Carpe "Δωμάτιο..."

Στο δωμάτιο σου
ο χρόνος σταμάτησε.
Έζησα με την αναπνοή σου,
σώπασα μπροστά στην τόση ομορφιά.
Στα βλέμματα ο χρόνος έπαψε,
στους δύσκολους καιρούς της ύλης
ασπάζομαι τα μάτια σου.
Αγνοώντας τον κίνδυνο
ακολουθώ τις αέναες κινήσεις των σωμάτων.
Ο υπερόπτης άνθρωπος
έγινε στάχτη
μπροστά στα σκιρτήματα της σάρκας.
Στο δωμάτιο σου περιφέρω το σώμα μου,
δανείζομαι τα κομμάτια σου,
ένας εξαγνισμός από τις εμμονές
των περασμένων.
Σ' άφησα ξαπλωμένη στο ημίφως
να ταξιδεύεις μέχρι την αυγή,
στα στήθη σου έγιναν σκόνη
οι οδυνηρές πράξεις της θλίψης.

Carpe.