Με αγάπη φτιαγμένος και μεράκι,
από σπάνιο κι εκλεκτό χαρμάνι,
τον χώρο το άρωμά του πλημμυρίζει
κι αφήνει τον νου να γαληνέψει,
να ταξιδέψει όπου ποθεί.
Πότε με φίλους συντροφιά
σε πολύβουες αγορές,
πότε μ' ένα βιβλίο μόνο
σε κάποιο ήσυχο μπαλκόνι
με θέα ή χωρίς -
ποιος βάζει, άλλωστε, τα όρια -
η ουσία ίδια παραμένει.
Ανάπαυλα
Γαλήνη
Απόλαυση
Παύση
Ηρεμία
Ανεβαίνω, κατεβαίνω
λογής λογής τις σκάλες,
έτσι και οι φουσκάλες
στο φλυτζάνι που μετρώ.
Άλλες μικρές, άλλες μεγάλες,
μα όλες λιγοστεύουν
με κάθε μια γουλιά,
καιρό με τον καιρό.
Μ' εκείνη την επίγευση
που αφήνεται στα χείλη,
να διώχνει, έστω για λίγο,
κατάβαθα στου φλυτζανιού τον πάτο
σκέψεις, βάρη και καημούς,
μια μάζα γίνονται, θαρρείς,
ένα κατακάθι,
κι όλα μαζί ξεπλένονται στο τέλος.
Σ' όποιον δρόμο μέλλει
του καθένα να διαβεί,
ίδιος κι αν είναι ο καφές,
άλλη είναι η απόλαυση
σαν είναι Κυριακή.
Πίνακας - Evgeny Kouznetsov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου