Αναρωτιόσουν
γιατί η ζωή σου
ούτε είχε,
ούτε κι' άφησε
σκιές...
Τώρα ίσως ξέρεις....
Ποτέ δεν μαύρισε,
ούτε λούστηκε
με φώς,
το φώς, που πίσω του
σκιές μοιράζει...
Πιστά επιλέγοντας
όχθης μουντή γραμμή,
τη μουχλιασμένη σιγουριά,
σε ζωντανό νερό
δεν γλίστρησες
ούτε από λάθος...
Σε terra incognita,
καμμιά διαδρομή,
στις παρυφές, πάντα,
του δάσους...
το ζωογόνο του σκοτάδι
δεν το γνώρισες,
στο ξέφωτο ποτέ δεν βγήκες
να μετρηθείς με τον εύσπλαχνο
θάνατο από ήλιο...
© Μύρων * Οκτώβρης 2013
Πηγή φωτογραφίας εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου