Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ " Λευκή Διαχωριστική Γραμμή "

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ "  Λευκή Διαχωριστική Γραμμή "
Εκδόσεις " διώνη "





ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Η Ελισάβετ ζει και αναπνέει για την ευτυχία των άλλων. Μέσα από αυτήν, αναβιώνει όλους τους ρόλους: μητέρας, συζύγου, γυναίκας, κόρης και συμβιβάζεται θεωρώντας ότι αυτό είναι το πρέπον. Όταν όμως η μοίρα τής παίζει ένα άσχημο παιχνίδι, καταλαβαίνει ότι η ουσία της ζωής βρίσκεται στην παρουσία των αγαπημένων μας προσώπων. Ο μεγάλος της γιος ο Μάριος, θα πέσει σε άγρυπνο κόμμα φλερτάροντας με το θάνατο που στέκει αμείλικτος ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτή, η Έλενα και ο γιατρός Στεργίου θα είναι τα μόνα άτομα που θα πιστέψουν στην ανάρρωσή του, παραγκωνίζοντας τις θλιμμένες ματιές των γύρων. Είναι αρκετή η δύναμη της μάνας να κρατήσει στη ζωή ένα παλικάρι μόλις είκοσι χρονών; Ο έρωτας που γεννάται ανάμεσα στο Μάριο και στη νεαρή νοσοκόμα μπορεί να στηριχτεί σε λόγια που λένε μόνο τα μάτια της ψυχής όπως το «Έλενα σ’ αγαπώ;»

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 



Η Βασιλική Στρατικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κυπαρισσία. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών. Ζει και εργάζεται στα Φιλιατρά. Είναι καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας και έχει δικό της φροντιστήριο ξένων γλωσσών εδώ και 17 χρόνια. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Cambridge με ειδικότητα στην δυσλεξία.
ΕΡΓΑ :
" Το παρελθόν μετράει στιγμές " Εκδόσεις: διώνη , 2014
" Λευκή Διαχωριστική Γραμμή " Εκδόσεις διώνη , 2015










ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 

Τα μάτια σου άγγελε μου κανείς δεν κατάφερε να κλείσει. Φωτίζουν τη μέρα μου και ομορφαίνουν τον κόσμο όλον. Γαλάζιες δροσοσταλίδες στις φυλλωσιές των δέντρων, δίνουν πνοή στην ίδια την αυγή. Ισχυρότερα και από την ίδια την ύπαρξη και εγώ ο ηθικός αυτουργός της ομορφιάς ετούτης.
****
 Το ήξερα ότι η αλήθεια και το ψέμα ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί. Το να παραδεχόμουν ένα από τα δύο, έδειχνε ήττα. Προσπερνώ και συνεχίζω. Η μοίρα θα αποφασίσει για μένα και αυτή τη φορά! "
****
"Ήμουν σίγουρη ότι μια διάφανη κλωστή χώριζε τη χαρά μας από τη λύπη. Άπλωσα το χέρι για να συντομεύσω το χρόνο. Είμαι εδώ Μάριε, δίπλα σου και σε καρτερώ "

****

"Το φως του ήλιου ζήλεψε τα βλέφαρά σου άγγελε μου και στα έγειρε. Πόνος βουβός πλανάται γύρω σου αλλά εσύ δεν αντιδράς, απλά σιωπάς και περιμένεις. Μαζί με σένα και εγώ, πιστός ακόλουθος των προσταγών σου".







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου