Ανθολογία Νέων Κροατών Ποιητών/Antologija Mlade Hrvatske Poezije - Δίγλωσση έκδοση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  - Ανθολογία Νέων Κροατών Ποιητών /

Ανθολογία Νέων Κροατών Ποιητών/Antologija Mlade Hrvatske Poezije 

Δίγλωσση έκδοση.

Ανθολόγηση: Μίρζα Πούριτς

Πρόλογος: Μάρκο Πογκατσάρ

Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη

*

Μαρτίνα Βίνταϊτς, Ματέα Γιούρτσεβιτς, Ντάβορ Ιβανκόβατς, Ντίνκο Κρέχο, Λουτσία Μπούτκοβιτς, Άλεν Μπρλεκ, Αντονία Νοβακόβιτς, Μαρία Ντεγιανόβιτς, Ντάρκο Σεπαρόβιτς, Μόνικα Χέρτσεγκ

Martina Vidaić, Mateja Jurčević, Davor Ivankovac, Dinko Kreho, Lucija Butković, Alen Brlek, Antonija Novaković, Marija Dejanović, Darko Šeparović, Monika Herceg

Οι νεαροί ποιητές που παρουσιάστηκαν σε αυτόν τον τόμο εμφανίστηκαν στην ποιητική σκηνή τα τελευταία δέκα χρόνια, με εξαίρεση τον Ντίνκο Κρέχο, του οποίου το πρώτο βιβλίο δημοσιεύτηκε κάπως νωρίτερα. Ανήκουν στη νεότερη γενιά Κροατών ποιητών, εκείνη που καθιερώθηκε (ή καθιερώνεται) μετά τη γενιά στην οποία ανήκω, αν και είμαι της ίδιας ηλικίας με ορισμένους από τους ποιητές που περιλαμβάνονται εδώ. Όλοι τους -και πάλι, με εξαίρεση τον Ντίνκο Κρέχο- δημοσίευσαν τα ποιητικά ντεμπούτα τους μέσα από τα δύο σημαντικότερα βραβεία χειρογράφων ποίησης στην Κροατία: το βραβείο Goran για νέους ποιητές, το οποίο απονέμεται στο καλύτερο χειρόγραφο από έναν μη δημοσιευμένο ποιητή μέχρι τα 30 του χρόνια, και το βραβείο Na vrh jezika για ποιητές μέχρι 35 ετών. Ως μέλος της κριτικής επιτροπής για τα δύο βραβεία, παρακολουθώ όλους αυτούς τους ποιητές από την αρχή της σταδιοδρομίας τους και η δική μου εικόνα για την κατάσταση του πεδίου, καθώς και η δική μου επιλογή, δεν θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που έγινε εδώ από τον Μίρζα Πούριτς, λογοτεχνικό μεταφραστή με ασυνήθιστη ευαισθησία και ενδιαφέρον για την ποίηση. Ωστόσο, πρέπει να αναφερθώ σε μερικά ακόμη ονόματα, χωρίς τα οποία θα ήταν ελλιπής η ευρύτερη εκδοχή μιας τέτοιας επιλογής, κατά κύριο λόγο στη Μαρία Αντριάσεβιτς, τον Μάριο Γκλάβας, την Τζέλικα Τσετς και τον Γκόραν Τσολακχόντζιτς.

Ακόμη και μια σύντομη ματιά στα ποιήματα αποκαλύπτει μάλλον ετερογενείς ποιητικές και τάσεις. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν δύο κοινοί τόποι: όλοι οι ποιητές σχηματίστηκαν κυρίως στον εγχώριο ποιητικό κανόνα και, ειδικά στους νεότερους από τους δέκα ποιητές, μπορούν να ανιχνευθούν ορισμένες ποιητικές παραλληλίες, αλλά και κοινά σημεία αναχώρησης, τα οποία πυκνώνουν καθώς στενεύει η επιλογή αυτών των συγγραφέων. [...] 

(Από τον πρόλογο του Μάρκο Πογκατσάρ)

Το βιβλίο εκδόθηκε με τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού της Δημοκρατίας της Κροατίας.

*

Μέγας υποστηρικτής του πρότζεκτ είναι το Jan Michalski Foundation.

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μετάφραση από τα Αγγλικά Ασημίνα Ξηρογιάννη

1.“Θάνατοι κουνελιών” / Ποίημα της Monica Herceng

αποθηκεύσαμε προσεκτικά τον θάνατο στα ζώα

τα ταίσαμε φρεσκοκομμένο χόρτο και σανό

τότε πήραμε τον θάνατο από αυτά ανώδυνα

με ένα μόνο κόψιμο κάτω από το λαιμό

τα δέρματα των κουνελιών τεντώθηκαν πάνω στα παλιά ξύλα καρυδιάς

σαν ένα υπερμέγεθες παλτό

και δίπλα στο γούνινο κοστούμι

οι μυς που είχαμε απογυμνώσει

μας κοίταξαν ντροπιασμένοι

και ταλαντεύθηκαν στις ριπές του ανέμου

η μητέρα βρήκε του πατέρα το δύσκαμπτο σώμα

από το κλουβί του κουνελιού

ένα πρωινό του Σεπτέμβρη

κατανοώντας ένα αξίωμα

που σπάνια έχουμε κατά νου

ο θάνατος με τον οποίο ταίζουμε τους άλλους

μερικές φορές επιστρέφει

πίσω σε μας

***

2.ΜΑΤΕΑ ΓΙΟΥΡΤΣΕΒΙΤΣ - Οι γυναίκες από τηv Altamira

Οι γυναίκες από την Altamira

ερωτεύονται με τα ελάφια

Οι γυναίκες πενθούν θανάτους και ξαπλώνουν με τους κυνηγούς

προετοιμάζουν τη σάρκα των αγαπημένων τους

Οι ανέραστοι χτυπούν τα κέρατά τους

Οι ανέραστοι έχουν μετατρέψει τη σπηλιά σε ένα διεγερμένο μετωπικό οστό

όπου οι ερωτευμένοι δυνατά φιλιούνται

όποτε βρίσκουν την ευκαιρία

κυρίως τη νύχτα όταν τους υπενθυμίζει ο ήλιος

που οι θεότητες είχαν κόψει τον λαιμό του

που οι δυνατότητες του πρωινού δεν εξαντλούνται

τη νύχτα

ζηλιάρης

ονειρεύονται τους θεούς περιστοιχισμένους από στολίδια

κοντόχοντρες και ανεπιθύμητες

πεθαίνουν όταν τα φτερωτά ελαφάκια πηγαίνουν γι 'αυτές

πεθάνουν σιωπηλά χωρίς ποτέ να έχουν μάθει τη σημειολογία της κραυγής

Οι γυναίκες από την Altamira ,μια αγροτική σιωπηλή φυλή

πιέζουν χυμούς από βότανα, ζωγραφίζουν λεπτά σώματα

αγαπούσε ένα κοπάδι βόσκησης (στο μήλο)

αγαπούσε ένα τρέξιμο (στην Καρδιά του δέντρου)

αγαπούσε ένα όνειρο (σε σκούρο πράσινο φύλλο)

Οι γυναίκες από τη Altamira είναι τώρα λυπημένες κόκκινες βουβάλες

που πιάνονται από άπληστα χέρια

είναι τώρα ο σχισμένος μου ουρανίσκος

το αίμα μου από την ακμή

και η κρεάτινη σιωπή μου

Δείχνω σε ένα δέντρο αυτόν

Σημαδεύω σε ένα φρούτο που σαπίζει στο πιάτο

σημαδεύω τον εαυτό μου

ανεβαίνω ψηλά

πιέζω ένα μήλο στην καρδιά μου

είναι ώρα δείπνου

θα ήθελες να φας?

Μια ερώτηση τόσο απλή όσο και μια αγάπη αναδιπλωμένη σε μια κίνηση

Χαμογελάς και αφήνεις 

τη σπηλιά για μία σφιχτοδεμένη που μπορεί να χειριστεί τη γλώσσα σας

σαν μια βαριά ρακέτα, και να κυριεύσει τον αστράγαλο

ξέρω ότι εξακολουθείς να πεινάς καθώς αυτή λέει:

Το λυκόφως πάνω από αυτήν την πόλη

είναι σαν τον πυρετό στο λαιμό που πέφτει στα χείλη

τα τεντώνει στο κρεβάτι της Dvina

γεμάτο ζαχαρόνερο

για ένα κοπάδι από ελάφια