Προσπαθώντας να περιγράψω την Επαφή με εκείνο το κομμάτι που με Συνδέει με τα Πάντα...Εκφράζω και μια απορία που έχω σχετικά με το ΓΙΑΤΙ ενώ άλλοι βλέπουν, εγώ μόνο το ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ. Μάταιη απορία βέβαια, διότι σημασία έχει ότι το ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ και όχι το πως....Η πλεονεξία και η βια-σύνη, αποτελούν ΕΜΠΟΔΙΑ....
ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΝΑΣΑΙ...
ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΝΑΣΑΙ
ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΕ ΒΛΕΠΩ?
ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΟΜΩΣ ΑΟΡΑΤΗ ΧΑΡΑ ΔΥΝΑΜΗ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΕΝΔΙΔΩ ΣΕ Ω-ΔΙΝΕΣ.
ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΝΑΣΑΙ
ΠΟΙΟ ΔΑΚΡΥ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ.
ΤΟ ΟΤΙ ΣΕ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ?
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΙΩΜΑ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΩ ΕΝΑΝ ΩΡΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΦΩΤΕΡΗ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΡΔΙΑΚΟ ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΟ, ΓΑΛΗΝΙΟ ΑΙΣΘΗΜΑ,
ΠΟΥ ΜΕ ΥΨΩΝΕΙ ΣΤΗ ΚΟΡΦΗ.
ΑΡΑΓΕ ΚΙ' ΕΓΩ ΘΕΕ, ΠΟΙΟΣ ΝΑΜΑΙ,
ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩ, ΚΙ' ΟΜΩΣ ΚΟΙΜΑΜΑΙ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου