ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ " Ποιητικήν ηθογραφία "

Ποιά φώτο μ' έπιασε σ' αυτή τη φινετσάτη πόζα; ποιά ποίηση με φως διαυγί απλώθηκε παντού; ποιό δειλινό χρωμάτισε με τη δική του πρόζα τη θάλασσα κεντίδια μπλε σε φόντο υφαντού; Ο ουρανός σε διάθλαση μουζγώνει στο κεφάλι. Το στόμα δίνει ένα φιλί στις κορυφογραμμές. Κοιτάζοντας προσεκτικά σίγουρος είμαι πάλι πως οι αχτίδες του φωτός στο νου βουτάνε μες. Μα πάλι λέω: μη τυχών το στήσιμο και η ώρα είναι της φαντασίας μου που νόσει, υλικό για κάθε αναγνώστη που διαβάζοντας λοιδώρα το φανφαρόνα που μιλά με γέλιο ειρωνικό; Η σκόνη απ' το φως είναι χυμένη σαν το χιόνι και λούζει το καπέλο μου ξεπλένοντας ωδές στη σύλληψη της μουσικής ο γέρος με τ' αηδόνι και το μικρό παιδί περνάν και κρούνε τις χορδές ..