«Είναι το τραγούδι η «γλώσσα της ψυχής» και την κάνει να πετάει και να παίρνει δρόμους αλλόκοτους. Πως θα ήταν η ελληνική γλώσσα χωρίς το δημοτικό τραγούδι; Πώς η ελληνική ποίηση; Πως ο ελληνικός πολιτισμός;
Η εκφορά της γλώσσας, η μουσικότητα, τα οράματα του λαού παίρνουν σάρκα και οστά απ’ αυτό το τραγούδι και ενίοτε γίνονται δύναμη για να 'ραγίσουν τα λιθάρια' όπως εύστοχα επισημαίνει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης.
Τούτο το τραγούδι είναι ζωντανό. Γεννάει αξίες, κώδικες τιμής, πολιτισμό. Με τούτο ημερεύει, διασκεδάζει και κλαίει στις μεγάλες συμφορές. Με τούτο γεννιέται, πολεμάει και πεθαίνει. Τον συντροφεύει και τον ανταριάζει σε κάθε στιγμή. Στην κούνια, στο χωράφι, στην τάβλα, στην ξενιτειά.... Είναι η 'μοίρα της Ρωμιοσύνης' Είναι ένας ζωντανός οργανισμός το τραγούδι που έχει μέσα του –όχι μονάχα τη δύναμη της ζωής- αλλά κυρίως τη δύναμη της έμπνευσης και συνήθως γίνεται αφετηρία δημιουργίας για κάθε τέχνη και κάθε γενεά.
ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου