Photo: Ηengki Lee |
Με τρομάζει
Της απόκοσμης κραυγής σου
Η απολυτότητα
Ασήμαντη κουκκίδα άμμου χαλαζιακής
Γλιστρώ… από το παραπέτο του μυαλού σου
Παγώνει τον αυχένα μου η φρενιασμένη σου Ανάσα
Μα εσένα… τα τακούνια σου
Βροντούν τον Εγωισμό σου στα μάρμαρα του Κόσμου
Τραυματίζοντας ψυχές…
Ζεσταίνω τα παγωμένα μέλη με τη χαρά της Προσφοράς
Μοιράζομαι του σπουργιτιού τα ψίχουλα στην αυλή της Ζητιανιάς
Σβήνω τ’ ονείρου το Φθόγγο με της Ψυχής το ξόδεμα
Στου λευκού θαλάμου το λυπημένο Βλέμμα
Καταστέλλω τον αδαή βηματισμό άγουρης Έμπνευσης
Ζωγραφίζοντας αγγέλους σε προσωπεία ραγισμένα
Από το Χρόνου την αλυπησιά…
Άηχες συνωμοτώ του Εξαγνισμού τις υπαναχωρήσεις
Αγναντεύοντας τα εσώψυχά μου σαν από μακριά…
Π.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου