Carpe "Ζωή στεφανωμένη..."

Η νοσταλγία μεγάλη,
η απουσία σου μια αναμέτρηση σιωπηρή,
διέκοψε την λειτουργία της καρδιάς.
Τα καθημερινά πεζά πράγματα
μισούν τον έναστρο ουρανό.
Όνειρα θλιβερά,
εμπόδια στα φτερουγίσματα.
Ένας αυτοσαρκασμός
από σκέψεις ενδόμυχες
κούρνιασε στα μέσα μου.
Ας μη παραιτηθούμε
απ' τις ηδονικές συναναστροφές,
πίσω απ'τα σύννεφα
αχνοφαίνεται η ζωή στεφανωμένη.
Από τις σχισμένες πληγές
χύνονται τα δάκρυα...
τα χείλη μου ακούμπησα
...να ξεδιψάσω!

Carpe.