Carpe "Όαση..."

Μια μάζα γίνονται
οι μελωδίες οι μακρινές.
Ο καθημερινός θρήνος
δάκρυ χυμένο στον ωκεανό.
Δεν μπορώ να ανασάνω
απ'την αναισθησία του όχλου.
Στον καμβά της ζωής
το σώμα σου μια όαση.
Κάθισα να ξαποστάσω,
απερίσκεπτα χαϊδεύω
ένα λουλούδι που άνθισε.
Σ'ένα κορμί γυμνό
συμπυκνώνεται η ζωή.
Κρυφοκοιτώ την εικόνα σου.
Αφήνομαι να παρασυρθώ
απ'το ανάγλυφο ενός σώματος
που πάλλεται.

Carpe.