ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ " Στο τέλος να πεις...''άξιζε'' "

Delphin Enjolras- "The Love Letter"

" Ξέρεις τι θέλω;'" του έγραφε στο τέλος. Αν και όταν γεράσω, να μπορώ να κοιτάξω στον καθρέφτη, να κρυφογελάσω σαν δεκαεξάχρονο και να πω: ''Άξιζε, που να σε πάρει η ευχή, καλά τα κατάφερες! Άξιζε, γιατί έδωσες πάθος χωρίς τσιγκουνιές. Ψιθύρισες στο αυτί στο σκοτάδι το ''σ'αγαπάω'' χορταστικό, ασυναίρετο... Και με το στόμα να χάσκει στο ''-άω'', λες και ο πιο επιδέξιος γλύπτης σκάρωνε ολοζώντανα ερωτικά συμπλέγματα και προκλήθηκαν ερωτικοί σπασμοί και μελωδίες αγγέλων. Και άκουσες ήχους από βεγγαλικά της Ανάστασης και τουφεκιές του παλιού καιρού για τα συχαρίκια αρραβώνων στο χωριό. Πήρες και ένιωσες τον έρωτα, τρεμούλιασες και μούδιασες. Χωρίς αύριο, χωρίς απωθημένα. Και λαβώθηκες, μα συνέχισες με πείσμα, ακόμα και με πληγή στην καρδιά. Όμως ευτυχώς ήταν περισσότερα τα χέρια που σε χάιδεψαν και σε γιατροπόρεψαν από κείνα που σε τραυμάτισαν. Και από την πολλή αγάπη κοιτάζοντας τον ουρανό, κάποιες φορές νόμιζες ότι μπορείς να μετακινείς τα σύννεφα και να φέρεις τη λιακάδα...''. Εδώ σταμάτησε, γιατί τα μάτια της νοτίσανε και δεν έβλεπε καθαρά να γράφει. Όλα τώρα γλιστράνε, γυαλίζουν, ξεπλένονται... τα πάντα είναι φως από ζωή. Όλα παύουν ακατάπαυστα. Όλα συνεχίζονται στην άγρυπνη ρωγμή του μυαλού της. Στο σημείο αυτό που κάτι αστράφτει σαν κορυφή βουνού από χιόνι, όταν την αντικρίζει η πρώτη αχτίδα ήλιου την άνοιξη.