ΦΩΤΕΙΝΗ ΡΟΥΜΠΕΣΗ " Ατιτλο "

το μαύρο σου παράθυρο, 
τρύπα στον αυχένα της καλής σου πρόθεσης
το άνοιξα…
Κοίταξα μέσα.
Τρόμαξα.
Αέναο κενό δίχως πάτο χάσκει.
Βάλθηκα να βαφτιστώ μέσα του.
Φώναξα τ’ όνομά σου,
εκείνο χτύπησε στις πλευρές ξανά και ξανά 
και συντρίφθηκε στο σκοτάδι.
Φύσηξα πυγολαμπίδες ασημιές 
να τρέξουν το κενό και να φωτίσουν…
εκείνες ξεψύχησαν στην πρώτη στροφή
χωρίς οξυγόνο τρομαγμένες.
Έπειτα διακόσια άνθη νεραντζιάς
άφησα ένα-ένα να πέσουν 
καθένα απ΄ άλλη προσευχή.
«αν δεν ακούς κι αν δεν βλέπεις … 
θα μυρίσεις» σκέφτηκα. 
Μα εκείνα μαύρισαν σαν από καρβουνόσκονη πνιγμένα
έπεσαν βότσαλα στον Άδη σου…

Η καλή σου πρόθεση καλέ μου 
αιμορραγεί μαύρο κενό… 
και δεν υπάρχει γιατρειά 
μήτε χάρη να ζητιανέψεις. 
Μήτε το μαύρο σου παράθυρο να κλείσεις δύνασαι 
μήτε να το φωτίσεις…
Απλά… σώπασε και δέξου το κενό σου
δίχως να παρασύρεις αγάπες μέσα του
αδικοχαμένες…

φρ