ΠΑΡΑΘΥΡΑΣ ΗΛΙΑΣ " Ατιτλο "

Το κρεββάτι που ξάπλωσες, όπως τ' άφησες, άστρωτο, το 'χω αφήσει. Καθε που θέλω να πάρω δύναμη, Πάω κι αγκαλιάζω το μαξιλάρι, τις κουβέρτες, τα σεντόνια, που 'χουν την οσμή σου ακόμα. 
Δεν ντρέπομαι να το πω· γλυκοφιλώ τις παντόφλες σου. Όπως κάποτε γλυκοφίλησα τα ποδια σου. 
"Μα, δεν είναι καθαρά" μου λεγες. Ό,τι είναι από σ'ενα άγιο είναι, ψυχή μου, σου απάντησα. Ναι, έτσι είναι και έτσι θα 'ναι πάντα. Σαν αγαπάς αληθινά λατρεύεις δίχως τέλος. Και "Βρώμικο κι άσχημο δεν βρίσκεις να υπάρχει"


Ο πίνακας από http://imgbuddy.com/