ΦΡΑΓΚΙΑ ΙΩΑΝΝΑ "ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ "

Λοιπόν, όταν αγαπάς, δεν κάθεσαι στα δύσκολα απλώς για να υπομένεις. Kάθεσαι μεν, αλλά κάνεις κάτι, προσπαθείς, κάνεις τα δύσκολα λιγότερο δύσκολα με το παράδειγμά σου. Αλλά πάλι, πόσο κοπιαστικό μπορεί να είναι αυτό! Μήπως είναι προτιμότερο να φύγεις; Ν' ανασάνεις αέρα καθαρό, βρε αδελφέ;

Αλλά πάλι, πού να πας; Αν κάνεις καινούργια σχέση θα νοσταλγείς την παλιά, μη σου πωκιόλας πως θα νοσταλγείς τα δύσκολα της παλιάς. Έλα τώρα, αφού ψάχνεις μπελάδες με την υπόγεια επιθυμία να διορθώσεις τα στραβά, λες κι ο άλλος περίμενε το σωτήρα στο πρόσωπό σου. 

Αλλά πάλι, τι ωραίο να δίνεις αγώνα ιερό να αλλάξεις τον άλλον - κι αντί αυτός να επωφεληθεί, κάνει λίμπα όλα σου τα σχέδια για μια σχέση αναβαπτισμένη. Προσπαθεί τάχα κι από την άλλη φυλάει καραούλι να στο χτυπήσει, τότε που δεν τον καταλάβαινες, τότε που τον υποτιμούσες, τότε που του χτυπούσες τα ελαττώματα - λες κι εσύ δεν είχες ελαττώματα που αυτός καρτερικά δεχόταν. 

Αλλά πάλι, πώς να δεχτείς όλα του τα στραβά, όταν στο όνομα της αγάπης που σου έχει, είναι υποχρεωμένος να τα διορθώσει; Όμως τι αγάπη είναι αυτή; Με χαλκά μοιάζει, μέγγενη. Στο επόμενο πορτραίτο θα κοιτάξω να κάνω σκέψεις χαρούμενες, να μη δει ο ζωγράφος τις σκιές στα μάτια μου, την απογοήτευση στα χείλια μου. Όσο γι' αυτό το πορτραίτο... βρήκα τι θα το κάνω! Θα του το πάω σπίτι, θα του πω, να, πάρε να με βλέπεις, εσένα σκεφτόμουνα την ώρα που με ζωγράφιζαν, εσένα και την τυράννια που μου κάνεις!

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ https://www.flickr.com/