ΙΩΣΗΦΙΝΑ ΤΣΟΥΜΠΗ "Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας" Μυθιστόρημα

ΙΩΣΗΦΙΝΑ ΤΣΟΥΜΠΗ -Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας

Εκδόσεις - Διάνοια

Ετος έκδοσης - 2023

Είδος - Μυθιστόρημα

ISBN - 9786185722654

Αριθμός Σελίδων - 268

Διαστάσεις - 21 x 14

Περιγραφή

Η νύφη που βγαίνει από το αυτοκίνητο και προχωρά προς την είσοδο της απέναντι πολυκατοικίας, που θα είναι από εδώ και πέρα το σπίτι της, αγνοεί πως η ζωή γράφει γι’ αυτήν ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που φαντάζεται! Γιατί εκείνη ακριβώς τη στιγμή, την ίδια μέρα που έχει ανταλλάξει τους γαμήλιους όρκους της, ένας άλλος άνδρας κι όχι αυτός που μόλις ενώθηκε μαζί του, την ερωτεύεται παράφορα! Απορροφημένη από την ευτυχία της δεν θα γυρίσει καν να προσέξει το βλέμμα ενός άλλου άνδρα που την παρατηρεί από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ένα βλέμμα τόσο δυνατό που θα μπορούσε να την κάψει! Ο νέος που την παρατηρεί από το μπαλκόνι του είναι παιδί μιας εύπορης οικογένειας της ελληνικής επαρχίας που μόλις έχει περάσει στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Αθήνας. Εκείνη γεννημένη σ’ ένα μεσοαστικό εκλεπτυσμένο περιβάλλον είναι τελειόφοιτος, επίσης, του πανεπιστημίου της Αθήνας. Το επόμενο χρονικό διάστημα εκείνος θα τη συναντά συχνά στο δρομάκι που βρίσκονται τα σπίτια τους χωρίς όμως ποτέ να την ενοχλήσει, αλλά και θα την παρατηρεί μέσα από την μπαλκονόπορτα του δωματίου του όταν περνά, με τον έρωτά του να δυναμώνει συνεχώς… μέχρι που κάποια μέρα η νύφη, που αναστάτωσε τον κόσμο του, εξαφανίζεται! Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια χωρίς να συναντηθούν, ούτε καν τυχαία, ως την ώρα που ο σοβαρός και πετυχημένος καθηγητής πια ιατρικής θα συνειδητοποιήσει πως η γυναίκα που βρίσκεται στο γραφείο του για εξέταση είναι εκείνη που, όσα κι αν έζησε είχε πάντα στο μυαλό του και δεν ξέχασε ποτέ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

1

Σάββατο βράδυ και, καθώς έλειπαν πολλά αυτοκίνητα των γειτόνων, υπήρχε χώρος για να παρκάρουν όλοι στο απέναντι πεζοδρόμιο, πολύ κοντά του. Ο νεαρός παρακολουθούσε με ενδιαφέρον, εξ’ άλλου μόλις είχε ανάψει το τσιγάρο του. Η πίσω πόρτα του στολισμένου αυτοκίνητου άνοιξε, βγήκε ένας άντρας ψηλός, γοητευτικός, που κατευθύνθηκε προς την άλλη

πόρτα, την άνοιξε και βοήθησε τη νύφη να βγει. Εκείνη βγήκε χαμογελώντας, γύρισε προς τη μεριά του άντρα της και... ο Διαμαντής ένιωσε πως χάνεται. Έβλεπε στα τρία μέτρα απ’ αυτόν, μέσα σ’ ένα σύννεφο από τούλια, ένα πλάσμα αέρινο, υπέροχα όμορφο, γεμάτο από τη γαλήνη της ευτυχίας, ένα πλάσμα βγαλμένο, λες, από τα παραμύθια. Η αύρα της τον τύλιξε και τον ταξίδεψε σε κόσμους άγνωστους γι’ αυτόν μέχρι τώρα!

Όπως προχώρησε, το πρόσωπό της φωτίστηκε από τη λάμπα του δρόμου και του έδωσε μια απόκοσμη χροιά! Ο νέος άνδρας αισθάνθηκε πως η καρδιά του φεύγει προς εκείνη, θα ‘θελε να σταματήσει ο χρόνος εκεί, η νύφη να χαμογελά ήρεμα κι εκείνος απ’ το μπαλκόνι να την κοιτά... να την κοιτά... μόνο αυτό! Μια στιγμή - μια αιωνιότητα. Είναι αυτή η συγκεκριμένη στιγμή που σου αλλάζει τη ζωή, δεν το καταλαβαίνεις πάντα! Όμως είναι μια πραγματικότητα, κάτι πέρα και έξω από το φυσιολογικό, μια υπερβολή της μοίρας από την οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Σε στιγματίζει, σε πονάει γιατί δεν ξέρεις τη συνέχεια! Κι ο Διαμαντής των δεκαεννιά χρόνων θα μάθαινε από εδώ και πέρα να ζει μ’ αυτή τη στιγμή. Ο Διαμαντής των δεκαεννιά χρόνων θα ζούσε πια με το πριν και το μετά αυτής της στιγμής.

Οι φίλοι από τα άλλα αυτοκίνητα ήρθαν κοντά τους, ο άνδρας της –τον μίσησε ο νέος μας– την έπιασε από τη μέση κι όλοι μαζί μπήκαν στην απέναντι πολυκατοικία. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε στο μπαλκόνι, ανάβοντας κι άλλο τσιγάρο...

«Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα» σκέφτηκε. «Απλά μ’ εντυπωσίασε μια όμορφη γυναίκα, η όλη σκηνή, η συγκυρία που είμαι ευχαριστημένος επειδή ανοίγεται μια καινούργια

ζωή μπροστά μου, που είμαι έτοιμος να πετάξω προς τους στόχους μου και η στιγμή της νέας ζωής εκείνης που είναι έτοιμη να πετάξει προς την ευτυχία». Θα περνούσε καιρός για να καταλάβει ότι εκείνη η συνάντηση θα ήταν καθοριστική για την ύπαρξή τους, ότι ήταν η στιγμή που άρχισε να ξετυλίγεται το νήμα που θα ένωνε τις ζωές τους με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, τις περισσότερες φορές με πόνο.

Έμεινε εκεί,(μια; μιάμιση ώρα;) οικτίροντας πάντα τον εαυτό του για την αδυναμία του (πρόσκαιρη πίστευε). Τον επανέφερε στην πραγματικότητα κάποια φασαρία πάλι, που προερχόταν από εκείνη και την παρέα της. Είχε βγάλει το νυφικό, φορούσε ένα μακρύ κόκκινο φόρεμα που όμως αναδείκνυε τις γραμμές της, ο Διαμαντής την περιεργάστηκε καλύτερα.

Το πρόσωπό της ήταν λεπτό, οβάλ με μια φινέτσα ασύγκριτη, δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει καλά τα μάτια της μέσα στο σκοτάδι. Δεν ήταν πολύ ψηλή, μέτρια στο ύψος, όμως χωρίς να είναι αδύνατη είχε γραμμές απόλυτα θηλυκές <κι ο νέος άνδρας ένιωσε το σώμα του να επαναστατεί! >Το κυριότερο για εκείνον ήταν πως... έχοντας βγάλει πια το πέπλο, τα μαλλιά της πλούσια και ξανθά έπεφταν απαλά μέχρι τη μέση της πλάτης της...

«Μάνα!» Επηρεασμένος από τη θύμησή της, τίναξε το κεφάλι του δεξιά-αριστερά για να συνέλθει, πίεσε τον εαυτό του. «Θα μου περάσει» σκέφτηκε χωρίς μεγάλη σιγουριά «τόσες ωραίες γυναίκες υπάρχουν γύρω».

🌼

2

Προχώρησε, άνοιξε την πόρτα. Λίγο πιο πίσω, απέναντί της <ο γιατρός της>, την είδε, την κοίταξε με ένα έντονο κι επίμονο βλέμμα, με έναν τρόπο που την καθήλωσε! Τι όμορφα μάτια που έχει! Ποτέ δεν τα είχε προσέξει! Τα επόμενα δευτερόλεπτα, μαγεμένη από το βλέμμα του,

άρχισε να τον παρατηρεί. Πάνω από αυτά τα δυο υπέροχα μάτια, υπήρχε ένα μέτωπο γεμάτο δύναμη. Παρατήρησε την ίσια ελληνική μύτη του, το σαρκώδες κάτω χείλος του στόματός

του. Του χαμογέλασε, την πλησίασε κι έβαλε το χέρι του στον ώμο της, ένα άγγιγμα σαν χάδι τρυφερό.

«Τι κάνετε;»

Μα τι έπαθε; Τι κεραυνός ήταν αυτός που έπεσε στην καρδιά, στην ψυχή και στο μυαλό της; Βγήκε <από το νοσοκομείο> χαμογελώντας κι αισθάνθηκε ηλίθια που χαμογελάει δίχως λόγο! Δίχως λόγο; Σε λίγες ώρες θα καταλάβαινε τον λόγο. Μπήκε στο αυτοκίνητο, άνοιξε το ραδιόφωνο κι άρχισε να τραγουδάει. «Καλά θα μου περάσει», σκέφθηκε, παράβλεψε όμως το γεγονός ότι τα μάτια της ήταν υγρά. Έφτασε σπίτι, άνοιξε πάλι το ραδιόφωνο και άρχισε να τραγουδάει,ήθελε να χορέψει. Πήρε αγκαλιά ένα μαξιλάρι και χόρευε, δεν έφαγε. Πώς ήταν δυνατόν να φάει, να αισθάνεται τόσο δυνατά ερωτευμένη και να κατεβάσει το επίπεδο αυτού του υπέρτατου συναισθήματος τρώγοντας;

Ερωτευμένη; ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ Ναι! Κατάλαβε ότι σε μια συγκεκριμένη στιγμή που οι ουρανοί είναι ανοιχτοί, δεν θέλει και πολύ για να νιώσεις τον έρωτα! Εκεί που νομίζεις ότι όλα κυλούν ομαλά στη ζωή σου, ότι έχεις κατασταλάξει πια σε μια καθημερινότητα που σε ικανοποιεί, εκεί

«τσαφ» ανάβει η σπίθα, διότι ο έρωτας δεν θέλει σχεδιασμό,δεν καταλαβαίνει από χρονοδιαγράμματα, ούτε από καταστολές κι απομονώσεις κι ότι όταν είσαι φτιαγμένος για την αγάπη, δεν μπορείς να ξεφύγεις. Όλη η ημέρα πέρασε μέσα σ’ ένα σύννεφο χαράς, αισιοδοξίας και τρέλας. Τι ωραίος που είναι ο έρωτας! Περπατούσε πολλή ώρα μέσα στο σπίτι κι αναρωτιόταν μονολογώντας:

«Πώς δεν είχα προσέξει δύο χρόνια τώρα αυτόν τον άνδρα;Πώς δεν με είχε αγγίξει η γοητεία του, ο ερωτισμός που αποπνέει; Πώς δεν είχα εισπράξει αυτήν τη διάχυτη τρυφερότητά

του, που εισέπραξα τη στιγμή που με άγγιξε στον ώμο;»

Σκέψεις, σκέψεις, συνειρμοί, φαντασιώσεις. Το βράδυ έπεσε για ύπνο κατάκοπη γεμάτη έρωτα κι ευτυχία, κοιμήθηκε βαριά σ’ έναν ύπνο χωρίς όνειρα.

🌼

3

Τι ψυχρή αντιμετώπιση ήταν αυτή του Διαμαντή; Πώς να πιστέψει ότι αυτός ο τυπικός στη συνάντησή τους άνδρας, μπορούσε να αισθάνεται έστω και την παραμικρή έλξη για εκείνην; Πώς παρασύρθηκε κι άφησε τον εαυτό της να κάνει τηνυπέρβαση και να τον ερωτευθεί, αφού είχε αποφασίσει να μείνει μακριά από τέτοιου είδους ερωτικά συναισθήματα, τι καταλαβαίνει τώρα που πονάει τόσο, διότι κατά την Ιλιάννα μόνο πόνος και αγωνία υπάρχει στις περιοχές που κινείται ο έρωτας.

Δεν ήξερε ότι θα ραγίσει η καρδιά της; Πόσο αυστηροί, ανελέητοι σχεδόν είναι οι ερωτευμένοι με το αντικείμενο του πόθου τους αλλά και με τον εαυτό τους.

Η Ιλιάννα υπέφερε, πονούσε. Σκεφτόταν ότι δεν χρειάζεται να χωρίσεις με κάποιον για να είσαι πληγωμένος, η ίδια λύπη κι αγωνία υπάρχει όταν πρέπει να ξεπεράσεις έναν άνδρα με τον οποίο δεν είχες καμία σχέση, αλλά και δεν μπορείς για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο να παραιτηθείς από αυτόν τον χωρίς αντίκρισμα έρωτα. Υπήρχε ή όχι σχέση, εσένα σε πονάει αυτή η περιπέτεια που περνάς. Σε πονάει γιατί ξοδεύεται πολλή ενέργεια αισθημάτων από το βάθος της καρδιάς και της ψυχής σου,μια ενέργεια που πάει χαμένη ανάμεσα στα γιατί, τα πώς, τα όχι και τα ίσως.

🌼

Η Ιωσηφίνα Τσουμπή γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής, όπου και κατοικεί ακόμη. Είναι μικρασιατικής καταγωγής και μεγάλωσε σε μία μεσοαστική οικογένεια όπου η παιδεία, ουσιαστική και ηθική, η πνευματική καλλιέργεια και η μόρφωση είχαν πρωταρχικό ρόλο. Η ίδια χαριτολογώντας λέει ότι τα πρώτα της παιχνίδια ήταν οι κούκλες και τα βιβλία στα οποία τη μύησε και καθοδήγησε με άριστο τρόπο ο φιλόλογος πατέρας της. Σπούδασε ελληνική και γαλλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, με παράλληλες σπουδές στη Γαλλία. ...

... Εργάζεται πολλά χρόνια σαν καθηγήτρια γαλλικών και τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια εκτελεί φιλανθρωπική εργασία, συμβάλλοντας στην καθημερινή σίτιση απόρων οικογενειών. Οι δύο κόρες της, που υπεραγαπά, είναι η πηγή έμπνευσής της.