Φωτογραφία - Θόδωρος Καλαμπούκας
Ο εκπάγλου αρρενωπότητας έφηβος Ενδυμίων νυχτώθηκε στο δάσος
και αποκοιμήθηκε σε κάποιο ξέφωτο.
Τον είδε η Σελήνη και θαμπώθηκε, έχασε μονομιάς το φως της, μελαγχόλησε
Αφού ο Ενδημίων ήταν θνητός και η ωραιότητά του κάποτε θα χάνονταν...
Ο Δίας προσάκουσε τις προσευχές της κι αποκοίμησε τον Ενδυμίωνα για πάντα.
Και από τότε η Σελήνη απαρηγόρητη μπορούσε μόνο να τον βλέπει σε ύπνο βαθύ,
ωραίο νέο, αλλά όχι εραστή!
Γι' αυτό η Σελήνη μόνιμα αντανακλά μια λύπη ερωτική και έχει ένα φως θλιμμένο!
Χιλιάδες χρόνια από τότε, η Σελήνη περιστρέφεται γύρω απ' τον Ενδυμίωνα.
Όσο κι αν οι θνητοί επιχειρούν, με τεχνολογικά επιτεύγματα, τη διάλυση του μύθου, η μυστηριακή ομορφιά του ουράνιου σώματος δε διασπάται κι επιμένει. Προσπάθησα με τον καινούργιο μου τηλεφακό ν' αδράξω τη λεπτομερή μορφή της και την αιώνια ψυχή της!
Κείμενο και φωτογραφία δικά μου.
Η φωτογραφία μου αυτή (9/5/'14) είναι μάλλον η καλύτερη της σελήνης, που επέτυχα ως τώρα. Βγήκε με Pentax K-30 (με προσθήκη τηλεφακού 1.200mm ) Θ.Κ.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου