ΚΑΡΑΚΟΝΤΗ ΑΝΝΑ " Εις μνήμην "

Πίνακας - Veronique Paquereau

Βουβή ακούω του τηλεφώνου σου τον ήχο βράδυ εγώ δίπλα τοίχος θέλω να χτυπήσω δυνατά να σου φωνάξω απάντα έφυγες μόνη έφυγες γρήγορα γλίστρησες σχεδόν κι εγώ τεντώνομαι για να τον φτάσω να μιλήσω λείπεις, λείπεις χωρίς δάκρυα χωρίς αποχωρισμούς χωρίς κατευόδιο χωρίς να τρίξει δόντι χωρίς βροχή χωρίς μουντάδα ντάλα καλοκαίρι έφυγες χωρίς να καταρρεύσει κάποιος χωρίς κανείς να ισχυριστεί πως θα πεθάνει χωρίς εσένα έφυγες στεγνά-ήσυχα-άδικα-αχάιδευτα έφυγες χωρίς αναβολές μια κι έξω τελικά έχω θυμώσει που έμεινε η μεσοτοιχία εκεί αλώβητη να μ’ αφήνει ν’ ακούω την απουσία σου α.κ.