 |
Λεξεις συνταιριαξαν
διχως καλλιγραφιες και φιοριτουρες
στο χαρτι,
μα σαν την λαβα που ρεει καυτη
αρμοι των στιχων.
Λογια που σαν περικοκλαδες
δεν ανεβηκαν σε μπαλκονια τεχνης υψηλης,
μονο
οργωθηκαν με το υνι απο αγωγιατη χερια.
Κι οσο να πεις
δεν ηταν ποιηματα
να κεραστουν κονιακ σε σαλονια επιτηδευμενων ειδημονων.
Βρωμουσαν σα χνωτα,ανθρωπινα.
Κλειστηκαν στο συρταρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου