Έσπασε τελικά το πλακάκι , είπα μόνη μου όρθια στην κουζίνα.Σε ένα από τα πολλά πήγαινε έλα κάτω από το πόδι μου ,υποχώρησε τελικά . Δυο χρόνια τώρα πάλευε κι αυτό κι εμείς να κρατηθεί κολλημένο . Κι η μόνιμη επωδός: προσοχή στο πλακάκι , μην πατάς πάνω του , λες και μπορούσες να το αποφύγεις . Πλάκα θα’ χε να μαγείρευα κοτόπουλο λεμονάτο κάνοντας κουτσό ή πιρουέτες μπαλαρίνας .
Αφού μια μέρα τού κόλλησα ένα Χ με ταινία μονωτική : απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση ,προσοχή εύθραυστον!
Μα κι εμείς σαν να τον αγνοήσαμε · του γυρίσαμε την πλάτη.
Καθόλου δεν ασχοληθήκαμε με την επισκευή του .Κι αυτό επέδειξε ιώβεια υπομονή , κουνιόταν , έμπαζε βλέπεις κακοτεχνία , προσπαθούσε να κρατηθεί στη ζωή βλέποντας τα γύρω του πλακάκια μακαρίζοντας τη βέβαιη σταθερότητά τους .Έτσι τουλάχιστον μου φαινόταν τότε.
Περισσότερο τα βάζω με μένα . Αδιανόητο να το αφήνω να ψυχορραγεί αβοήθητο . Έκανα πως δεν το βλέπω ,μέχρι σήμερα που έσπασε τελικά .
Ρωτάω τι θα τα κάνω τώρα τα κομμάτια του . Την τρύπα που άφησε να χάσκει . Όλα γύρω τακτοποιημένα κι αυτά τα υπολείμματα ζωής εκεί οριστικά να έχουν δραπετεύσει από την κανονικότητα .
Και πήρα να ελέγχω και τα άλλα , πλακάκια , συρτάρια, τις σίτες στα παράθυρα , λάμπες, κουρτίνες ,αρμούς και πιο τολμηρά ακόμη έλεγξα λόγια , κινήσεις , πράξεις , χαμόγελα, υποσχέσεις , όνειρα ,σχέδια .Βρήκα πολλά έτοιμα να σπάσουν . Και άλλα να έχουν γίνει σκόνη συντριβής.
Τούτο το πλακάκι δεν ήταν , κατάλαβα , το πιο αδύναμο . Ήταν το πιο δυνατό από τα 28 όμοια που μέτρησα στο δάπεδο της κουζίνας . Έσπασε τη σιωπηρή τελειότητα , φώναξε για να του δείξουμε ενδιαφέρον , αγωνίστηκε να σώσει και τα υπόλοιπα από ενδεχόμενη φθορά . Τελικά θυσιάστηκε για να ξεσκεπάσει κακοτεχνίες μιας ολόκληρης ζωής.
Σοφία Βασιλειάδου
Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου