ΧΡΗΣΤΑΚΗ ΜΑΡΙΝΑ { Κι αν είναι θάλασσα...}

φωτογραφία:Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη
 

Κι αν είναι θάλασσα,

δεν με τρομάζει η αγάπη σου.

Θέλω τα κύματά της να έρχονται

να μου φιλούν το σώμα.

Κι αν δεν μου ’μαθες να κολυμπώ,

εγώ μαθαίνω ακόμα,

να μπαίνω και να χάνομαι, 

στα γκριζογάλανα, 

στα ασημί,

στα ονειρικά τα χρώματα.

Δεν με τρομάζει η αγάπη σου.

Ξέρω να βρίσκω τις πιο αναπαυτικές γωνιές της.

Απερίσπαστη κάθομαι να διαβάζω,

ό,τι εξακολουθεί να κρύβεται στα αθέατα της βάθη.

Θάλασσα η αγάπη σου,

μα έχει και ήσυχους όρμους.

Στα ύψη του καλοκαιριού 

έρχομαι και σε βρίσκω.

Κι εσύ,

προσκέφαλο με βάζεις σαν κοιμάσαι.

Τι μου πες; 

«Θάλασσα η αγάπη μου, δεν φοβάσαι;»

Κι αν είναι θάλασσα η αγάπη σου,

έ όχι δεν φοβάμαι. 

Μα κι αν καμιά φορά, όπως μου λες,

με πνίξεις, τόσο σφιχτά που με κρατάς, 

καθόλου δεν με νοιάζει.

Κι αν δεν είναι θάλασσα, 

κι είναι φωτιά,

δεν με τρομάζει η αγάπη σου.

Στη φωτιά της, μια και δυο κολύμπησα.

Τι κι αν πνιγώ,

τι κι αν καώ,

καθόλου δεν με νοιάζει.

Δεν με τρομάζει η αγάπη σου,

φωτιά ή θάλασσα.

Θέλω τα κύματά της να έρχονται

να μου φιλούν το σώμα.

Μαρίνα Μιχαήλ Χρηστάκη

(Αύγουστος 2014)