ΜΑΓΓΑΝΑΡΗ ΕΙΡΗΝΗ ''Παιδί μου''

Philippe le Tellier - photographe

Γλίστρησες Ψυχή μου σε σκοτεινά απόβραδα, στα ρίσκα χάθηκες στο θολωμένο τ’ ουρανού και μου ‘γινες ξανά μικρό παιδί.. ζωής καημός. -Τι είναι Παράδεισος μαμά; ρωτάς -Οι ευχές μου καρφιτσωμένες σε αστροφώτιστες νύχτες, Παιδί μου! -Λυπάμαι μαμά…. πεφταστέρια ήταν… πονάω μαμά . -Χάδι της ύπαρξής μου, παντοτινή Γιορτή μου Κόντρα κράτησε στους άδικους πλανήτες ! -Φοβάμαι το άγνωστο μαμά…. -Για σένα έχω μια αγκαλιά να περπατάς στο φως του ήλιου ! -Βασίλεψε μαμά… -Φεγγαράκι μου λαμπρό …θυμάσαι; -Κλαις μαμά; -Γέρνω Παιδί μου, δεν λυγίζω, μονάχα Ανάσα μου εσύ μη λυπηθείς …. θα ξανακάνει αστροφεγγιά ! -Μαμά πως σκάβονται οι ρυτίδες; -Στο πέρασμα κάθε αστραπής Παιδί μου…. κι εγώ σαν γερασμένο δέντρο πια δεν έχω δύναμη να σου φωνάζω όπως παλιά: -Φόρεσε την ζακέτα σου κάνει ψύχρα! -Όχι ! -Βάλε τη ζακέτα σου είπα! -Μα δεν κρυώνω μαμά… έλεγες -Φόρεσέ την είπα (!) κρυώνω εγώ !! …..και γέλαγες Παιδί μου!!

Κείνο το γέλιο σου Παιδί μου προσδοκώ μετά απ’ το δάκρυ σου να δω σα να ‘ναι ολόκληρη η ζωή ουράνιο τόξο !!!