρία ‘Β’σε μία προσπάθειά της να δικαιολογήσει τους καλούς ανθρώπους που κατα συνθήκη έχουν αναλωθεί μέσα απο το μοντέρνο σύστηmα αξιών και κυκλοφορούν ντυμένοι τον μανδύα της σιωπής βλέποντας μπροστά τους το αδιέξοδο αυτού του πράγματος αποφάσισε να δώσει υπόσταση στον συγγραφέα Μαρτσέλο Ροζέτι και τις ιστορίες του.

Η κυρία ‘Β’ συμπτωματικά με το τέλος της υπηρεσιακής της ζωής σtο σχολείο ,βρέθηκε στα νησιά Κιριμπάτι που το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της σαν δώρο για την συνταξιοδότησή της.

Μερικοί το λέν γραμμένο,κάποιοι άλλοι τυχερό ,η αλήθεια είναι πως όπως και να το πείς φάνηκε σαν μοιραίο αφού εκεί έμελλε να γνωρίσει τον κο Μαρτσέλο Ροζέτι όπως και την Λάουρα ,μία ηρωίδα των ιστοριών του μαζί με δύο φίλες της.

Η πανσιόν ήταν μικρή,δεν χωρούσε περισσότερο απο δέκα άτομα,ίσως λίγο παραπάνω και ο χώρος συνάθροισης ήταν επίσης μικρός και ζεστός.

Οι κυρίες παίρναν το τσάι τους και ο μεσόκοπος κύριος κάπνιζε την πίπα του κι έπινε την μπυρίτσα του.

Η κυρία ‘Β’ είχε στα χέρια της το βιβλίο της Μαργαρίτας Καραπάνου< ο υπνοβάτης > και είχε απορροφηθεί για τα καλά στην σελίδα που ο Μανόλης ο αστυνόμος ,θεράπευε την φίλη του ,σαν να ήταν ασθενής του με την σιωπή του, ενώ το ρολόι που φορούσε στο αριστερό του χέρι έμελλε να μετρήσει τον χρόνο που ο Μανόλης θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη της και θα σταύρωνε το μπούστο της την ώρα που θα κέρδιζε το κορμί της για να την σκοτώσει τελικά με μαχαιριές τυλίγοντας το μ’ενα σεντόνι για να εξαφανίσει το πτώμα της η κάτι τέτοιο..

Οι μπερδεμένοι ρόλοι είχαν απορροφήσει την κα ‘Β’ τόσο πολύ που ίσως δεν θα πρόσεχε τον κο Μαρτσέλο αν δεν είχε προσέξει πως τα μάτια του είχαν καρφωθεί πάνω της,

Σε κάποια στιγμή παρατήρησε πως στο τραπέζι της είχαν αφήσει οι προηγούμενοι πελάτες έναν διαβήτη ,ένα μπλόκ ζωγραφικής και ένα πακέτο μπογιές απο αυτές που ζωγραφίζουν τα παιδιά στο σχολείο.

Ασυναίσθητα άνοιξε το ολοκαίνουριο μπλόκ,πήρε στα χέρια της τον διαβήτη και σχημάτισε έναν κύκλο,ολοστρόγγυλο τόσο πολύ που της θύμισε τον πλανήτη μας.Είχε βρεθεί στο σύμπλεγμα των νησιών αυτών για τις διακοπές της βέβαια μα της ήταν πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσει το ότι ήταν τόσο μακριά απο την πατρίδα της την Ελλάδα.Έτσι σχημάτισε μά κουκίδα και έκλεισε τα μάτια της για να φανταστεί την νοητή γραμμή που χωρίζει τον πλανήτη μας στα δύο στο επέκεινα του χρόνου ενώ ταυτόχρονα αγκαλιάζει αυτόν μα τον διαιρεί κιόλας.Το νησί που αυτή βρισκόταν είχε δύο ώρες διαφορά με ένα άλλο νησάκι του ιδίου συμπλέγματος νησιών.

Ο Κος Μαρτσέλο διηγήθηκε στην κα Β την Ιστορία Αυτή και επέμενε πως ήταν μια αληθινή Ιστορία

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΡΟΖΕΤΙ

Ο Τζοβάνι μόλις είχε βρεί μια πολύ καλή δουλειά στην Νότιο Ιταλία και αποφάσισε με την Λάουρα την γυναίκα του να μετακομίσουν από την Ρώμη στην μικρή επαρχιακή πόλη.

Η Λάουρα ήταν μουσικός κι εύκολα πήρε μία θέση στο Ωδείο της πόλης που είχε άριστη φήμη.

Όλα δείχνανε πως οι οιωνοί ήταν άριστοι για το νεαρό ζευγάρι αφού στην ευτυχία τους ήρθε να προστεθεί το πρώτο παιδί τους και ένα χρόνο αργότερα ο δεύτερο.

Οι συγγενείς και οι οικογένειές τους ήταν μακριά τους μα ήλπιζαν να κάνουν φίλους αν και οι υποχρεώσεις ήταν πολλές με τα δύο μικρά κι ο χρόνος ο ελεύθερος λίγος.

Η Λάουρα μία μέρα καθώς γυρνούσε σπίτι από το Ωδείο ένιωσε μια ξαφνική κούραση όταν συνειδητοποίησε πως είναι έξω από το σπίτι της Ντομένικο της μαθήτριάς της και δεν δίστασε να χτυπήσει το κουδούνι για να ζητήσει λίγο νερό ώστε να συνέλθει.

Η νεαρή Ντομένικα υποδέχτηκε με χαρά την Λάουρα και της πρόσφερε λίγο γάλα με κορνφλέικς,λέγοντας πως ο Τόνυ ο αδελφός της λείπει,ο Τόνυ ήταν μαθητής της Λάουρας επίσης.Η Λάουρα συνήλθε,ευχαρίστησε την Ντομένικο και πήγε να φύγει όταν η Ντομένικα της πρόσφερε ία φωτογραφία της ίδιας με την Βανέσα,επίσης μαθήτρια της Λάουρας.

Η Λάουρα μόλις διάβηκε το κατώφλι της Ντομένικα της συνέβη κάτι περίεργο.Το σακκίδιό της διαλύθηκε ως δια μαγείας.Περίεργο είπε η Λάουρα προσπαθώντας να μαζέψει τα πράγματά της.Ήταν σαν ένα αόρατο χέρι να το έκανε αυτό είπε αργότερα στο άντρα της όταν διαπιστώσαμε πως της έλειπε το πορτοφόλι με τις φωτογραφίες του πατέρα της που τις είχε σαν κάτι ιερό,σαν κειμήλιο.

Προς έκπληξη του ζευγαριού ο Πασκουάλε ο πατέρας της Ντομένικα και του Τόνυ την επομένη πήρε τηλέφωνο την Λάουρα και της είπε πως αυτός έχει το πορτοφόλι της και πως θέλει να της το παραδώσει ο ίδιος .Το ράντεβού επιθυμούσε να είναι έξω από το Αστυνομικό τμήμα.

Το ζευγάρι με τα νήπια παιδιά τους μπήκαν στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκαν προς το τμήμα.Δστυχώς δεν υπήρχε διαθέσιμο παρκάρισμα εκεί μπροστά και ο Τζοβάνι έμεινε πίσω με τα παιδιά στο αμάξι ενώ η Λάουρα έπρεπε να περπατήσει λίγο μέχρι το Τμήμα.

Ο Πασκουάλε με ύφος δέκα καρδιναλίων κρατώντας το πορτοφόλι στα χέρια του είπε απειλητικά στην Λάουρα.Να μην ξαναενοχλήσεις την οικογένειά μου και δίνοντας της το πορτοφόλι της κράτησε σφιχτά το χέρι και αφήνοντάς το της το χάιδεψε λάγνα.

Μαντόνα μία παραμελούσε η Ντομένικα μη θέλοντας να πιστέψει πως η εξαίρετη μαθήτριά της είχε γονιό έναν τέτοιο ανεγκέφαλο που ήθελε να το παίξει εξεταστής.

Το περίεργο ήταν πως στο πορτοφόλι υπήρχαν τα χρήματα αλλά δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες.

Για κάποιους λόγους το ζευγάρι λογομάχησε και ο Τζοβάνι πήρε τα παιδιά από το σπίτι λέγοντας πως θα τα πάει στο πάρκο και όχι μόνο δεν γύρισε μα έκλεισε και το τηλέφωνό του.

Η ανησυχία της Λάουρας ήταν απερίγραπτη και προσπαθώντας να κατεβεί τις σκάλες για να πάει ως το πάρκο στραμπουλάει το πόδι της τόσο πολύ που με δυσκολία γύρισε στο σπίτι της.Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν να τηλεφωνήσει ην μητέρα της που έμενε στην Ρώμη βέβαια και ήταν ήδη αργά για να ξεκινήσει.Η μητέρα της όμως δήλωσε πως θα έπαιρνε το πρώτο λεοφωρείπ.

Τότε σκέφτηκε να ειδοποιήσει τον παιδίατρό ης τον Κο Αλεσάντρο που ήταν ο μόνος άνθρωπος για να εμπιστευτεί.

Ο γιατρός Αλεσάντρο δεν πίστευε πως λείπουν τα παιδιά από το σπίτι και ήρθε αμέσως να το διαπιστώσει με τα μάτια ου.Εξήγησε στην Λάουρα πως πρέπει να καταγγείλουν γραπτώς την εξαφάνιση και αυτό κάναν μόνο που στην καταγγελία γράψανε στην φόρμα της Αστυνομίας πως ίσως πρόκειται για απαγωγή των τριών.Του Τζοβάνι και των δύο νηπίων.

Ο γιατρός ήταν συγκλονισμένος και με το δικό του αυτοκίνητο οδήγησε την Λάουρα σπίτι της προτείνοντάς της να πάρει κάτι για να κοιμηθεί.

Η Λάουρα μόνη της χωρίς τα παιδιά της Σπάρτης κι άρχισε να πίνει μπύρες ενώ είχε πάρει κάποιο φάρμακο για τον ύπνο.

Ίσως να είχε πεθάνει μα για κάποιο ανεξήγητο λόγο το πρωί ξύπνησε και έμεινε έκπληκτη από ότι αντίκρυσε .Το βαρύ τραπέζι του σαλονιού ήταν σπασμένο κι επάνω ήταν ριγμένο το εσώρουχό της,η πόρτα ήταν ελαφρώς παραβιασμένη και στην λεκάνη με το νερό που είχε ετοιμάσει για να κάνει ποδόλουτρο το σραμπουληγμένο πόδι της υπήρχε η φωτογραφία της μαθήτριάς της και της φίλης της.Της Ντομένικα και της Βανέσσα που έλιωνε μέσα στο νερό το ίδιο απειλητικά όσο ο Πασκουάλε ο πατέρας της Ντομένικο έλεγε να τους αφήσει ήσυχους.

Η Λάουρα χρειαζόταν να κάνει ένα μπάνιο ,να σκεφτεί καθαρά.Τι ήταν όλο αυτό που είχε μπλέξει;Γιατί ο Τζοβάνι έκλεισε το τηλέφωνο;Που ήταν τα παιδιά;

Μπροστά στον καθρέφτη έμεινε έκπληκτη.Το μάτι της ήταν μαυρισμένο.Ήταν ολοφάνερο κάποιοι μπήκαν στο σπίτι της!Για κάποιους ανεξήγητους λόγους δεν την σκότωσαν!

Το μεγάλο και βαρύ τραπεζάκι που ήταν σπασμένο εξέπληξε την μητέρα της Λάουρας μόλις ήρθε μα η προτεραιότητα ήταν ναβρεθούν τα παιδιά.

Ο κος Βιττόριο ο μαραγκός λίγο καιρό μετά πρόθυμα ανέλαβε να το επιδιορθώσει αν και είπε πως ποτέ δεν θα ήταν όπως πρίν και εξέφρασε την απορία του.Πώς έγινε αυτό; Αυτό για να γίνει πρέπει να ανέβει άνθρωπος πάνω του!

Η Λάουρα απέφυγε να δώσει εξηγήσεις κι αποχαιρέτησε τον Κο Βιττόριο δίνοντας του τα χρήματα που της ζήτησε για τον κόπο το.

Ο κος Βιττόριο αν και ήταν Μεσότοπος ετοιμαζόταν να παντρευτεί και ήταν μέσα στην χαρά του.Αυτό δεν κράτησε πολύ γιατί πέθανε σύντομα με ανεξήγητα αίτια .

Ίσως η ιστορία να μην είναι για τον μαραγκό τον Κο Βιττόριο μα τελειώνει κάπου εδώ η μάλλον θα τελείωνε αν η Λάουρα κι ο Τζοβάνι χρόνια αργότερα δεν ακούγαν μία παρόμοια ιστορία σαν την δική τους.

Ποτέ δεν μάθαμε όμως ποιος η πιοί παραβιάσανε και εισβάλουν το οικογενειακό τους Άσυλο!......

Η Λάουρα έσπαγε το κεφάλι της για πολλά αδιευκρίνιστα όπως γιατί κάποιοι να θέλουν το κακό τους στην μικρή αυτή πόλη αφού δεν είχαν εχθρούς,τι σχέση είχε ο Πασκουάλε με τον Διευθυντή του Ωδείου,οι φωτογραφίες των μαθητριών μέσα στην λεκάνη με το νερό ήταν κάποιο είδος μαγείας,τι είδους οργάνωση ήταν αυτή που εισέβαλε σπίτι της ,πόσο μεγάλη; Οι συγγενείς της στην Ρώμη είχαν τέτοια χιλιομετρική απόσταση που τους αθώωνε;Το μάτι της μπλαβί ,έχοντας φάει μπουνιά στον ύπνο της, Μπλάκ άουτ,βεβαίωνε την εισβολή.Μόνο ο ΘΕΟΣ την έσωσε κι αυτήν την φορά από τις δυνάμεις του κακού.Η Λάουρα δεν μπορούσε παρά να θυμηθεί τις επιδείξεις της τέχνης της μαγείας όταν ο Μωυσής έκανε θαύματα με την δύναμη του Θεού.Όταν το ραβδί του Μωυσή έγινε φίδι,έδειξαν και οι Αιγύπτιοι μάγοι τα δικά τους ραβδιά κι έγιναν κι εκείνα φίδια.Όμως το φίδι του Μωυσή έφαγε τα φίδια των μάγων.(Έξοδος,κεφ.Ζ 10-12).

Η εκδοχή του Τζοβάνι ήταν πως απειλήθηκε από άτομα της ίδιας οργάνωσης μάλλον και αποφάσισε να πάρει τα παιδιά του από το σπίτι με σκοπό να τα σώσει.Αρχικά σκέφτηκε να απευθυνθεί σε κάποια κοινωνική πρόνοια μα τηλεφωνικά του απαντήσαμε πως αναλαμβάνουν στήριξη μόνο μητέρας και παιδιών κι όχι πατέρα και παιδιών.Σκέφτηκε τότε να ενημερώσει κάτι συγγενείς του στην Αμερική που ίσως θα μπορούσαν να τους φιλοξενήσουν μα το μόνο που κάναν ήταν να του στείλουν ένα χρηματικό ποσό για να τον βοηθήσουν κάποιο διάστημα.Το πρόβλημα της στέγης λύθηκε σύντομα όταν η Ρομπέρτα μία συνάδελφός του προσφέρθηκε να φιλοξενήσει τον Τζοβάνι με τα νήπια.

Η Ρομπέρτα ήταν από μάλλον εύπορη οικογένεια και είχε δύο ακόμα αδελφές,ανύπαντρες και οι τρείς τους .Η μητέρα της όταν γνώρισε τον Τζοβάνι σκέφτηκε πως δεν πειράζει που έχει παιδάκια,θα ήταν μια χαρά γαμπρός για την Ρομπέρτα της κι άρχισε να φροντίζει τα παιδιά σαν δικά της.

Ο Τζοβάνι δεν ξελογιάστηκε με την Ρομπέρτα τόσο όσο να σκεφτεί ένα γάμο καινούριο πριν να έχει χωρίσει νόμιμα με την Λάουρα ,έχοντας κι όλα τα προβλήματα που μάλλον δεν μπορούσε να ιστορήσει σε κανέναν.

Η Λάουρα σύντομα ανακάλυψε που έμενε με την Ρομπέρτα ο σύζυγός της και τον επισκέφτηκε με την μητέρα της.

Η έκπληξή της ήταν μεγάλη και η λύπη της μεγαλύτερη όταν διαπίστωσε πως τα νήπια μωρά της δεν την θυμόντουσαν και δεν αντέδρασαν καθόλου στην παρουσία της.

Τότε η Λάουρα σκέφτηκε να μαζέψει την οικογένειά της και το πρότεινε στον Τζοβάνι που ήταν και πάλι άνεργος.Μη βλέποντας κάποια άλλη διέξοδο αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι με τα παιδιά τους.

Δυστυχώς όμως η σχέση τους σαν ζευγάρι είχε χαλάσει.Παρέμειναν όμως ενωμένοι σαν γονείς και αποφασισμένοι να προστατέψουν τα παιδιά τους!

Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες της Λάορας που τ ην έκανε να ξυπνάει ουρλιάζοντας μέσα στην νύχτα ήταν τα μωρά της πριν βγάλουν το πάμπερ ακόμα να είναι φυλακισμένα πίσω από βαρειά κάγκελα φυλακής και ενώ αυτή και οΤζοβάνι ήταν δίπλα τους να μην μπορούν να τους δώσουν νερό και ψωμί.Αυτά να κλαίνε κι οι δυό τους με τον άντρα της να μην μπορούν να κάνουν τίποτα.Όλη η οικογένεια πίσω από τα κάγκελα!

Αυτό ήταν ένα κακό όνειρο κάτι σαν μια μουτζούρα στο χαρτί ζωγραφικής ενός παιδιού μικρού!

Την ημέρα της συγχώρεσης έκτοτε η Λάουρα ζητάει από τον παπά της Καθολικής εκκλησίας να κάνει δέηση υπέρ της συγχώρεσης των δεσμοφυλάκων του εφιάλτη της!

1.4.2021

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑ -

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΟΝΟΜΑ: ΜΑΡΙΑ

ΕΠΙΘΕΤΟ: ΖΑΧΑΡΙΑ

ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ: ΜΩΥΣΗΣ

ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ: ΙΟΥΛΙΟΣ 1961

ΣΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:

ostriavivlio@gmail.com;

zachariamaria1@gmail.com

Τηλ: 2112136882,

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΟΣΤΡΙΑ,ΧΕΥΔΕΝ 3,ΑΘΗΝΑ

Για τις ανάγκες της πρώτης έκδοσης του πρώτου μου βιβλίου μου ζητήθηκε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα που όμως όσο το κοιτάζω νομίζω ότι δεν ανταποκρίνεται στην διαδρομή της ζωής μου.

Θέλοντας να κερδίσω κάποιους από τους φίλους του ΦΒ σαν αναγνωστικό κοινό,αλλά και να δω καταγεγραμμένα τα χρόνια που πέρασαν αποφάσισα να γράψω ένα πιο εκτεταμένο και να το μοιραστώ μαζί σας έτσι ώστε να με γνωρίσετε καλύτερα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ Μαρίας Ζαχαρία.

Η Μαρία Ζαχαρία γεννήθηκε στην Θεσσαλονικη το 1961 και έχει καταγωγή από την ΟΡΜΥΛΙΑ

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ από την πλευρά της μητέρας της.

Αποφοίτησε από το ΣΤ' Γενικό Λύκειο Θηλέων της Θεσσαλονίκης .

Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Α.Π.Θ.

Δίδαξε την Αγγλική Γλώσσα σε όλα τα επίπεδα στην Ιδιωτική και Δημόσια Εκπαίδευση από το

1986.Έχει επίσης διδάξει στα Ι.Ε.Κ του Νομού Ηρακλείου Κρήτης στο Τμήμα Ειδικό Μηχανογραφημένου Λογιστηρίου το 1997.

1980,σπούδασε την Σλαβομακεδονική Γλώσσα στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Κυρίλλου και Μεθοδίου στα Σκόπια της Πρώην Γιουγκοσλαβίας.Αποφοίτησε κι έκανε την εγγραφή της στην Αγγλική Φιλολογία του ίδιου Πανεπιστήμιου.

1988,Ίδρυσε,δίδαξε και διηύθυνε το δικό της Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών στην Νικήτη Χαλκιδικής με επιτυχία 100% στα πτυχία LOWER και PROFICIENCY.

1993 φοίτησε στο ESCUELA OFICIAL του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης στην Ισπανία,την Ισπανική Γλώσσα αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της

1994,δέχτηκε τον διορισμό της στον Νομό Λασιθίου στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση,ενώ δύο χρόνια αργότερα,πήρε μετάταξη στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του Νομού Ηρακλείου Κρήτης.

Στον Νομό Λασιθίου δίδαξε στα Δημοτικά,Παλαικάστρου,Μακρυγιαλού και Κουτσουρά όπως και πριν από αυτό στο Γυμνάσιο και Λύκειο Σητείας σαν αναπληρώτρια.

Στον Νομό Ηρακλείου υπηρέτησε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Αγίου Μύρωνα.

1997,μετεκπαιδεύτηκε στο Alsager ,Crew University of MANCHESTER,στο Multicultural, Multiligual school of 21st century(Το Πολυπολιτιστικό ,Πολυπολυτισμικό Σχολείο του 21ου Αιώνα.

1999,δέχτηκε την μετάθεσή της στον Δήμο Περιστερίου ,στην Αθήνα.

Η πρώτη της οργανική θέση ήταν ήταν στο 2ο Λύκειο Περιστερίου και για να συμπληρώσει ωράριο,υπηρέτησε ταυτόχρονα στο 11ο Λύκειο και στο 13ο Λύκειο ,όπως και στο 2ο Γυμνάσιο

Περιστερίου.

Για τις ανάγκες της υπηρεσίας δίδαξε Θρησκευτικά και Ιστορία στην Α 'Λυκείου του 2ου Λυκείου Περιστερίου.

1999,παντρεύτηκε με τον Duncan Macmillan,με Ορθόδοξο Θρησκευτικό γάμο στον Άγιο Ιερόθεο Περιστερίου.

Από τον γάμο αυτό απέκτησε δίδυμα αγόρια ,τον Μάρκο Μακμίλαν και τον Αντρέα Μακμίλαν.Ο τρίτος γιός της ήρθε αργότερα από άλλον σύντροφο. Ο Άλεξ,είναι σήμερα 13 χρονών και είναι μαθητής στοHalkyon International School Of London U.K

Η τελευταία οργανική της θέση ήταν στο 10ο Λύκειο Περιστερίου, ενώ ταυτόχρονα για συμπλήρωση ωραρίου,υπηρέτησε και στο 7ο λύκειο Περιστερίου.

Το τελευταίο σχολείο που υπηρέτησε με απόσπαση ήταν το 8ο Γυμνάσιο Περιστερίου, κάνοντας χρέη γραμματείας και αναπλήρωση της κας Ζωής που είχε πάρει άδεια για να γεννήσει..

Στην Βόρεια Ελλάδα,δίδαξε εκτός από το δικό της φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών ,στο Φροντιστήριο της Κας Έφης Παπαποστόλου ,σε όλα τα επίπεδα,στον Σταυρό Χαλκιδικής ,ενώ το Καλοκαίρι του'94,πρίν τον διορισμό της δίδαξε στο Φροντιστήριο Ξένων γλωσσών του Κου Γιώργου Κριάρη, στην Σητεία Κρήτης ( και το Καλοκαίρι του1987).

Μετά την πρόωρη συνταξιοδότησή τη με τον νόμο για μητέρες με ανήλικα παιδιά από το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο,ασχολήθηκε με την συγγραφή και την φωτογραφία.

Συμμετείχε στον διαγωνισμό Ποίηση-Μυθιστόρημα 2023 της ABLE MUSE, able muse@gmail.com που έχει έδρα στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής ,.με δύο ποιήματα,μια μικρή Ιστορία αφιερωμένη Στον Κουρδικό Λαό κι έναν Λογοτεχνικό Ταξιδιωτικό Οδηγό στην Ελλάδα .(στα Αγγλικά).

Το πρώτο ποίημα είναι A MESSAGE TO NATURE(Μήνυμα στην Φύση),το δεύτερο,THIS IS A SMALL BLUE WORLD(Αυτός είναι ένας μικρός μπλέ κόσμος). και A STORY ON A T-SHIRT(Μια Ιστορία πάνω σε ένα μακό μπλουζάκι) με δεύτερο τίτλο CROSSING ARISTOTELOUS SQUARE(Διασχίζοντας την Πλατεία Αριστοτέλους).

Η μεγάλη αγάπη της για την φωτογραφία την οδήγησε σε πολλές φωτογραφικές ομάδες και πριν από  έξη μήνες στην παγκόσμια φωτογραφική ομάδα με έδρα την Σουηδία,YOUPIC.

H YOUPIC,της έδωσε την τρίτη διάκριση για το φωτογραφικό της υλικό στην κατηγορία #landscape και#traveller achievement,που σκοπεύει με αυτό το φωτογραφικό υλικό να ντύσει τον Λογοτεχνικό Οδηγό της στην Ελλάδα.Αυτή η δουλειά βέβαια είναι χρονοβόρα και καθόλου εύκολη αφού την γράφει στα Αγγλικά και ενδεχομένως χρεάζεται μετάφραση στα Ελληνικά.

Η Μαρία Ζαχαρία βγήκε στα γράμματα το 2020,έχοντας δημοσιεύσει στο ηλεκτρονικό περιοδικό MONOCLE ,ενώ αργότερα δημοσίευσε στο ηλεκτρονικό περιοδικό HOMO UNIVERSALIS.

Ασχολείται και με μεταφράσεις Άγγλων και Αμερικάνων ποιητών.

ΤΟ ΦΛΥΑΡΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ 'Β' ,είναι η πρώτη της συγγραφική δουλειά και έχει εκδοθεί και ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ. ostriavivlio@gmail.com