PENSIERI GIALLASTRI
Sulle foglie d'autunno calpestano i miei pensieri
fermi nella pigrizia giallastra del tempo
sgretolandosi, marci
nel disfacimento della tristezza
sospesa negli occhi stanchi, pieni di lacrime
dal peso doloroso della Vita.
Schiantandosi al suolo come un uccello al gelo
inerme, ghiacciato nel profondo dell'anima impotente, senza le ali
per unirsi ancora una volta alla brezza rovente
costruendo il suo nido tra i vivaci alberi verdeggianti
ma la primavera per sempre tramonta
nel crepuscolo d'autunno un tempo argentato,
ormai sbiadito con rami battuti.
E sui marciapiedi del futuro
rimangono solo foglie appassite
dalla delusione dell'indomani.
©️ ANGELA KOSTA
ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Οι σκέψεις μου όπως και τα φθινοπωρινά φύλλα,
σταμάτησαν στην κιτρινωπή τεμπελιά του χρόνου,
Ο χρόνος θρυμματισμένος, σάπιος χωρίς να μπορεί να ανατρέψει τη θλίψη
κρεμασμένος κι αυτός σε μάτια κουρασμένα, γεμάτα δάκρυα από το οδυνηρό βάρος της ζωής.
Πετάει στο έδαφος
σαν πουλί στην παγωνιά, ανήμπορος
Παγωμένος ,
στα βάθη μιας ανήμπορης ψυχής,
χωρίς φτερά για να μπορέσουν να προσγειωθουν σε μια Γη _ έτοιμη να τους καλοσωρισει_
Κι εκείνο το καυτό αεράκι να τους χαϊδεύει τα ραγχη
ενώ χτίζουν τη φωλιά τους ανάμεσα στα ζωηρά πράσινα δέντρα .
Αλλά η άνοιξη δύει για πάντα στο άλλοτε ασημένιο λυκόφως του φθινοπώρου,
Μόνο τα ξεθωριασμένα φύλλα , δέντρα με σπασμένα κλαδιά παραμένουν
Και στα πεζοδρόμια του μέλλοντος μένουν μόνο τα μαραμένα φύλλα από την απογοήτευση της επόμενης μέρας.
©️ Angela Kosta
Translate
Eva Petropoulou Lianou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου