Ανδρέας Γεωργιάδης "Ἱστορίης ἕνεκεν" Ποιητική Συλλογή

Τίτλος βιβλίου: Ἱστορίης ἕνεκεν
Συγγραφέας: Ανδρέας Γεωργιάδης
Επιμέλεια: Γ. Χατζηκωστής
Εικόνα εξωφύλλου: Αξιοθέα: γυναίκα του Νικοκλή, του τελευταίου βασιλιά της Πάφου.
Copyright © 2023: Ανδρέας Γεωργιάδης
Παπαπολυδώρου 6
Μεσόγη 8280
Πάφος - ΚΥΠΡΟΣ
Tηλ.: 00357 99353953
E-mail: angeor@cytanet.com.cy

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΛΟΣ ΟΥΤΕ ΣΑΛΑΜΙΝΙΑ

Αδίκως αναμέναμε
την άφιξη του στόλου.
Ούτε η Πάραλος ούτε η Σαλαμινία
δεν έφθασαν ποτέ
ν’ ανυψωθεί το ηθικό.

Έτυχε στη Μητρόπολη
να κυβερνούν οι ολιγαρχικοί.
Σε τέτοιες περιπτώσεις
ο στόλος δεν απομακρύνεται
των χωρικών υδάτων.

Έφταιε η απόσταση
μας είπανε αργότερα.

Και ένιψαν τας χείρας.


Η Πάραλος και η Σαλαμινία ήταν ταχέα πλοία χρησιμοποιούμενα υπό των Αθηναίων για τη μεταβίβαση επειγουσών διαταγών.

🌼

ΠΡΟΑΙΣΘΗΣΗ

Σαν έφθασαν τα νέα από το Μαντζικέρτ
η Κερύνεια βάλθηκε να κλαίει γοερά.
Η Μόρφου απορημένη
ρωτούσε να μάθει το γιατί.
Αυτή δεν αποκρίθηκε.
Και να της έλεγε
πού να το πιστέψει!

Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε και με την ήττα αυτή σημειώνεται η αρχή του τέλους της βυζαντινής κυριαρχίας στην Ανατολή και η βαθμιαία τουρκοποίηση της Μικράς Ασίας.

🌼

ΟΛΕΘΡΟΣ

Οι Αθηναίοι επείγοντο
να φθάσουν στον Ασσίναρον ποταμόν.
Μόλις έφθασαν
ερρίφθησαν να ξεδιψάσουν.
Οι Συρακούσιοι «ἔβαλλον ἄνωθεν»
οι δε Πελοποννήσιοι «ἐπικαταβάντες
τοὺς ἐν τῷ ποταμῷ μάλιστα ἔσφαζον·
καὶτὸὕδωρ εὐθὺς διέφθαρτο,
ἀλλ᾽οὐδὲνἧσσον ἐπίνετότε
ὁμοῦ τῷ πηλῷ ᾑματωμένον».
Ο ποταμός εγέμισε πτώματα.
Εν τέλει παρεδόθησαν.
«Πανωλεθρίᾳ δὴ τὸ λεγόμενον
καὶ πεζὸς καὶ νῆες
καὶ οὐδὲνὅ,τιοὐκἀπώλετο».

Αυτά διελογίζετο
ένας έλληνας φαντάρος
προτού διαβεί τον Σαγγάριο.

Θουκυδίδης, Ἱστορίαι,7.84.1-7.84.5 και 7.87.6


🌼

ΤΩΡΑ ΘΡΗΝΕΙΤΕ 

«Λακεδαιμόνιοι δὲὑμᾶςπροκαλοῦνται
ἐς σπονδὰς καὶδιάλυσιν πολέμου,
...διαλλαγῶμεν,
καὶαὐτοί τε ἀντὶ πολέμου
εἰρήνην ἑλώμεθα
καὶτοῖς ἄλλοιςἝλλησιν
ἀνάπαυσιν κακῶν ποιήσωμεν.»

Ο «Κλέων ὁ Κλεαινέτου,
ἀνὴρ δημαγωγὸς κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ὢν
καὶτῷ πλήθει πιθανώτατος»
σας έπεισε περί του αντιθέτου.

Τώρα θρηνείτε
επί των ερειπίων.

Θουκυδίδης, Ἱστορίαι,4.19.1-4.21.3

🌼

ΤΙΜΗ ΣΕ ΣΑΣ 

Οι Μήλιοι:
«Οὔτ᾽ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ
πόλεως ἑπτακόσια  ἔτη ἤδη   οἰκουμένης
τὴν ἐλευθερίαν  ἀφαιρησόμεθα,
ἀλλὰπειρασόμεθα σῴζεσθαι».

Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 5.112.1

Ο Παλαιολόγος:
«Τό δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι
οὔτ’ ἐμόν ἐστίοὔτ’ἄλλου τῶν
κατοικούντων ἐν ταύτῃ·
κοινή γάρ γνώμη πᾶντες
αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν
καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

ΓεώργιοςΣφραντζῆς ἢ Φραντζῆς,

Χρονικὸντοῦ Μεγάλου Λογοθέτου

Τιμή σε σας γενναίοι
που είπατε το Μεγάλο Όχι.
Ολιγάριθμοι προς απειράριθμους.
Και ηττημένοι νενικήκατε.


🌼

ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΣ

Εσένα προτιμώ
Φρύνη Μνησαρέτη.
Εσένα προτιμώ
του Αρχιδάμου
και του Φιλίππου.
Εσένα,
την ωραιότατη
γυναίκα της Ελλάδος.
Κι ας δόθηκες του Πραξιτέλη
κι ας πόζαρες του Απελλή.

Με συγκινεί η προσφορά σου:
«Ἀλέξανδρος κατέσκαψε,
ἡ Φρύνη ἀνῳκοδόμησε».

Η ανωτερότης
μιας εταίρας!

Η Φρύνη, από τις Θεσπιές της Βοιωτίας, ήταν η ωραιοτάτη και τελειοτάτη κατά τη σωματική διάπλαση γυναίκα της Ελλάδος, αυτήν δε είχεν υπόδειγμα ο μεν Πραξιτέλης για να κατασκευάσει την Κνιδίαν Αφροδίτην, ο δε Απελλής για να ζωγραφίσει την Αναδυομένην  Αφροδίτην.

Το πραγματικό της άνομα ήταν Μνησαρέτη αλλά της έδωσαν το ψευδώνυμο Φρύνη, από την επιδερμίδα της που ήταν λευκή και αψεγάδιαστη όπως αυτή των μικρών βατράχων (φρύνων).

🌼

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ

ΘέοναΑλεξανδρέα,
εποίησες “Μαθηματικά”,
“Περὶ σημείων καὶ σκοπῆς ὀρνέων
καὶτῆς κοράκων φωνῆς”,
“Περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβάσεως ”...
Μα το καλύτερό σου ποίημα
ήταν η Υπατία.
Κι ας έγινε βορά
ορνέων και κοράκων.

Θέων ο Αλεξανδρεύς : Στωϊκός φιλόσοφος από την Αλεξάνδρεια που έζησε τον 5ομ.Χ. αιώνα. Πατέρας της φιλοσόφου Υπατίας που ο εξαγριωμένος όχλος των Χριστιανών σκότωσε.

Ανδρέας Λεντάκης

🌼

Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑΣ

Οι ιερείς
μετέφεραν εν πομπή
την ταφόπλακα του
Όνασου Ονάσαντος,
ενός ειδωλολάτρου.

Την εναπόθεσαν
στο ιερόν του ναού
να γίνει αγία τράπεζα
και ανέγνωσαν
τις νενομισμένες ευχές.

Αύθις
η αμαρτωλή ταφόπλακα
καθηγιάσθη.

Η μαρμάρινη πλάκα, πάνω στην οποία υπήρχε χαραγμένο επιτύμβιο επίγραμμα του Όνασου Ονάσαντος, χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως αγία τράπεζα στο ερειπωμένο μοναστήρι του Σταυρού της Μίνθης, κοντά στο χωριό Τσάδα.

Γ. Χατζηκωστής, Πάφιοι της αρχαιότητας

🌼


ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΙΚΟΝ


Σώπατρε,
κρατήσαμε ώς σήμερα
αλώβητη την κινάρα
μα δεν κρατήσαμε
την πατρίδα.

Κάτι ήξερες
κι έγινες φλυακογράφος.

Σώπατρος ο Πάφιος : «Έζησε μεταξύ 330 και 250 π.Χ., ήταν φλυακογράφος ή παρωδός, ποιητής φλυάκων ή παρωδιών, δραμάτων δηλαδή με τραγικά και κωμικά στοιχεία (ιλαροτραγωδιών)... Ο ίδιος ο πάφιος παρωδός αναφέρει το φυτό κινάρα (αγκινάρα)».

Γ. Χατζηκωστής, Πάφιοι της αρχαιότητας

🌼


ΑΓΝΟΟΥΣΕΝ

Ἱλέομαι μὲν Ἀπίαν βοῦνιν·

(Ικετεύω τη βουνήσια γη Απία)

Αισχύλος,Ικέτιδες, 117

Κοίταξε αχλαδιές,
ανεφώνησεν οΑθηναῖος.
Άππιες, εννοείς,
είπεν ο Κυπραίος.

Τι αλλαγήν επέφεραν
στη γλώσσα των Κυπρίων
τόσοι αιώνες σκλαβιάς,
διελογίζετο ο Αθηναίος.

Αγνοούσεν οΈλλην
τη γλώσσα των προγόνων του!

ἄππιος, ὁ [ἀρχ. ἄπιος] αχλαδιὰ

Ἀπία, ἈπίηκαὶἌπις, ονομαζόταν στα πανάρχαια χρόνια η Πελοπόννησος, από το όνομα του μυθικού βασιλιὰ του Άργους Άπι. Ο Αθήναιος νομίζει ότι το όνομα το πήρε γιατί φύτρωναν εκεί πολλὲςαχλαδιὲς (ἀπίαι).

Αισχύλος,Ικέτιδες, Πάπυρος, σελ. 23

🌼

ΟΙ ΝΙΚΕΣ ΜΑΣ

Άλωση της Θεσσαλονίκης, 1185 μ.Χ.

Ενώ ο εχθρὸς  περιορίζετο
σε απλόν  αποκλεισμὀ
εν αναμονή της άφιξης του στόλου,
κάποιοι στρατιώτες
ορμήσαντες έξω του τείχους
συνέλαβαν τινὰπολέμιον.
Τον έντυσαν λαμπρὰ φορέματα
και τον διαπόμπευαν
δια μέσου της πόλεως.
Στέλλει γραφὴν οστρατηγὸς
στον βασιλέα κι αναφέρει
«εὐτυχῶς ἡμῖν τὰεἰς τὴν
μάχην φέρεται».

Δεύτερη μέρα συλλαμβάνουν
δυο δυστυχή  ιππάρια.
Θρίαμβοι πάλιν εις την πόλη
και γράμμα εις τον βασιλέα
«εὐτυχοῦμεντὰκατὰπόλεμον».

Άλλην ημέρα δέκα ιππείς
έτρεψαν σε φυγὴν δύο λατίνους.
Αναφορὰ στον βασιλιὰ
«νενικήκαμεν καὶ τρίτον πόλεμον».

Κι ἐκεί που ἐνικούσαμε
αλώθηκεν  η πόλις!

Κ. Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,
Τόμος Δ΄, Μέρος Β΄, σελ. 164-165.

Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Μεσόγη της Πάφου το 1948. Σπούδασε Φυσιογνωσία και Γεωγραφία στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στον Καναδά. Από το 1978 δίδασκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και το 2005 προήχθη σε Επιθεωρητή Φυσιογνωστικών-Βιολογίας.

Εξέδωσε τα ακόλουθα βιβλία:

1. «ΑΚΑΡΙΑΙΑ» (1990)
2. «Αίσωπος εσαεί» (Βραβείο JeanMonnet) (1999)
3. «O tempora, o mores!» (2001)
4. «ΦΥΣΙΟΔΡΟΜΙΟ» (Βραβείο Jean Monnet) (2002)
5. «FISIODROMO» (δίγλωσση έκδοση ιταλικά-ελληνικά) (2003)
6. «Αίσωπος νυν και αεί» (Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2009)
7. «Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές» (2011)
8. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – Αντώνης Χατζηαντώνη Τσιακολής» (2014)
9. «Ελληνική Μυθολογία εμμέτρως» (2015)
10. «Σατιρικές Τοξοβολές Β΄» (2015)
11. «Αισώπειοι Μύθοι - έμμετρη απόδοση» (2016)
12. «Άνθη σοφίας εμμέτρως» (2016)
13. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – 2. Γιωρκής ΑντωνήΓιαλλούρης (2017)
14. «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ - έμμετρη απόδοση» (2021)
15. «Αισώπειοι Μύθοι» (2022)
16. «Σατιρικές Τοξοβολές Γ΄» (2022)
17. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – 30 σονέτα ((Έπαινος Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2023)
18. Ἱστορίης ἕνεκεν – ΠΟΙΗΜΑΤΑ (2023)

Ποιήματά του περιλαμβάνονται στις Ανθολογίες:

1. «Σύγχρονοι Ποιητές της Πάφου» (1990)
2. «15 VoixpoetiquesdeChypre» (1997)
3. «Οργής και Οδύνης - 100 Φωνές (2000)
4. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ, (Εκδόσεις Ταξιδευτής) (2008)
5. «60 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΝ ΕΝΑ», (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2011)
6. Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2012)
7. Anthologie de la poésiechypriotecontemporaine (2016)
8. ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΕΠΩΝΥΜΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1837- 2021) (2021)