ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ " υποβολιμαία αναθήματα "

El Greco. St. Mary Magdalene

Οι αύρες σου δροσουλίτες ονείρου μου γυρεύουν το κόχλασμα των καλπασμών τους πίσω στερεωμένο σε λέξεις..

Πελεκώ πέτρινες τις κραυγές των χυμένων άστρων τους και τειχίζω τις ξερολιθιές των εκλείψεων κρυπτογραφώντας επιγράμματα σε στήλες ερήμων..

Γονυπετής σ' ικεσία προσκυνώ τους αγίους των θρήνων σου και βεβηλώνω το άβατο του ιερού των χειλιών σου σταλάζοντας φρικιάσεις αιμάτων αναθήματα στις ρωγμές των ανθών του ελέους σου..

Βιώνω το απτό της παραίσθησης υπνοβατώντας βουλιάζοντας στα κύματα που χλοΐζουν τα γιασεμιά των απόκρυφων οίστρων σου...

Συναυλίες μακρινές υακίνθων σαρκώνονται μυστικά διαπερνώντας την ασπίδα του γέλιου σου...

Απ' τα βάθη τα διάφανα του φωτός σου αναδύεται στέρεη η περηφάνια μιας θλίψης αιχμάλωτης που αποτάσσεται το δάκρυ της εξιλέωσης...

Υποβάλλεις.. αμφιβάλλοντας για την απήχηση.. διψώντας ταυτόχρονα να θέσεις τα χείλη επί των τύπων των ήλων...

Κάποτε σ' ένα κόμπιασμα ήλιου ή σ' ένα άκκισμα σπίθας θα σταθείς στη σταγόνα που ανεπαίσθητα βάρυνε μιαν ανάσα ονείρου πριν κυλήσει στο ποτάμι του Καιρού και της Λήθης..

Τότε θα γυρέψεις στο παραπέτασμα των χρωμάτων που στεγνώνουν τη μελαγχολία της δύσης τους τη φορά της κοίτης που χάραξε φευγαλέα το δάκρυ της άρμης σου..

Ενώ θα ξυπνούν τριγύρω οι βουλιαγμένοι στης αταραξίας τις λίμνες τους ψίθυροι αναδεύοντας μνήμες στων ροών τη λαχτάρα τους.. 

Και θ’ ανατέλλουν σιωπηρά της σελήνης τα αίματα απλώνοντας πορφύρες χυμένων κραυγών στρωμνή στο γέρμα των λευκών αγαλμάτων σου…

α. ζ. 6.9.2013