Τις Κυριακές
Πόσες ζωές έχουν περάσει από κείνες τις Κυριακές στο πατρικό ;
Πρωί περνούσε ο καρεκλάς φωνάζοντας
Κι οι γειτόνισσες περίμεναν επισκευή στην ψάθινη καρέκλα .
Αναρωτιόμουν πόσο ακριβή να ‘ναι μια καινούρια;
Εκείνες όμως μπαλώναν την παλιά για να μην είναι παράταιρη με τις άλλες.
Κι ας μην κάθονταν πια με άνεση .
Κι ας έλεγαν πως θα την πετάξουν πια ,άχρηστη να κάθεται εκείνη κι εμείς όρθιοι …
Το θέλαν να τις φροντίζουν ,μέρος του σπιτικού της ψυχής τους , της νοικοκυρεμένης με λίγα , ακόμη κι αν μπορούσαν με πολλά .
Τώρα καμιά φωνή δε θυμίζει στη γειτονιά την ανάγκη για μπαλώματα .
Κι οι γειτόνισσες δε θέλουν πια να φανερώσουν το παλιό και χαλασμένο.
Πόσες ζωές πέρασαν από τότε ;
Αναρωτιέμαι πού πήγαν όλες αυτές οι ψάθινες καρέκλες.
Δεν τις πέτυχα ποτέ στους κάδους ανακύκλωσης .
Ποια δεύτερη ζωή να ζήσουν ;
Κι εκείνη η φωνή του καρεκλά ; Σίγησε στο βωμό καρέκλας πλαστικής που θα ζει εις βάρος μας ζωή αιώνια .
H φωτογραφία είναι από https://www.dreamstime.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου